Het gereformeerde beginsel en de kerkgeschiedenis - pagina 55

54 de >Tdee der Religion" als het wezen der Kerk (Baur, 1. c. p. 199 Ook · Dr. J. 1. DOEDES, I. c. p. 119 wil van een ecclesia invisibilis, di zich openbaart in de zichtbare Kerk, niets weten; »het Christendorr door Jezus Christus gegrondvest, heeft zich bij de uitbreiding onder d volkeren als Christelijke Kerk ontwikkeld". Het is op dàt standpun veel juister, wanneer men den naam kerkhistorie varen laat, die slecht ten halve de meening uitdrukt; een consequentie, die Dr. J. G. R ACQuOY trok, toen hij in zijn rede: »Ker kgeschiedenis en Geschiedeni, van het Christendom", voorstelde den eersten naam door den tweeder te vervangen. Wat de eigenlijke bedoeling van deze metamorfose is wordt in deze rede niet onduidelijk te kennen gegeven; door de ge· schiedenis der Kerk te vervangen door de geschiedenifi. des Christen· doms, komt er in deze geschiedenis plaats »voor zoovele braven, al! het brandmerk der ketterij hebben gedragen; pl..at's zelfs voor den eerlijken twijfelaar" (p, 24). Leg hiernaast nu de verklaring, dat onder deze> brave ketters", die zich onderscheiden hebben »door eene onbe· rispelijkheid van leven, eene kloekheid van karakter, eene kracht van geloof, die alleen reeds voldoende hadden moeten zijn, om hunne rechters te overtuigen, dat zij, hoeverre misschien van de Kerk, niet verre waren van het Koninkrijk Gods," niet alleen de Waldenzen en Hussieten, maar óók Michael Servet een plaats krijgt, (p. 17), en het zal duidelijk zijn, wat hij met deze >naamsverwisseling" bedoelt. 100) Zie noot 84, 101) Dr. HEINRICH KIHN, Encyclopädie und Methodologie, Fr!!iburg i. B. 1892 (deel XV der Theo!. Bib!.) p. 290. Kihn neemt in de Kerkgeschiedenis desniettegenstaande een uitwendige en inwendige onti$,keling aan; de uitwendige bestaat in de uitbreiding der Kerk door ~~\tI.~sillie; de inwendige raakt haar »Verfassung und Lehre, Cul tus und 1IIIIJIII"""'J11.''', die zich organisch ontwikkeld hebben. Indien deze ontwikniet alleen de existentie raakt, maar ook de essentie, dan kan de Kerk niet als onveranderlijk worden beschouwd, want waar ontwikkeling is, daar is ook verandering. Wil Rome haar dogma niet prijs geven, dan moet deze »inwendige ontwikkeling" wel in dien zin worden opgevat, dat de Kerk eerst allengs heeft vastgesteld, wat van meet af in haar bezit was. Het dogma der pauselijke onfeilbaarheid bijv. is wel eerst op het Vaticaansche concilie kerkelijk vastgesteld, maar de zaak zelf is volgens Rome zoo oud als de Kerk. 102) BA UR, 1. c. p. 82, 83. ,/ 103) ALB, HAUCK, in het zeer belangrijke artikel over de »Kirchengeschichte" in Herzog's Real-Encyclopädie für protestantische Theologie und Kirche '. 104) B. TER HAAR, l. c. st. lI, p. 140. 105) J. H, KURTZ, l. c. I, p. 14. A. F. L. PELT, l. c. p. 198. Kirchengeschichte, Leipzig, 1848, 6 e Aufl. p. 1. _"w~ JELENGA, L c. p. 12.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen