De vele dingen en het ééne.

Wanneer we niet zoiO' rijk aan problemen waren tegenwoordig, zou ik willen spreken Van het Marlh'a-Mariaprobleem.

Want zoo heel eenvoudig is het niet 't intieme, binnenhuistafreeltj© uit 'Lucas 10 te zien in het rechte licht. Menig'maal is het schilderij verkeerd oplgehangen. Dan konden we er de wondere diepte niet van aanschouwen, noch de rijke kleurenweelde; noch er uitvangen 't gouden lidht der Openbaring Gods, waardoor dit klein stukje huiselijk leven iets heel bijzonders • is geworden en gebleven.

Met vele vraigen staan wij er troiuwens voor.

Deed Martha zonde toen zij vooi' Jezus een keurig maal bereidde, toen zij met 'n kleur van insp'anning af-en aanliep om het alles goed en smakelijk te maken voor haar Gast. Sprak daar geen liefde uit?

Deed Maria goed met dat „gewone leven" en die „keukendrukte" kalmweg te verionachtzamen, 't sloven en slaven alleen voor haar zuster te laten?

Mocht Maria enkel maar zalig genieten, terwijl voor Martha slechts de gespannen arbeid en de. zorg overbleef ?

En was het verwijtend woord van de oudere zuster iniet iheel natuurlijk en alles; .-behalve^; onrechtvaardig ?

Is (het soms zóó dat Martha en Maria hier typen zijn van - tweeërlei - soort christendom, ' 't actieve-'en' 't contemplatieve, de practische werkzaamheid en de innerlijke vroomheid, de krachtsontplooiïng en de mystiek ?

Neen.

Want-het één© noodige werd naar-Jeztes'' getuigenis bij Martha nog niet en bij Maria wèl gevonden.

't Dienen was geen zonde, maar 't zóó dienen dat Martha e'r in op-en daarom er-in onder' ging, en zich enkel maar veüontrustte en bekommerde over de vele dingen, zonder dat die „vele dingen" geheiligd werden door het bezit van' het-ééne noodige.

Maria had óók gediend, (de tekst wijst'& iad-üidelijk aan) doch haar zorg voor de vele-dingen van den maaltijd was met het „eene noodige" doortrokken geweest, gelijk het zuurdeeg het meel doordringt. En die vele dingen waren niet met rechte lijnen langs haar Jezus heengegaan, doch waren in gebogen lijnen weer naar hen teruggekeerd. En die vele dingen hadden haar opnieuw gebracht aan Jezus' voeten om stil , te luisteren maar Zijn diep© woorden, om zalig te genieten. in Zijn onderwijs, dat vergezichten opende en deuren ontsloot naar goddelijke schatkamers. Zij voelde het met de zékere intuïtie van haar jong geloovig hart, dat „de vele dingen" kalm op zij gezet - mochten worden, als het ééne van den Eenige zóó op de geloovige ziel aandrong. En dat de „vele dingen" straks alleen goed gedaan konden worden, als het goede deel, het „ééne noodige', ' aan al dien arbeid-hoogere - wijding verleende.

En Wij nu jöi pns Bethanie.

Dreigt er ook hu niet opnieuw een Martha-„c!hristendom" te komen, dat Christus innerUjk mist en toch .uiterlijk beaig is inet voor Hem te arbeiden? Martha's zorg en werk was óók voor Jezus; zij m©e'ade Hem ook lief te hebben; zij niOest telkens langs Hem heen 'met (haar vele dingen. Maar Jeziis stond nog niet zóó in het centrujni van ihaar geloof, dat zij niet langs hem heen kon, zonder met de liefde eener Bruid bij den Bruidegom te toeven en het eene noodige, in Hem te vinden.

Zoo. schijnen ook nu de qhristenen der , , „vele dingen", der alzijdige activiteit zich tevreden ie . stellen met de buitenlijn van den cirkel der genade, waarvan Jezus Christus is het levend middelpunt. Ze zweven om het eene noodige heen met al hun zorg en drukte en christelijke beslommeringen „voor hun Heiland" en zij verbeelden zich dat die vele dingen het ééne noodige zijn, , . dat dienen zonder méér gelooven is. Wat we noo-. dig hebben, dat is de lijn die recht op, het mid­ delpunt aanstreeft. Het ééne noiodige. Aan Jezus' voeten om het Evangelie der genade voor arme zondaren te aanvaarden. Om té h'ooren. Om izich' te verwomderen over de Woorden Gods. Om die te eten als levend brood. Om voor den zengenden dorst onzer ziel te drinken de koele lafenis uit de bron der genade. Om innerlijk verrijkt en gezegend te worden. Om vast te gelooven, veilig te betroiuwen, vurig te hopen, rustig te genieten. Om Kinderen Gods te zijn' aan d© voeten van den Zoon des Vaders. En om dan eerst de „vele dingen" zóó ter hand-te nemen, dat ze 't goede deel niet van ons weghemen kunnen, maar ons rijker maken in 't ééne nooidige.

De uiterlijkheid van het vele dienen is er genoieg, waarbij dik-wijls het woord geldt: maar Hem zagen zij niet.

De innerlijkheid van"het éène noodige, die wordt te weinig begeerd.

Als wij haar biddend zoeken, Aanden wij haar.

Bij den Eenige.

Dan zullen ook de Martha's later Maria's worden en zeggen: ik: geloof, Heere.

Want toen Lazarus gestorven'was, ~ ging'Martha het eerst Jezus te gemoet en de vele dingen konden haar |het eene noodige niet langer rooven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen