Geen verschil van opvatting.

Mr. A. J. W. van Beeck Calkoen verzoekt ons om onzen lezers mede te deelen, dat hij volkomen beaamt, wat we schreven over de verplichting van' den Kerkeraad om bij elke kerkelijl? e huwelijksbevestiging na te gaan, of tegen dit huwelijk geen wettige bezw'aren op grond van Gods Woord zijn in te brengen, en uitdrukkelijk aan de gemeente mede te deelen, eer de huwelijksbevestiging plaats vindt, dat zoodanige bezwaren niet bestaan. In zijn referaat, merkt hij op, had hij reeds hetzelfde gezegd, want alvorens te concludeeren tot het wegvallen van de woorden: Ik neem u allen tot getuigen, dat er geen wettige verhindering tegen dit huwelijk is voorgekomen, had hij voorop gesteld, dat vóór de toespraak tot het bruidspaar moet gezegd, dat de kerkeraad geen bezwaar heeft gevonden tegen de kerkelijke bevestiging van het huwelijk, welke woorden hij zelfs om het belang der zaak cursief liet drukken. Alleen om te doen uitkomen, dat de oude burgerlijke sanctie onder de nieuwe verhoudingen kan vervallen, meende hij, dat de bovengenoemde uitspraak kon achterwege blijven.

Gaarne plaatsen we deze rectificatie. We waren er ook geen oogenblik in twijfel over, dat er in dit opzicht van geen verschil tusschen den heer Van Beeck Calkoen en ons sprake was, al kon wellicht een enkele uitdrukking tot misverstand aanleiding geven. Toch schijnt het ons, dat de formule, die de heer Van Beeck Calkoen aangeeft, niet voldoende doet uitkomen, dat de gemeente geen wettige bezwaren heeft ingebracht. De heer van Beeck Calkoen laat alleen den Kerkeraad constateeren dat deze geen wettig bezwaar heeft gevonden tegen de kerkelijke bevestiging van het huwelijk. En dat nu is niet in overeenstemming met hetgeen bij de bevestiging van de ambtsdragers wordt gezegd en naar onze meening ook in het huwelijksCarmulier tot uiting moet-komen, dat niet alleen deKerkeraad, maar ook de gemeente zelve geen bezwaren heeft, die wettig zijn. Dat nu ligt wel in de oude formule: „ik neem u allen tot getuigen dat er geen wettige verhindering is voorgekomen", opgesloten, en juist dat element zouden we niet gaarne missen, omdat het hier een principieel punt van ons Gereformeerd Kerkrecht geldt. De afkondiging van te voren, dat zulk een huwelijksbevestiging plaats zal hebben, aan de gemeente, dient om de gemeenteleden gelegenheid te geven^ bezwaren in te brengen, en daarom dient de Kerkeraad mee te deelen, dat er bij hem geen wettige bezwaren tegen deze huwelijksbevestiging zijn ingekomen. Dat de Kerkeraad zelf geen bezwaren heeft gevonden, behoeft daarentegen niet aan de gemeente te worden meegedeeld, omdat dit vanzelf spreekt, daar de Kerkeraad anders niet tot de huwelijksbevestiging zou overgaan.

Van eènig principieel verschil tusschen den heer Van Beeck Calkoen en ons is derhalve geen sprake. En we twijfelen niet, of ook op dit ondergeschikte punt zal hij het met ons eens zijn. Aan de oude formule zelve hangen we overigensgeenszins. Ooknaar ons oordeel behoort ze weg te vallen, niet om de veranderde verhouding tusschen Kerk en Staat, maar omdat deze formule uitgaat van de gedachte, dat heel de gemeente bij de huwelijkssluiting aanwez% is. Vroeger was dit metterdaad het geval, omdat de huwelijken toen meestal in een gewonen Dienst des Woords bevestigd werden, gewoonlijk zelfs op Zondag. Nu dit niet meer het geval is, en de gemeente weg blijft, zoodat alleen de familie en enkele vrienden er bij komen, heeft deze formule geen zin meer.'

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen