Voor Kinderen.

VIJAND EN VRIEND.

VIII.

GESCHEIDEN.

Er bestaat een vers dat opmerkelijke dingen zegt. Het handelt over:

Het geheim.

Is 't maar van een, Zoo weet het geen.

Is 't onder drey, 'k Vrees dat het Hj.

Vernemen 't vier 't Is-open schier.

Zoo meer het weten, 't Zal geen geheim meer heeten.

De waarheid van dit vers, al kenden zij het niet, ondervonden ook Kees en zijn vrienden. De laatste had er niet op gwekend dat zijn geheim niet verborgen kon bhjven, toen er eenmaal in den vriendenkring over gesproken was. Hij werd het juist niet voor zijn genoegen gewaar. Wel had elk lid van het gezelschap plechtig beloofd niet te zullen klappen, maar men n^m het daar zoo nauw niet mee. De zaak was veel te aardig om er van te zwijgen, en te doen al wist men van niets.

Het gevolg was dat weldra het heele dorp om zoo te zeggen wist, hoe baas Peter beet genomen was. De menschen op stra? , t keken hem na en menigeen had in stilte schik van de zaak. Dat het genoegen echter voor onzen smid niet groot was is duidelijk. Hij had nooit opspraak gegeven, en ging nu, dat wist hij, bij vriend en vijand over de tong. In de werkplaats was het een zeer onaangenaam leven, en verwachtte ieder elk oogenblik een uitbarsting.

En die kwam, of althans een geheele verandering.

Op een avond toen het werkvolk naar hais ging, zei de baas tot Kees:

«Blijf nog even. Ik moet je nog spreken".

Dat had Kees al lang verwacht, doch hij zei niets.

«Kees" zoo begon de baas toen ze alleen waren, «ik behoef je zeker niet te zeggen waarom ik je even laat blijven. Wij weten nu allebei wat op dien Zondagavond vóór eenige weken is gebeurd, en ook wie mij die streek heeft

gespeeld. Ik had nooit gedacht dat jij zoo iets doen zoudt. Een grap kan ik best verdragen, maar dit gaat te ver. Ik zou al mijn gezag als baas verliezen, als ik zoo iets stilzwijgend liet begaan. Dat vat je zeker ook wel."

Kees zweeg en de patroon vervolgde:

»De meeste bazen zouden in mijn geval je zeker uit hun dienst hebben géjaag(J, en eerlijk gezegd voel ik grooten lust even zoo te doen. Maar ik ben een christen, of zooals je makkers zeggen, een fijne. En daarom wil ik niet doen wat mijn. booze-natuur mij ingeeft. Als je eerlijk schuld bekent en zegt dat het je leed doet, wil ik mijn best (Joen alles te vergeven en te vergeten. Dat zal mij wel moeite kosten, vooral nu zoo menigeen mij uitlacht. Maar ik zal he doen om , des Heeren wil. Je moet evenwel berouw toonen en je leven beteren. Anders loopt het toch straks weer mis. Wat denk je nu te doen ? "

; Ik zie het zoo niet in", antwoordde Kees koppig.

; 't Is toch de weg, dien des Heeren woord aanwijst", zei de smid.

; < 't Kan wel wezen", hernam Kees onbeschaamd.

Baas Peter zag dat hij niet vorderde.-»Hoor eens, vriend", sprak, ; hij, "»ik geef je een paar dagen om over de zaak na te denken. Daarna krijg ik antwoord van je, en ik hoop, dat het zoo is dat je in mijn dienst blijven kunt. Ik zal gaarne alles vergeven. Vraag den Heere om wijsheid die van ïoven /is, om je te leeren in zijn wegen te gaan. Dan zal het einde goed wezen. Zoo ge den Heere zoekt. Hij zal door je gevonden worden, en dan begint een nieuw en beter leven.""^•

Hiermede scheidden baas en knecht, geen van beiden met veel hoop op een goeden uitslag, wijl de een gevoelde dat hij niet kon, en de ander, dat hij niet wilde toegeven.

Kees had nu tijd om na te denken, te meer daar de baas hem gezegd had dat hij die twee dagen niet te werk behoefde te komen, en ze hem toch betaald zouden worden. Doch in plaats van nu te doen wat hem geraden was, en t ernstig en biddend na te denken, overwoog hij allereerst wat hem 't voordeeligst was. Toen hij het 4a-arover met zich zelf eens was, zocht hij de vrienden op om met hem te raadplegen. In 't kort, hij deed als in der tijd koning-Rehabeam. Hij verwierp den raad der ouderen en wijzen om zich te voegen naar de meening der jongeren en onervarenen. Maar ook als Rehabeam zou Kees ervaren wat verkeerden weg hij had ingeslagen.

Toen Kees aan de vrienden verhaaide wat de baas gezegd had, was er niemand die niet overtuigd was, of althans zich zdS hield, dat de patroon in allen deele ongelijk had, en dat de knecht opperbest had gehandeld.

»Ik zou er niet lang over denken en liet hem schieten", riep er een. De anderen stemden er mee in. En zoo ontving Kees meer raad dan goed voor hem was, te meer daar die raad zelf hoogst bedenkelijk was. Maar als iemand raad vraagt; en hij ontvangt dien naar zijn zin, dan is hij al gauw geneigd hem te volgen. Zoo ging het ook hier.

BRIEFWISSELING.

Wij hebben in het vorige nummer een schoone lei gemaakt wat de vragen betreft. Er zal nu eenige tijd verloopen eer we voor de tweede maal in het Nieuwe jaar de Vragenbus openen. Voor de belangstelling op 1 Januari betoond, vriendelijk dank, inzonderheid voor de oude herinneringen.

Zouden we niet allen dat dwaze /. f. eens voor goed afschaffen en vervangen door m. h. (met heilgroet) of zoo iets. We zijn Nederlanders!

T. te D. Dat zal wel gaan, maar een weinig geduld.

HOOGENBIRK.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen