Strafbaarstelling van aanvalsoorlog - pagina 17

15 trac!htenen men heeft ook ,g etracht om bepaalde kenmerken aan te ,g even, die het in de toekomst mOIg elijk zullen maken v,a st te stellen wie de aanvaller is. Doch sir Austen Chamberlain stelde 24 No'\'e<mber 1927' in het Lager<huis terecJbt de vraagj Is men zeker, wanneer aldus strikte regelen worden gesteld voor ~ebeurtenissen, ·die men niet kent, dat men dan, wanneer de gebeurtenis zich vo rdoet, niet tot de ontdekking zal tkomen, dat als aanvaller moet worden gequalificeerd ·de partij van welke heel de wereld weet, dat zij de aangevallene is? Zal de aanvaller, die zelf de keus heeft van het oogenblik van zijn aanval, niet met eenige diplomatieke handigheid er in slag,e n zich tot aang.ev,a llene te maken? Chamberlain Iz a,g dan ook in e·e ne nauwkeurige omschrijving een valstrik voor den onschuldige en een afbakening van den weg van den aanvaller. Op eene andere plaats, in een memorandum aan het Comité d'Arlbitraige et ,de Sécurité van den Volkenibond, had ik mij QlVer deze vragen uit te spreken. In e2n rapport aan de derde Commissie van de <laatste Vergadering van den Volkenbond resumeerde P oHtis dit memorandum cop dit punt aldus: ,,11 y a été m ontré, en outre, qu'une définiti-on stricte et rigide des teiJ.1lIles ..agress10n" (art. 10) et ,.recours à la guerre" (art. 16) ne serait pas sans danger, car elle pourrait obliger Ie Conseil et les Membres de la Société à se prononcer sur une rupture ·du Pacte et à mettre en action les sanctions à un moment ou il s·e raH ;préférable de ne pas prendre ·e ncore ,des mesures de coercition, et elle risquerait même d'établh des critères qui, dans une situation imprévue, conduiraient à qualifier d'agresseur l'Etat qul, en réalité, ne serait pas responsabIe des hostilités." Het tweede punt, waarop ik in dit verband no,g wil wijlz en, is het uitermate politiek karakter van de vragen, waarover het hier gaai. De Fransche delegatie en drie andere in de Commi's sion Permanente Consultative van ,den Vol'kenbcnd kwamen in een rapport van 22 April 1923 tot de conclusie, dat iedere omschrijving van "cas d'agression" op onvermijdelijke m oeilijkhe.den stuit en dat de mogelijkheid om in een verdrag à priori en uitputtend deze uitdruikJkllllg van miJitJair g1.a ndpunt te omscJhrijven moet worlden betwijfeld, zulks te meer omdat de vraag dikwijls tegelijkertij d een politiek karakter draagt. . Na de bespreking van eenige verschijnselen, waaruit het voornemen tot of het bestaan van een aanval zou kunnen worden afgeleid,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen