STEMMEN UIT ONZE KERKEN.

Geafchte Redactie,

Gaiarne maak ik gebruilc van de mij geboden gelegenheid, om mijnerzijds even in te gato op het stukje vaih E. V. d. M. in „De Reformatie" van 31 Dec. j.l.

E. V. d. 'M. halalt bet wel diep op. Hij beroept zich toch op een vergaidering nu anderhalf jaar geleden (17 Juli 1919) hier'te Amsterdalm „in „Salvaftori" gehouden. DB. J. B. Netelenbos sprak daar over zijn kerkelijk geding, en aan het daarop gevolgde debat heb ook ik toen deelgenomen. In het daar en toen gebeurde meent E. v. d. M. nu voldoenden grond te vinden voor zijn opva.tting; dat Dr. Geelkerken zélf niet genoegzaiam zorg draagt voor zijn goede'n naam •en dien onzer Geref. Kerken. En hij acht, dat er dusi geen klaicht mag vallen, indien ten opzichte van Dr. G. de eischen va'n het 9de gebod niet zouden worden in pra'ktijk gebracht.

Nu gevoelt naituurbjk ieder Christen dadelijk, dat .dit op izichz'elf reeds zedebjk onhoudbakr is. Inuners zelfs al zou Dr. G. in het haindhaveu' van eigeni en der Kerkejn' goede» naiam zijn tekort gescho'temi dani geeft dit toch nog aian niemJamd de vrjheid, om nU ook Dr. G.'s goeden naam miaar naar willekeur aan' te tasten. De zonde van iemand geeft nimmer vrijibrief tot zondigen aan .een ander.

Mafer wiat daar in „Salvatori" is gebeurd en met naine het optreden van Dr., G. daarbij kan ook feitelijk in geen enkel opzicht dienst doen om Dr. G. te verwijten, dat hij over zijn eigen goeden naam en dien der Gereformeerde Kerken niet naiar behooren waakt. Immers tegenover de mededeelingen en beweringen' van E. V. d. M. dienaiangaande staan de volgende feiten, wa& , rop ik de laandacht van E. v. d. M. en van de lezers van dit blad moge vestigen:

1. Bedoelde samenkomst is door mg' slechts voor een klein gedeelte bijgewoond. Door aim, btsbezigheden opgelxoüden, kwaim ik eerst binnen' toen Ds. Netelenbos reeds bezig was aaiï het slot zijner rede. En daarin is niets voorgekomen van al hetgeen — eni als het; zóó geschied is, terecht! — de ergernis van E. v. d. 'M. heeft opgewekt. Toen ik bij de gedachtenwisiseling het woord verkreeg; heb ik dan ook nadrukkelijk verklaard, dat ik eerst tegen het einde van^ Ds. N.'s rede ter vei'gïidering ge'komen was, slechts diens peroratie had gehoord, .en dus over het door hem dalarvoor gezegde niet oordeelen kon. Wie mij niet op mijn woord - wil gelooven, raadplege op dit punt het verslag van „De Standaard" van 18 Juli 1919.

2. Ik ben dien avond delaatste debater geweest en niet, zooals E. v. d. M. beweert, nog gevolgd door „•een, eenvoudiger, Geref. broeder, (die) met ontroering trachtte onze Kerk te v^erdedigen". Men zie weer het verslag van „De Stantlaard" van 18 Juli 1919.

3. De vergadering heeft niet, zooals E. v. d. M. beweert, tegenover het door mij gesprokene „een neutrale houding" aangenomen. Die was er dien uvond, geloof ik, bij geen der aanwezigen. Velen', wier hartelijke liefde voor onze Gereformeerde Kerken onverdacht is, •en die evenals ik tegenwoordig geweest waren, hebben mij laster spontaan verzekerd, er verheugd over te iZijn, dat ik er ook gekomen was en gesprokdn' had. Zij vonden, dat ik goed gesproken had, en dat mijn woord blijkbaar beslag op de vergadering gelegd had. D'it laatste weer volmaakt in overeensiteanming m^et bet verslag van. , , De Sfiandaard": „toen de godachtenwisseling opengesteld werd, heerschte er .... geweldig rumoer en dreigde een .... onstichtelijk ver­ lis loop ...... toen (Dr. G.) optiwi, babneerden weder de gemoederen".

4. Zeker he.b ik dien avond niet geaarzeld, om als mijn meening over de kerkelijke procedure van Ds. N., gelijk zij tot op dat oogenblik gevoerd was, uit te spreken, dat rn.i. kerkrechtelijk aan Ds. N. groot onrecht was i'aangedaan. Ook heb ik verklaard, dat mij nog geen enkele reden bekend was, waoitim ik aan de Gereformeerdheid van Ds. N. zou mogen twijfelen. En indien E. v. d. M. de moeite neemt om het Rapporlj der Commissie uit de Synode van Leeuwarden inizalce de kwestie-Ds. N. eens in de Acta na 'te lezen, zal liij izien, hoezeer dit rapport mij op deze beide punten volkomen m het gelijk heeft gesteld.

Toch heb ik anderzijds toen in „Salvatori" mijn critick op het optreden van Ds. N. niet achterwege gelaten. Zijn preeken in Den Haaig heb ik „absoluut omvettig en een tekort doen aan goede kerkelijke orde" g'enoemd. 'Tegen samenkomsten als die in , , Salvatori" heb ik mijn ernstige bezwa, ren geopperd, ook al kon ik het mij psychologisch verkla.ren, dat Ds. N. tot een dergelijke vlucht in de piibliciteit gekomen wa|S. Met nadruk heb ik Ds. N. herinnerd OiHa het edele voo.rbeeId van den Docent der Theologische School te Ka, mpen, wijlen Ds. A. Steketee, wien indertijd ook groot kerkelijk onrecht was aangedaan, maar die dit liever, stilzwijgend had ondergaan, dan de Kerk, die er zicli aan schuldig maakte, in opspraak te brengen. Aan Ds. N. heb ik den raad gegeven zijn recht in den kerk el ij'ken w'eg te zoeken en zich op de Generaje Synode te beroepen, die ongetwijfeld de Zeeuwsche kerkrechtelijke „flaters" niet .zou sanctioneeren. Ook hier verwijs ik E. v. d. 'M, voor een en ander weer naar het meervermelde verslag in „De Standaard" van 18 Juli 1919.

Ik kan hier nog aan toevoegen, dat het „Nieuws van den Dag" meende in .zijn verslag al het door mij gesprokene .zelfs te kunnen weergeven in deze ééne mededeeling, dat aan het slot der gedachtea'wisseling tiok nog het woord gevoerd werd door Dir. G., dia zich geroepen achtte om zijn collega Ds. N. de leis t e 1 ez en.

5. Ook voor den goeden naam onzer Kerken heb ik het in die zeer gemengde vergadering wel ter dege en opzettelijk opgenomen. Ik heb met name gewezen op het vele goede in o'nze Gereformeerde Kerken, hare groote offervaardigheid, hare belangstelling voor de dingen van Gods Koninkrijk, enz. Onder meer dus juist ook op da, tgene, wat E. v. d. M. in zijn stukje maar voren brengt tegen mij. Het verslag van „De Standaard" getuigt ook hier weer onl> evooroordeeld vóór mijn voorstelling van het gebeurde en tegen die van E. v. d. M.

Ik meen dus te mogen concludeeren, dat ik in „Salvatori" op geen enkele wijae tekort heb gedajau' noch aan mijn eigen noch aan der Gereformeerde Kerken goeden naam; dat dus mijn optreden daar ©n toen niemand het recht geeft om nu, anderhalf jaar later, als een soort van op zichzelf reeds ongeoorloo.fde weerwraak m ij n goeden naam door verdachtmaking en laster in discrediet te brengen.

Wat E. V. d. M. nu nog verder in zijiu stulcje opmerkt over het „tebO'rt aan ontferming bij anjze Kerk", waarvan ik volgens hem haar beschuldigd zou hebben —^ een beschuldiging, die hij „alters chan de lijk st" noemt — daarop hoop ik te antwoorden in een vlugschrift, dat binnenicort van mijn hand het licht zal zien. Ds. J. V. d. Meuten van Schoonoord — vooral dé V. d. M.'s schijnen mij maar niet met rust te kunnen laten! — die gelijke opmerkingen maakte in .een ingezo'uden stuk in „De Reformatie" van 26 Nov. j.l., ontvangt dan tegelijk van mij bescheid. Beiden gelieven dienaangaande dus nog even geduld te hebben. E. v. d. M. inzonderheid leze èn overwege inmiddels èn de brochure van Prof. Ridderbos èn die van Mr. Monnik te deizer zake. Maar hij doe dit met grootere opmerkt iziaiamheid, dan waannede hij blijkbaar op 17 Juü 1919 in „SaJvatori" geluisterd heeft.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen