Wat gesproken Is.

Wat moet aan de gemeente gepredikt worden?

Waardoor wordt de ziel der hoorders het meest geraakt?

Zullen wij febmen enkel en alleen met het Woord des Hoeren, en de heerlijikheid van dat Woord ontsluiten, lof moet de dienaar dés Evangelies xiit de diepten van ei.gen ervaring putten, en daarvan „het volk, dat vergaderd is", laten drinken?

Ook dit is tegienwoordig een vraag.

Een vraag ook der zgn. jongeren.

Een vraag, die verband houdt met den drang naar mystiek, len iiet roepen om meer beleving, en de begeerte naar „levenswerk'elijkheid in de prediking", - en ieen vraag, die we niet mogen voorbij gaan. Wat hebben wij te pïediken? Onze ervaring van den levenden Christus, roept de een. Het Woord Gods, zegt de ander....

Wat zegt de Schrift zelf?

In den Bijbel worden niet veel preeken meegedeeld. Slecihts een önk'ele, en die zou in onze dagen wellicht tei©t voldoen. En een dier weinige pïeeken is de Pinksterrede van Petrus op den Pinïcsterdag, die ons zeker wel als voorbeeld dienen kan.

Want, op welk een heerlijken Zondag wordt deze prediking uitgesproken! Het is een dag van het rijkste geestelijk leven.

De rivier Gods is vol water.

De apostelen zijn vol van den Heiligen Geest. 's Hoeren Geest is krachtig over hen.

De golfslag van het innerlijk leven is sterker dan ooit.

Het nieuwe leven bloeit en breekt uit in sc'hoone kracht.

Alle zielen zijn vervuld van Christus' gaven, en de ervaring is zoo rijfc^ en or wordt zooveel genoten, en de Heere doet zoo machtig, veel aan de zielen....

Op dien dag spreekt Petrus tot de schare.

In dat uur is nog beter.

En wat doet hij dan?

O, indien ooit, was er toen reden om* uit de volle ervaring van het gemoed te getuigen, en indien ooit, was to'en de gelegenheid sdhoon om eigen zielevolheid te openen, en voor de verbaasde schare uit te storten. Toen was het de tijd om te vertellen wat God in het hart wrocM, ^en niemand onzer zou het Petrus kwalijk kunnen nemen, w; anneer hij uitgeroepen had: „Dezen zijn niet dronken, maar wij zijn vervuld met den Geest Gods, en dit is in ons geschied, en dat hebben wij ervaren, en....”

Preekt Petrus zoo?

Geeft hij', die overvloedig dronk uit den stroom des Geestes, eigen ervaring aan de schare? Ween! Petrus, de impulsieve Petïus, wiens aa; nleg allerminst droog of dor-dogma, tisch. of intelleetueel-exe-•getisch was, denkt er niet aan, om de vraag der menigte te beantwoorden met zijn ziele-ontroering, maar hij brengt aan die menschen de Schrift.

Hij ptredi.kt hun het Woord Gods.

„Dit is het wat door Joel gesproken' is"....

„, Want David zegt van Hem”.

„Want David is niet opgevaren in de hemelen; maar hij zegt ", en Petrus verklaart de uitstorting van den Heiligen Geest Gods, niet uit hetgeen in ihet heiligdom van eigen gemoed zich afspeelt (en wat zou Petrus veel te vertellen hebben), maar uit de profetie.

Hij beroept zich op het oude Testament.

Hij geeft tekstuitleg.

Schriftontsluiting in den besten 'zin van het woord, ön in die Schriftontvouwing buigt hij zich' onvoorwaardelijk voor de autoriteit van het Woord Gods, en ziet in de Oud-T'estamentische psalmodie het goddelijk program voor den Christus, dat jn Zijn tijden en verhooging moest vervuld worden.

En in die Schriftverkondiging preekt Petrus den Christus.

Jezus is het onderwerp Zijner prediking.

Hij brengt niet den mensch, ook niet den vromen mensch.

Hij houdt geen tentoonstelling van "wat aan hem gebeurd is, en voert geen hem bekende godzalige discipelen ten tooneele, maar hij predikt den Heiland, van Wien hij een getuige is.

En dan den Christus der Schriften.

Zoo werkt de Geest Gods.

Neen, de Heilige Geest maakt niet los van het Woord, 'en 'trekt ons niet van den Heilaiwi der Schriften. Al wie dat beweert, en het spre'ken uit de zielservaring als het echte kenmerk des Geestes beschouwt, kent de Pinksterhistorie niet. En ieder, die de absolute gebondenheid aan het Woord veroordeelt als belemmerend voor de vrijheid des Geestes, 'zette zich aandachïi'g onder de preek van Petrus, die zeker wel vol was van het leven en de werking des Troosters.

De Geest des Heeren bindt aan de Sclirift.

Hij voert ons altoos tot het Woord terug.

Hij buigt ons voor het getuigenis Gods.

Hij brengt olns tot ierkentenis van Zijn gezag, - en wie waarlijk vervuld is 'met Zijn licht en vrede, iaat zich zinken op de Schrift, die Zijn werk is, en waarin Zijn stem klinkt, en waarvan Christus het middelpunt vormt.

Geest en Schrift zijn geen tegenstellingen.

Zeker, de Bijbel zonder de innerlijke werking des Geestes baat u niet ter zaligheid, doch de Geest leidt altoos weer tot dat Woord, (}a.t ons wijs maakt ten eeuwigen leven.

Hoe moet geptedikt worden?

Laat Petrus’ Pinksterrede u het antwoord geven.

Ge woirdt tevens onderricht over de leiding des Geestes.

En bij' alle, alle waardeering voor het leven der ervaring, len bij' hartelijke eïkenning van de noodzakelijkheid der.'mystiek, leert gij steeds dieper verstaan, dat er geen bevinding mogelijk is, zonder onderworpenheid aan hetgeen gesproken en geschreven is. ^

De vruoht des Geestes is Schriftaanvaarding.

Het leven des Geestes openbaart zich in Woord-onderwerping.

Als uw Heiland gedoopt is m'et den Geest, en dat niet 'met mate', "weerstaat Hij Satan enkel met het imajestuenze: „Daar staat geschreven!”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen