Innerlijk beleven en kennen in de structuur der opvoeding - pagina 38

34 genomen een fundamenteel verschil is tusschen wat „kennen" heet in Westerschen en wat „kennen" heet in Oosterschen zin. Kohnsta-mm omschreef dat als volgt: -^*') „Het meest gewone Grieksche woord voor kennis, gnosis, duidt aan een „weten omtrent", een „nauwkeurig op de hoogte zijn van". Het kennen, dat de Israëliet bedoelt, kunnen wij daarentegen het best weergeven door „in diepe levens-verbondenheid zijn met"." Maar al mag het waar zijn, dat de Oostersche wijze van kennen een andere is dan de "Westersche pleegt te zijn, evenmin als zulks de bedoeling van Kohnstamm was, aanvaarden ook wij de gedachte, dat er in feite tweeërlei kenwijze is en dat men tusschen deze moet kiezen. De Christelijke zielkunde en de Christelijke paedagogiek hebben het zoo te zien, dat de zonde altijd optreedt als factor die breekt, die wat samenhoort uiteenhaalt. Want én wat men de . jlOostersche én wat men de Westersche zijde van het kenleven noemt, I j/zijn beide eenzijdigheden, brokken. De mensch is een eenheid. En !//zoodra hij eenzijdig wordt, vervalt hij tot zonde, omdat hij het leven (I stuk breekt. Want evengoed als het de zonde is van wat men noemt de Westersche kenwijze om de rede te gaan verheerlijken, om begrippen te gaan aanbidden, om als veelweter Gods werk in eindelooze ontleding het leven te ontnemen, is het de zonde van wat men noemt de Oostersche kenwijze, dat men in valsch mysticisme zichzelf vervloeien ziet met den geest van het al, dat men de verscheidenheid tusschen zijn en denken verdoezelt en dat men in zelfverheerlijking aan scheppingsaanbidding en in scheppingsaanbidding aan zelfverheerlijking zich schuldig maakt. |De Christelijke paedagogiek heeft nimmer te vergeten, dat de eenheid van den mensch, zooals hij waarneemt en denkt, gevoelt en waardeert, wil en streeft, nooit mag worden losgelaten. Dan alleen is zij in staat het woord kennen te gebruiken in den zin, waarin de Schrift het woord in den regel aanwendt. Want al moeten j wij uitermate voorzichtig zijn met het beroep op de Schrift voor ^%l wetenschappelijke termen, toch moeten wij niet vergeten, dat het woord „kennen" in de Schrift vrij is van Westersch intellectualisme en van Oostersche romantiek. ^^^) Daarom zoeken wij voor onze kinderen geen kennis die opgeblazen maakt. ^-^) Dat is een in wezen afgodische, mensch verheerlijkende veelweterij. Noch ook liefde tot de zwoele mysticistische natuuraanbidding van menschen, die zeggen op te gaan in alle schepsel. De eenheid van den mensch-opvoeder en de eenheid van den menschkind staat bij elke opvoedende akte voorop. Bij de opvoeding is de onderwijzer altijd in relatie tot een „gij", evengoed als vader en moeder zulks zijn. ^^^) En het kind is, zij het ook in andere, meer

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen