Internationale Zendings-raad.

I.

Het lag reeds eenigen tijd in ons voornemen, over den Internationalen Zendings-Raad benige mededeelingen te doen, maar wij, hebben gewacht tot meerdere bescheid'^n ons ten dienste stonden dan het korte verslag in de dagbladen. Nu deze ons bereikt hebben, willen wij in een paar artikelen op dezen Raad de aandacht vestigen; voor het venstaan van de huidige zendingsacilie in dö wereld is dit onmisbaar.

De eerste aanvangen van deii I. Z. R. - liggen in Ide Wereld Zendings-Conferenti© van Edinburg, 1920 aldaar gehouden. Voordat de Conferentie uiteenging, werd het verlangen uitgesproken naar een blijvemden band tusschen de taUooze zendingscorporaties. Op initiatief van den voorzitter der Conferentie, Dr J. R. Moitt, werd toen opgericht het Continuation Comittee (Vooïtzetüngs-Comité), bestaande uit 35 leden, uit alle deelen der wereld gekozen. Dit comité was alleen aan zichzelf verantwoordelijk, het had de gedachte van Edinburg te ontwikkelen en door zijn bestaan en arbeid de eeinbeid, die er is tusschen allen waren Christelijken zeïiidingsarbeid, tot uiting te brengen.

, Na afloop van de groote cionferenlie kwamfen Ide leden bijeen voor het opmaken van een program van actie; in 1912 werd vergaderd te Liafo Moihonk bij New-York, maar de oorlog bracht ook de plann.en van het Goimité danig in de war. Veel heeft het dan ook 'niet kunnen doen; echter heeft hel de Inter­ national Review of Missions' opgericE't, welk.Hjd-' schrift nu juist tien jaren heeft bestaan.

Na het sluiten van den vrede.ibe' Versailles werd daldelijk' de behoefte gevoeld om de gebroken bandeir met Duitschland weer aan te knoopen. Wel had de zending der geallieerde volken niet gestreden tegen 1de zending der Duitscihers o.s., m!aar het betrof tocih dezelfde mensehen, en de regeeringen hadden den Duitschien arbeid zoo goed als vernietigd; zelfs meende men in Duitschland rechtmatige grieven te hebben .leg n de geallieerde zendingsbroeders; hadden döze wel bij hun regeeringen al het mogelijke gedaan, om de wreede verstori^ng van het zendingswerk', de niet minder wreede deponHiatie der zendelingen en zoo veel meer te voorkomen, of ook te verzachten? In eilk geval, de eenheid van Edinburg was voorbij', en alzoo h.ad ook het Voortzebtiriigs-Oomité zijn internationaal karaJcter ingeboet.

Het is christelijke roepÈng om' breuken te h'eelen. Daanom weid er in 1920 een zendings'samenk'omst gehouden te Crans, gelegen aan het Meer van Geneve; de broederhand werd uitgestoken, en ook aanvaard, maar .de zaak kwam tocih niet geheel in orde; er was teveel gepasseerd; bovendien, er lagen n.og Btraikelblokken op iden weg van samenwerking, die eerst moesten ópgeruimid. Te Crans bleek ook de behoefte aan een officiëele vetgadering van het Voortzetilingscomité, en aan een leformalie, of liever nog: transformatie van dit Comité.

Van 1—6 Oct. 1921 heeft het Comilé te Lake UQhonk vergaderd. Alle. bezoekers waren O'ok nu, evenals in 1921, vol van de wondere söhoonheid van dit oord. Op de 26ste Alg. Zend. Conferentie 1912 te Amsterdam heeft de zendingsdireötor Dr J_ W. Gunning een en ander van 'dit hotel medegedeeld. Het bevat meer dan 500 kamers, en is geleg n op een „estate" van drie a vier um' gaans in doorsnee. Het hotel ligt aan de oevers van he't Mohonk-Maer, boven op de rotsen, en is eigendom van de Gebr. Smiley, leden der Society of Friends (Kwakers). Die eigenaars stellen hun hotel gaarne beschikbaar voor christelijke vei; gaderingen. En in die prac'ht-natuur kwam dan nu ook het Vooitzettings-Comité weer bijeen.

65 gedelegeerden waren aajiwez, ig, en vormden inderdaad een internatio'naal gezelschap'. 'Het derde deel was Amerikanen en Canadeezien, en de overigen waren niet alleen afkomstig van Europa, maar. ook uit Zuid-Airika, Australië, Indië, en Burma, China en Japan.' Een bijizonderiheid was het aanwezig zijn van eenige op den voorgrond tredend© verbegenwoiordigers der wordende kerk' n op het z endingsveld.

Het sprieekt vanizelf, dat Ide tegenwoiordigheid der acht Aziaten on xlfrikanen een eigenaardig cachet aan de vergadering gaf. Frank Lenwood, die in de Int. Rev. of Missions een levendig verslag levert, is vooral over dit feit opgetogen. „Daar zijn eenzijidige beoordeelingen omtrent Indië, " zoo schrij'ft hij', „'die somtijds ook in zendingskringen gedachte-, loos worden herhaald, maar waarover men vanzelf zweeg in het bij'zij'n van Dr Datta! Onze vrienden spraken tot ons m)et een vxijmoedigheid, die duide. lijk blijk gaf van den hartstochilelijken strij'd, welken zij hadden doo'rgemaakt, en welken sfrij'd de zending moet leeren verstaan-Maar te'rzelfder tijd werkten zij hartelijk met ons samen. Naar mijn meemng hebben de negers, de armen van geest, het jneest bijgedragen tot het welslagen der vergadering (^n.I. 't meest van.de Aziaten en Afri'kanen). Moton en Aggrey brachten ons in aanraking met moeder natuur, wat dieper ging dan menige diepzinnige redeneering der blanken. Zij' spraken met eenzelfde eenvoud en beeldsp'taak als Jezus gewoon was. In Gods familie kunnen wiji niet zonder; de kinder-rassen."

Er m^oge eenige overdrijving in schuilen, toöh zegt het ook dan nog veel van de vatbaarheid der zwarte len gele rassen voor de cjhrislelijke ontwikkeling.

De vergaderiiDig heeft UaM gewerkt, n.l. van des' miorgens half acht tot deis avaads half itiea, met zeer korte tuissöhenpoozen. Om den sti-oom der welspiiekendheid binnen de dijken te homden, mocht ieder slechts zeven miniaten ofver hetzelfde onderwerp ispreken; en deze toegeïneten tijd bleek genioegzaam te zijn. Om eens te overwegen voor sommige classicale en andere vergaderingen!

Reeds te Crans in 1920 had mien behaefte gievoeld •a, axi eaa transformeering van het Comité; hel; vol deed niet aan de billijkste verlangens; ja, z'alfs in 1912 was over dit punt gehandeld, maar toen met alle stemmen a%ewezen. De oorlog had echter de gebreken duidelijk doen uitkomen, en de nieuwe tijd, waarin wij leven, heeft oiok zijn nieuwe eisohen. Zoo werd de trausformatie met kracht te Lake Mohoink aangevat. De venscihillende nationale zendingsgenootschappiön enz. hadden vooraf de plannen kunnen overwegen. De moeilijkheid zit in böt vertegen-Wioordigend karakter van het Comité; in hoeverreheeft het zich te mleugen in de peirsoonlijke aangelegenheden van iedere zendings'c^rporatie ? Is li'et een adviseerend of ook een leidend lichaam? En 20O waren er vele vragen meer. ,

In aansluitin, g met het beginsel van Edinburg stelde men zich op het standpunt, dat elke corpoiratie auto-aoom is, 'sn dus het ciomité slechts raad kan geven. Zoo koos men voor den naam Raad. Was het Comité tot dusver alleen aan zichzelf verantwoordelijk, nu is dit anders geworden, daal' de leden, worden aangewezen door de nationale federaties van zendiagscorporaiies, die desnoodig aam dea Raad rekenschap kunnen vr'agen van zijn handelen. Om echter ten overvloede het volstrekt duidelijk te m'aken, dat de Raad niet heenschen wil, werd als groiadbepialing aangenomen: „De Raad heeft zich gesteld op dezen grondslag, dat 'de eenige lichamen, aangewezien (gerechtigd) om hot zendingsbeleid vast te stellen, zijn de zendingsgenootschappen of ziendende kerken en de kerken O'p het 'zendingsveld."

Een program van actie werd viastgesteld niet den volgendian inhoud:

a. het bevo^rderen van zieiidin, giSstudie en onder, zoek;

b. eenheid te brengen in de wieirk^aainheden der uatioinale ziendingsorganisaties; '

c eenheid te brengen in de uitingen van de christelijke publieke opinie ia Kaar strijd om' gewetens, en godsdienstvrijheid;

d. de christelijke krachten der wereld te oirgiiiüs.eeren tot bet zoeken van rech'tvaardigheid in de verhouding van natiën en rassen;

e. de uitgave van de Internaitional Review of Missions en andere algemeene zendings'publicatiös;

f. een volgende Wereld-Zendingscionfietreniieyvöor te bereiden.

Dus werk gieinoeg, waarbij m'en zich ^elfs niet strikt beperkt heeft tolt den eigenlijken zendingsarbeid.

Dr Baron Van Boetzelaer van Dubbeldam, on.ze eerste zendingsconsul, die Nederlands giedelflgeerde was, beschrijft in het Ned. Zendingsblad het beslissende moment der transformatie. „Onvergstelijk in zijin plechtigen eenvoud was het oogenblik, waarop wij allen opstonden als teeken van instenmiing met de statuten van deze nieuwe orgaaisatie, nadat deze artikel voor artikel behandeld waren. Dr Ritson, secr. van het Britsch en Buitenlanidsch Bijbelgenootschap, verlolkte toen in het geheel, Iietgeen in aHer hart leefde, en bad ook, dat de breuk met de Duilsche broeders, nu zoo smiiartelijk door allen gevoeld, spoedig geheeld mocht worden. Daarna hieven wij het bekende: „Nun danket allen Gott" in het Eagelsdh aan, en het geboorteuur van den Internationalen Zen.Iin'-s Raad had geslagen."

„Woord en Daad".

De arbeid der Inwendige Zending heeft thans zijn eigen „vakblad" gekregen, als ik dat minmooie woord daarvoor mag gebruiken. Zijn studieorgaan, dat klinkt beter. Reeds in een der vorige nununers kondigde ik zijn verschijning aan; thans ligt het eerste nummer voor mij. Waar mij uit ingekomen correspondentie bleek, hoe ook in onze kringen behoefte aan zulk een tijdschrift gevoeld wordt, wijd ik gaarne een artikeltje aan deze nieuwe perioidiek.

Elk papieren kindje heeft zijn eigen gescihicdenis. Het gaat er heusch maar niet om schrijfletters in drukletters om te zetten. Het wordt „gedragen onder 't harte" en vaak „in smarten geboixan, zoo lang en zoo bang". Het klapwiekt niet op eibervleugelen van omhoog, maar heeft zijn familie en zijn vo'orouders. Daarom denken wij alleree. st aan de voiorouders van dit orgaan.

De oudste perio|diek op het terrein der Inwendige Zending was het tijdschrift „Vereeniging Christelijke Stemmen", onder redacitie van Otto Heldring, wel gen< 5emd „de vader der Inwendige Zending in Nederland". Veel is in dit blad ook geschreven door den bekenden evangelist T. M. Looman. Bijna dertig jaar — van 1845 toit 1873 — heeft het bestaan.

Na een tijdperk van negen jaar versöheen een tweede periodiek, die den naam voerde van „Bouwsleenen". Dr L. Heldring was redacteur. Van 1882—1897 droeg het steenen aan voor den bouw van het koninkrijk Gods. Dr Heldring, fJians em..pred., heeft als eerelid in dë redactie van het nu verschenen icrgaan zitting genomen. Het „dost"eerst wat vreemd, „eerelid van een redaciiie", Iniaar het mooie hiervan is, dat de hisHoriscihe band met de beide voorgangsters op deze wij'zie nadrukkelijk is bewaard.

­Het vaderschap over de jonggeborene komt toe aan het Comité voor Inwendige Zending, dat in 1915 werd opgericht met het doel, eenheid en samenwerking op' dit terrein tot stand te brengen. Dilettantisme moest — meende mien — wijken voor organisatie. Om dit doel beter te bereiken werd voor ongeveer een jaar Dr O. Nonel Jz. aangesteld tot Directeur voor Inwendige Zending. Het Centraal Bureau van dezen arbeid is gevesitagd in het gebouw „Salvatori", Halvemiaansteeg 7, Aaisterdam. Het wil als Informatiebureau op dit terrein dienst doea, 'n s'udiebibliotheek vorimlen, inlichöingten verstrekken, trachten voor evangelisten een plaats en voor plaatsen een evangelist te vinden. President van dit Comité is Dr J. Th. de Visser. Welnu, na moeitevolle pogingen is dit zelfde Comité er in geslaagd het tijdschrift „Woord en Daad" in het leven te roepen.

Woord en Daad" is de naam; waar naar het luistert. Een naam, die het tweeledig doel poogt te verklankea. Het wil maar niat een tijdschrift vooi-evangelisatie, het wil een itijdschrift voor Inwendige Zending zijn. Het wil zich wijden aan de twee takken der Inwendige Zending: den evan-• gelisatorisehen en den christelijk-philanithropischea arbeid. Aan de Woord-en de Daadzending, Voorloopig zal het om de drie maanden verschijnen in een numiner van vier vel druks. Uitgever is de N. V. Algemeen© Boekhandel 'Voor Inwendige en Uitwendige Zending te 's-Gravenhaglei, Nassau' Zuilensteinstraat 25. De abonnementsprijs bedraagt f 3.75 per jaargang en moet vooruit betaald worden.

Wie zitten er nu om de redacitveltafel ? Aan het hoofd zit Dr H. M. van Nes, hoogleeraar vaawege de Herv. Kerk te Leiden. Hij' kan wel als illustratie dienen van mijn vorig artikel over de eenheid van Zending en Evangelisatie. Als .zendingsdirector heeft hij den arbeid der Uitwendige Zending gediend (hij was, naar ik m'een, directeur van de Zendiagsschool), , hij is een deir voormannen op het terrein der Jodenzending en .is eveneens een van de beste kenners van de Innere Mission.

Hij presideert een welgekozen redadtiestaf; men oordeele slechts:

Prof. Dr H. M. van Nes: Evangelisatie. Prof. Diepenhorst en Prof. Slotemaker de Bruine: Sociale Vraagstukken. Dr O. No*el: Overzicht en Bibliographie. Dr J. Lammerts vanBueren (dir. „Zetten"): Vrouwenbescherming. Ds W. W. Meijmen (Geref. pred. Baarn): Kinderbescherming. E. René van Ouwen aller: Zorg voor Zwakzinnigen, Gevangeniswezen. Ds H. A. Snethlage: Diacionesseuarbeid. L. J. van Wijk: Armenzorg. Jonkvr. S. E. de Savornin Lohman: Federatie van Vereen, voor Vrouwen ea Meisjes. Ds J. Gouveraeur: Kroniek. Dr L. Heldring: Eerelid.

Alléh. hopen op populair-weteaschappelijke wijze hua terrein te belichten.

Verder zal van den arbeid in het buitenland verhaald worden door Dr J. Irwin Brown (Engeland, Amerika), Ds J. S. Hartjes (Frankrijk, Zwitserland) en Dr O. Norel (Duitschland).

Het eerste nummer bevat een redactioneel voorwoord, een inleiding van Dr J. Th. de Visser, een blik op de ontwikkeling der Inwendige Zending door Prof. Dr H. M. van Nes. Verder schrijft de heer L. J. van Wijk over de Diacionieiëa, Ds Saethlage over Diaconessien, de heer René van Ouwenaller over Criminaliteit, Mejuffrouw Barger over de Federatie voornoemd. Dr Norel over , ', Ecclesiola in Ecclesia" (een kerk in de kerk), terwijl mij gastvrijheid is verleend voor een artikeltje over „Straaltprediking". Natuurlijk hadden wij er gaarne nog meer in gezien. Wiji hebben er noode in gemist een bijdrage op' sociaal gebied (sociaal genomen in engeren zin), de kroniek en een blik over de grenzen. Zal aan de breede stof recht worden gedaan, dan zal „Woord en Daad" een maandblad m'Oeten worden. Dat kan, bij voldoende inteekening, denk ik wel geschieden.

Tot inteekening durf ik dan ook vrijmoedig aanraden en aanmoedigen, ja aandringen. Onze predikanten en kerkeraadsleden, onze ia de evaagelisatie ea ia .de stichtingen arbeidende broeders en zusters moeten zich abormee'ren. Het behoort in de portefeuille onzier leeskringen. Wie „we'gwijs" wil worden, wie „er achter" wil komen, wie „bij" wil blijven, zende spoiedig f3.75 naar Den Haag.

Uitdrukkelijk maak ik een resierve bij mijne aanbeveling „Woord en Daad" is niet een specifiek Gereformeerd tijdschiift. Er zit; tien mannen uit verschillende kerken in de redactie. Aan iedere nuanceering wil men gaarne recht doen. Zoo blijft dan de noodzakelijkheid bestaan van eigen voo'rlichliag ia O'aze kerkelijke pers. Speciaal ten opzichte van de verhouding tusschen kerk en evangelisatie zuUen wij nog wel eeas eea potloodstreepje zetten. Ons speciaal standpunt behoeft echter de waardeeriag voor en bestudee.ing van „Woord en Daad" niet te verminderen. Uaus in Uao! N. B.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen