Strafbaarstelling van aanvalsoorlog - pagina 27

25 zoekt men in het Protocol echter te'Vergeds. Donnedieu de Vabres, die zioh voorstander noemt van de strafrechtelijke verantwoordelijkheid der staten, wil toch elke fictie, elke gewrongen gelijkstelling terzijde laten en alleen letten op het doel, waarmede die verantwoordelijkheid wordt ingevoerd. Het gaat er om door de bedreiging met e·e n ernsrf:ig kwaad dat den staat-aanvaller zal treffen, den oorlog ,t e voorkomen; het gaat er om tegen den staat wiens gevaarlijke aard gebleken is, veiligheidsmaatregelen te nemen. Door daarbij te verwijzen naar de maatregelen van het grondverdrag van den Volkenbond en het Protocol van Genève doet hij duidelijk zien, dat hetgeen hij beoogt, buiten het terrein van het strafrecht valt. Hij spreekt zelf van een "oeuvre mi-juridique, mi-politique" en is van oordeel, dat het beginsel der wettelijkheid hier ,geen gelding heeft; het blijkt niet of hij hierbij alleen denkt aan den regel nulla poena sine lege of dat hij ook van oordeel is, dat veiligheidsmaatregelen tegen een staat kunnen worden getroffen zonder dat de grondslag van een voorafgaand verdrag noodig is. Met den gedachtengang van Donnedieu ,d e V'a bres op dit punt kan goeddeels ingestemd worden. Een onrechtvaardig begonnen oorlog kan aanleiding zijn ,t ot veiligheidsmaatregelen. Tot zulke maatregelen kan men bijvoorbeeld rekenen de verbanning, die is toegepa,s t op Napoleon, den vijand en verstoorder van den vrede van de wereld. Zulke maatregelen werden metterdaad beoogd door het voorgenomen terecht doen staan van den ex-keizer; daarbij ging het, naar de verklaring van de nota van Clémenceau, waarbij de uitlevering gevraagd werd, niet om ·e en vervoIging, die .in materiëelen zin een juridisch karakter droeg, maar om een daad van hooge internationale politiek. Tot zulke maatregelen kan ook behooren de ontwapening van een overwonnen staat-onrechtpleger. In zooverre is de opvatting van Donnedieu de Vabres juist, maar dat men zich hier nog zou bevinden op het terrein van het strafrecht moet worden ont.kend en het moet aan Kallab worden toegestemd, dat de maatregelen waarom het hier gaat in karakter van een straf ten eenenmale versohillen; gelijk ook volkomen juist is diens opmerking, dat het meestessentieele vers'Chil met strafrecht hier gelegen is in het feit, dat strafrecht een attribuut is van de souvereiniteit, voortvloeiende uit het gezag dat de staat over zijne onderdanen heeft. In het volkenrecht is er geen gezag boven de staten; noch de gemeenschap der staten, noch de Volkenbond zijn super-staten. De staat, die zioh voor een orgaan

..

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen