Zonde en recht - pagina 79

73 lem, filios suos, partem bonorum distribuit, ut ille immobilia (agros,) hic mobilia, (pecora campi,) possideret; faciens hoc ipso in statu corrupte, quod in integro per brevitatem temporis expedire non poterat. Idem contigit in filiis Noachi; distributis inter eos gentibus et insulis, ut suam quisque portionem tranquille possideret." (II, cap. VII, § 16 en volgg.) *3) T. a. p., II, 2, 2: »Simplicitatis in qua primi homines sunt conditi argumentum praebuit nuditas. Erat in illis ignoratio magis vitiorum quam cognitio virtutis; ut de Scythis loquitur Trogus." ^i) T. a. p., I, 1, 29. *5) T. a, p., I, 2, 24. *8) Heidelb. Catechismus, III^i^ Zondag. *') Zie Groen van Prinsterer, Ned. Gedachten i^^"- serie), dl. V, blz. 54 en volgg.; blz. 76. Handboek der Geschiedenis van het Vaderland, 4'^® druk, blz. 675. *®) In Les paroles d'un croyant, aangehaald bij Mr. Quack, De Socialisten, dl. III, 2^8 stuk, blz. 372. *3) Essai sur Ie Catholiasme, Ie Liberalisme et Ie Socialisme, livre I, ch. 1. 8") In een opstel: Die Schöpfung des Weibes, waarmee de Preuszische Jahrbücher den loopenden jaargang openden, en aldaar blz. 13. 51) Institutio, lib. II, cap. 3, § 2. 62) Jes. XL : 12 en volgg.; XLV : 18; L I : 13. 63) Begriff, Formen und Grundlegung der Rechtsphilosophie, uitgegeven door Dr. Wiese (a» 1889), blz. 76. 6*) T. a. p., blz. 77: »Wenn man sich im AUgemeinen nur dabei beruhigt, dass in Gott der Grund aller Dinge und also auch des Rechts liegt, so ist das das Princip der faulen Vernuuft, wie Kant es nennt, welche die Arbeit des vermittelnden Denkens, das die Verkettung der 'Gründe im Einzelnen erforscht, scheut. Da wird der Name Gottes nur gemissbraucht, indem er dann überall nur da verwandt wird, wo es mit dem Denken nicht weiter fort will und man dann schiesslich zur Beruhigung hinzufügt, dass Alles in Gott seinen Grund hat." Terecht. Ook hierin kan liggen een misbruiken van Gods heiligen Naam. Als dekmantel onzer geestelijke traagheid. 56) Het oudere gevoelen, reeds voorgestaan door Hugo de S. Victore (f 1141), en later door Gabriel Biel (f 1495), Almain (f 1515), en dat van realistische zijde werd gesteund, was, dat het recht de in het wezen Gods gegronde, maar ook voor Hem zelf onveranderlijke eeuwige rede is, eene lex indicativa., van welke God niet als wetgever, maar slechts als onderwijzer optreedt, op welke lijn men tot uitspraken kwam, weinig verschillende van wat bij Hugo de Groot voorkomt en zooveel ergernis wekte, dat er een natuurrecht zou wezen al was er geen God. Tegenover deze opvatting stond die, welke bij de nominalisten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen