Calvijns invloed op de reformatie in de Nederlanden voor zooveel die door hemzelven is uitgeoefend - pagina 131

123 overeenkomt, dat Petrus Martyr in 1555 zeer wenschte, dat Alexandre spoedig weder tot den dienst des Woords zou geroepen worden, en dat hij van dien dienst dan de beste verwachtingen had (P. M. aan Alexandre, 18 Juni '55); dat Calvijn zelf toen zijne beroeping in Straatsburg zeer aanraadde (C. aan Locquet, 8 Aug. '55); dat Alexandre in die stad, bij Calvijns oude gemeente, door zijne prediking een bijzonderen opgang maakte (Berger aan Calvijn, 11 Oct. '55); dat hij daarna door Calvijn zelven voor den dienst te Metz werd aanbevolen (C. aan de geloovigen te Metz, 10 Sept. '58), ofschoon hij eigenlijk geene geschikte persoonlijkheid was (Calvijn aan Farel, Sept. '58); dat Calvijn zich zijne belangen aantrok, toen hij door de overheid van Straatsburg uit den dienst ontzet was (C. aan de Fransche kerk te Straatsburg, 10 Dec. '59); en dat Alexandre, bij een twistgesprek met Holbrac, toen hij dezen uit de Schrift niet kon overtuigen, eene uitspraak van Calvijn als een afdoend argument aanvoerde (Holbrac aan Calvijn, 19 Nov. '60). Voor het overige schijnt Alexandre, waar hij werkzaam was, onder het volk grooten invloed te hebben geoefend, vooral door zijne prediking; zij het ook, dat hij door zijn lastig karakter de gemoederen op den duur weer van zich vervreemdde. Onder zijne landgenooten heeft hij dan ook zeker invloed geoefend, in den geest van Calvijn; nog wel niet in de Nederlanden zelve, vóór of in 1544; maar dan toch onder de Nederlandsche vluchtelingen, voor wie hij het Woord bediende; eenigszins reeds in Straatsburg, waar zij ook gevonden werden, en vooral in Londen, waar hun aantal zeer groot was. Van de correspondentie tusschen hem en Calvijn zijn slechts vier brieven overgebleven: drie van Alexandre (van 6 Mei, 17 Aug. en 12 Oct. '55), en e'e'n van Calvijn (van 20 Juni '58). Bij blz. 15. 4') Van M a r t e n M i c r o n en van J a n U t e n h o v e zijn er thans biographieën, die hunne persoonlijkheid, hunnen levensloop en hunne werkzaamheid goed doen kennen; nl. Dr. J. H. Gerretsen, Micronius. Zijn leven, zijn geschriften, zijn geestesrichting; 1895; en Dr. F. FiJTper, Jan Utenhove. Zijn leven en zijne werken; 1883. Toch kan hier ter plaatse niet eenvoudig naar die beide geschriften verwezen worden. Wel moet erkend worden, dat zij in het algemeen door volledigheid en nauwkeurigheid uitmunten; vooral dat van Dr. Pijper. Maar althans op één punt laat toch hunne voorstelling door eenzijdigheid te wenschen over, eenigszins met betrekking tot Utenhove, en vooral met betrekking tot Micron. En dat ééne punt betreft juist de verhouding, waarin zij tot Calvijn en het Calvinisme gestaan hebben. In de biographic van M i c r o n is te dien aanzien zelfs zoo goed als niets te vinden. Op blz. 101 wordt gezegd, dat hij voor zijn strijdschrift tegen Menno Simonsz «hulp vroeg aan Calvijn en Bullinger." Maar die ééne regel is ook letterlijk de eenige, waar Calvijn in betrekking tot Micron althans nog genoemd wordt: buitendien is er nergens ook maar eenige sprake, hetzij van aanraking, of van invloed,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen