1943 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 17

13

W a s aireede de algemeene dood aanwezig, zoodra de samenhang der verschillende stelsels, waaruit ons organisme opgebouwd IS, verbroken wordt elk bijzonder deel blijft toch nog, nadat het geheel reeds te niet is gegaan, zijn eigen bijzonder agonie uitvechten. Het uiterst ingewikkeld gebouwde organisme van het menschehjk lichaam kan (Pawlow) alleen dan op den duur voortbestaan, wanneer de samenstellende deelen, onderling, en met de omgeving m evenwicht zijn, m biologischen zm Bij den natuurlijken dood zijn het uitgangspunt hiervan (naar Ribbert) de hersenen, die door ouderdoms-atrophie het opgeven moeten, de ganghencellen weiden gestaag kleiner; er hoopten zich pigmentkorrels m op ook al werd het hart ten slotte m zijn zwakte de naaste en terminale aanleiding tot het sterven Hier nu vraagt Schorr onze aandacht. Ik trof nergens de thanatologie zoo uitvoerig behandeld aan als bij dezen, de leer van den dood, zijn dynamiek en statiek Schorr klaagt, met anderen, dat de thanatologie nog zoo bitter wemig heeft gedaan om ons de genese van den dood van het sterven, de wording, het gebeuren m feite te verklaren. De vraag naar de doodsoorzaken wordt algemeen gebruikelijk, zuiver formeel opgelost waarbij de oorspronkelijke ziekte en de complicaties daarvan, welke zich hebben voorgedaan, meestal als doodsoorzaak opgegeven worden. Dit IS onjuist en men moet zich zelf deze vraag voorleggen: wat zou ik bij dit mdividu gevonden hebben, wanneer ik het, imaginair, een dag, twee dagen een week of nog vroeger vóór zijn dood had kunnen seceeren'^ Telkens weer treft het bij de sectietafel dat, wat als eigenlijke doodsoorzaak wordt aangemerkt toch leeds veel vroeger aantoonbaar zou zijn geweest, terwijl het mdividu toch nog daarna tot zijn laatsten ademsnik heeft verder geleefd Ik herinner me hierover een diepgaand gesprek met Bosscha (den vroegeren Geneesheer-Directeur van het Algemeen Ziekenhuis m Utrecht) m den tijd, dat ik als doctorandus m de medicijnen zoo goed en zoo kwaad als het ging, m den vorigen mobilisatietijd den patholoog-anatoom-prosector onder de wapenen Van Rijssel, verving, ten overstaan van een door mij geseceerd lijk (één van Bosscha's zieken, gestorven aan een embolus Toen reeds puzzelden mij de vragen, waarover Schorr zoo uitvoerig spreekt; niet het minst onder invloed van de vele gesplekken welke ik mocht hebben met den altijd met mij theologiseerenden klinicus-patholoog-anatoom Talma. De heele zaak is met zoo eenvoudig. De kloof tusschen de kliniek

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen