Wiens uitgangen zijn van ouds.

(Kerstmis).

Eindelijk bij de kribbel

Een maand lang zijh onze gedachten onderweg ge'weest, in de wijde wereld der Schriften, om het pad te vinden, dat naar Bethlehem leidt, om te gaan door de poort die het Woord Gods •in de Davidsstad opent.

Eerst Advent 1 Om er te komen! Bij Hem, in Vien al de volheid en goldheid lichamelijk: woont, het vleeschgeVorden W^oord, de vervulde belofte, den Silo, den Wensch der heidenen.

Wij zijn begonnen in het verloren paradijs, waar door het donker geblaiderte een troostende belofte Gods ruischte, en nu eindigen wij bSj den geboren Koning, den Christus Gods, in wien de belofte sohoone werkelijkheid werd, achter wiens kribbe het herwonnen paradijs in gouden heerlijkheid wenkt.

Maar juist nu wij aanbiddend knielen bij het Kindeke in doeken gewonden, en als dé herders zien het Woord dat ons verkondigd is, juist nu moeten wij ons bezinnen, waarom wö alleen langs dezen weg, der innerlijke voorbereiding, door het Woord des Heeren, bier konden komen.

Hier schuilt een gïoot geestelijk belang, dat

rechtstreekf" ïle eer van onzen Zaligmaker gelM' en ónzeai vrede in Hem.

Waarom konden we ïiiet rechtstreeks naar de Davidsslad gaan?

Waarom moesten 'die oude profeten en zangers ons tegenhoudein op' onzen weg, en ons dwingen om te luistere^n naar hun voorspellende woorden, die toch het geloofshelmwee naar Hein Zelf nooit konden vervullen'?

Wat baat een Simeon de diepzinnige profetie van Jakob op het oogenblik dat hij den geboren Heiland mag drukken aan het hart?

Als be-t ons waarlijk om Jezus te doen IA, zouden we dien zieners en zangers willen toeroep'en: ga toch op zij en verhinder ons niet om' onzen Zaligmaker te zoeken!

Is dan de jubelzang: „Het Woord j s vleesch geworden." niet rijk' genoeg, dat wij telkens weer vragen naar de oude liöderen, die toch bij al hun schoon© klanken het nooit verder kunnen brengen dan tot de profetie: Het Woord zal vleesch worden? Waarom nemen wo niet uitsluitend de evangeliën ter hand, die ons zeggeai: Hij is gekomen, in plaats van de rollen des jOuden Verbonds, die slechtS' kunnen aankondigen: Hij k o mt! Wie zoekt sterrenglans als hij in zonnelicht wandelt? Wie dooft de lamp niet uit, als het dag geworden is?

Dat de wijzen uit het Oosten het lichtspoor aan den hemel volgden om tot den geboren Koning te komen — het is verklaai'baar, maar wie wil, na bij zijn kribbe aangebeden te hebben, weer terug naar die 'ééne ster "in den donkeren nacht?

Vanwaar toch die gelieimzinnige drang des harten om met ons denken naar de tijlden vóór Christus' geboorte terug te gaan en aandachtig te letten op de beloften Gods^ eer wij de vervulling' daarvan in den geboren Heiland aanschouwen?

Het antwoord op' die vraag is niet ver te zoeken, als wij slechts voor oogen houden wat Micha betuigt dat de uilgangen van den Christus zijn van OU ds, van de dagen der eeuwigheid af aan.

Christus is een Levensboom, door God geplant in de stille eeuwigheid. Heel de bedeeling jdes Ouden Verbonds door, spruiten zijn wortels onder de aarde, vormt zich zijn stam, vergaderen zich' zijne sappen. Eerst in de volheid des tijds schiet zijn groene scheut boven de aarde uit. En juist zulk een Zaligmaker hebben wij van noode, die in de diepten der eeuwigheid en in de breedte der eeuwen wortelt. De rol des Boeks moet met Zijn Naam vervuld zijn.

Voor de modernen is Jezus een verrassend-niéuwe verschijning, een wónder-geniale persoonlijkheid, dooT niemand venwacht, een groot profeet, die op eenmaal de wereld verbaast. Hij is voor hen als een iwonderboom opgeschoten; als een lichtende komeet verschenen aan den hemel.

Zulk een Christusvoorstelling is een gebouw zonder fundament. Zulk een Jezus is niet anders dan Kind van Zijn eemv.

En daarom kan hij niet verlossen, want hij is onmachtig de verzoening met God teweeg Le brengen.

Een mensch kan ons niet helpen, wiens uitgangen zijn in den tijd en die met den tijd weer voorbijgaat. . •

Wij hebben als Middelaar, noodig den Vader der eeuwigheid, wiens uitgangen zijn van ouds, naar den raad en het eeuwig welbehagen dies Vaders.

Dit alleen kan ons Kerstvreugdc geven, te weten dat de Heere dezen Zaligmaker ons schonk en dat in Hem alle beloften Gods ja en Amen zijn, omdat hij is de Christus d e r S c h r i f t en.

Van de dagen der eeuwigheid af ligt het verbond der genade in Hem vast. Daarom m'oesten alle tijden dienen om Zijn komst voor te bereiden. Heel de historie der wereld en der mensch'heid is geleid door de hand des Heeren, en naar Zijn-itoog bevel, om den weg le bereiden voor het aangezicht van Ben Heiland heen.

Zalig 'de mensch, wien het gebeuren mag dat hij door genade Hem mag kennen en de kracht Zijner vleesohwiording.

Dan geldt het van de Schriften: Deze zijn het; die van Hem getuigen. En wie door den H. Geest zóó den Christus der Schriften mag vinden, (niet dien der verbeelding 'Of der vermeende ervaring, los van het Woord!) die zal bij de kribbe dankbaar belijden: , , Wij hebben gevonden den Messias, den Christus".

En boven die kribbe zalhij' den hemel geop'end' zien en de .engelen Gods opklimmende en nederdalende iop den Zoon des menschen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen