PERS - SCHOUW.

Hemelvaart.

Zij vroegen, waarom ik naar boven tuur. Daar 'k U, een stipje, .zag verdwijnen. Ik dacht, Gij zoudt de wolk doorschijnen. Als een fel vuur.

En toen-hün stiller licht beneden kwam. Heeft 't langs mijn o«gen niet geblonken. Ik stond in aandacht weggezonken.... Toen •zag' 'k hun witte vlam.

Nu weet ik, dat Gij zit tén troon En van mij spreekt bij Uwen Vader. O, wat komt nu mijn hart Hem nader 1 Mijn broeder is Zijn Zoon!

Want nu ik deel heb aan Uw bloed, • UAV dood. Uw leven, • ; Nu kan Hij - U niets geven, Dat, Gij niet met mij deelen moet.

Wat deert mij dan de korte dag', ? Dat Gij 'Zijt weggenomen? Zij zeggen, dat Gij weer zult komen, . ? Zooals 'k U zag.

't Is maar een weinig donkerheid, 'k Zie reeds der wolken randen Van goud en .zilver branden. Wijl Gij er achter zijt. J

Straks, plotseling, rijst Uw ge, zicht. En ik , zal met U blinken. Mij overzinken. De stroomen van Uw licht.

Aldus Willem de Mérode in het Christelijk-letterkundig tijdschrift „Opgang", dat zich voorspoedig ontwikkelt.

Bekeering van allen?

Steeds werken er nog secten ook onder o.nze menschen, die de bekeering van allen in uitzicht stellen. „De Waarheidsvriend" herinnert:

Iemand vraagt ons, of Jesaja 11:9 zegt, dat tenslotte alle menschen bekeerd zullen worden: ant de aarde .zal vol van kennis des Heeren zijn, gelijk de wateren den bodem der zee bedekken. Die vrager meent, dat ook gereformeerde dominé's daar wel eens aanleiding toe geven, üm. deze gedachten te koesteren.

Wij willen hiervan dit .zeggen: Jesaja is een profeet; een .ziener; iemand die met een eeuwigheidso'Og de dingen mag .zien, door den Heere - daartoe geroepen, afgezonderd, gezalfd, bekwaam gemaakt. Bij eeuwigheidslicht .ziet hij de dingen veel vérder en veel heerlijker dan de gewone mensch. Hij .ziet Bethlehem, hij ziet Golgotha; 't is of hij er bij staat om te aanschouwen alles wat er gebeurt en zóó teekent hij ons dan de dingen. Zoo .ziet hij ook het eind aller dingen, en hij , ziet het Rijk des vredes; waar de wolf met het lam verkeert; hij .ziet den nieuwen hemel en de nieuwe aarde, waarop gerechtigheid wonen zal en hij .ziet dan de eindoverwinning van het Sion Gods in Jezus Christus; hij ziet, dat God zal zijn alles in allen.

Héél Sion zal dus zalig worden; het Sion van de Oude en het Sion van de Nieuwe Bedeeling; héél het geestelijk Israël dat door den Heiligen Geest Gode geheiligd is; de 144000, zijnde de duizend (het volle getal) uit de 12 stammen des Ouden Verbonds en de duizend (het volle getal) uit de 12 stammen van h-et Nie'uwe Verbond,

Wat heerlijk verschiet vo.or degenen die God vreezen. Gods Raad zal volvoerd. Zijn werk volkomen zijn. Temidden van het heden, dat zoo donker is, moet die heerlijke toekomst des Heeren Gods kinderen wenken en bemoedigen.

Maar die niet in Christus zijn of in Hem niet hun sohuldovernemenden Borg leeren kennen, moeten het hopren, dat Hij Zijn hateren zal verstrooien en Zijne vijanden , zal Uitwerpen in de buitenste duisternis. Art. 37 van onze Nederlandsche Geloofsbelijdenis geeft daarvan nader bericht in aansluiting aan Gods Woord. Lees^dat artikel maar (en al de artikelen van onze belijdenis; ze zijn zoo duidelijk, zoo mooi!)

Catechisatie Verzuim.

Over deze kwaal in ons kerkelijk leven schrijft DT Dijk in de „Geref. Kb. voor 's-Gravenhage":

Mag ik hier eens enkele dingen noemen, die waarlijk verbetering behoeven? In de eerste plaats dit, dat dikwerf de catechisatie wijken moet voor andere belangen. De jongens moeten naar een ambachtsschool, of naar een vakcursus, of naar een handelscursus, en de meisjes hebben ook allerlei lessen, die op zichzelf uitnemend , 'zijn, maar .... de catechisatie komt pas in de tweede plaats. Eerst denkt men om het maatschappelijke, en dan om het geestelijke. Eerst wordt gezorgd voor een goede positie, en als er dan tijd is, krijgt ook het onderwijs in de waarheid Gods nag een beurt, en zoo speelt men met de eeuwige belangen. Wat baat het den mensch, zoo hij de geheele wereld wint, en lijdt schade aan zijn ziel? Waarom.wordt het onderricht in de belijdenis aoo dikwerf achtergesteld bij onderwijs in teekenen en typen, in boekhouden en handelsoorrespondentie ? En die vragen gelden ook het bezoek ter catechisatie. Dat kan en m o e s t veel getrouwer z.ijn. Doch men blijft om de minste reden weg'. Ik sta wel eens verbaasd over de menigte van oorzaken en verontschuldigingen, die gebruikt worden om het verzuim goed te praten. Jongens moeten veel overwerken, of hebben een vergadering, of - worden door studie verhinderd, of kunnen uit de .zaak niet gemist worden, en meisjes moeten boodschappen doen, of thuis oppassen, of hebben ook al last van studiedrukte, en , z.0'0 zou ik kunnen doongaan. Voegt men daarbij allerlei uitvoeringen en concerten en feestavonden, die vaak op Maandag-of Dinsdagavond vallen, en .... men heeft een heele lijst van „wettige" oor.zaken, die aanwözig'heid onmogelijk maken. Nu spreek ik natuurlijk in 't algemeen. Er doen .z.ich telkens individueele 'gevallen voor^ waarin absentie

noodzakelijk is, en ik denk er niet aan, om daai: op aanmerkingen te maken. Doch over het algemeen, wordt te spoedig: de reden „wettig, " geoordeeld, en de catechisatie lichtvaardig verzuimd. Hierin moet verandering komen, met het catechetisch onder-• . wijs moet meer ernst gemaakt worden, en de ouders hebben hün medewerking te verleenen, dat de kinderen alle gelegenheid ontvangen om getrouw te gaan. En is het dan te veeleischend, wanneer wij vriendelijk verzoeken, dat bij verhindering even bericht wordt gezonden, en of de ouders ook toezicht willen houden op het leeren van onze

Het nieuwste snufje.

Ds H. Bafcker iKomt in de „Gereformeerde Kerfe" met deze ' mededeeling en beschoiuwing:

Men moet maar in Noord-Hiolland benoorden het IJ komen om de nieiuwste snufjes op godsdienstig gebied! Wanneer de menschen zich niet radikaal van iedere kerk, van allen godsdienst hebben afgekeerd , (en dat is met een gj-oot deel van het Protestantsche deel het geval; denk maar eens aan de typeerJng, die Nicolaas Beets in zijn Camera Obscura van den Noord-Hollandschen boer gegeven heeft), dan staat men daar bloot voor allerlei religieuze malligheden.

Ik lees bijv. in de „Alkmaarsche Courant", dat een .zeker predikant (naar ik meen een Luthersche) naar aanleiding: van Maria Boodschap gesproken heeft over Christus en Maria als zionnefiguren in een rede, die getiteld was: „de Eeredienst van de Zon".' Daarbij heeft hij natuurwetenschappelijke hypothesen omtrent .zonne-energie uit onzen tijd tepas gebracht; alsook: „den oorsprong on.zer Christelijke geloofsvoorstellingen uit oude, mystiekheidensche gezelschappen". Hoezeer ook het een .zoowel als het ander naar de studeerlamp riekte, moet het toch erg stichtelijk geweest zijn. De symbolische gong, izacht doorklinkend met 3 maal 3 slagen, opende den dienst „in den naam des Vaders, des Zoons en des Heiligen Geestes". Bovendien ontvingen kwartet, solozang en koor de juiste plaats in deze godsdienstoefening. Ja, het was stichtelijk en schoon!

Dat is nu een voorganger in een Christelijke kerk Maar die blijkbaar van zijn Christelijke belijdenis ook .zelfs het laatste greintje is kwijtgeraakt en nu toch moet voortgaan met prediken en-catechiseeren en een gemeente leiden.

Arme kerel!

Zoo groeit er uit dezen beklagenswaardigen dominee, die krachtens zijn ambt, gedwongen is nog eiken Zondag den maaltijd aan te richten met een ledige broodkorf, een geestelijke potsenmaker of, moet ik .zeggen, een vuuraanbidder. Maria zegt hem niets; Christus is hem niets. Zoo belandt dan deze Christen-theoloog langs de stations van verschillende moderne hypothesen (die eerst nog hun wezenlijkheid moeten bewijzen) bij' den eeredienst van de^Zon.

Arme gemeente!

Vegetarisme.

Grooten opgang m.aakt dit niet. Tjoch. hoort men telkens weer van menschen, die onder Ruddhistische invloeden geraken en tot de Idonsekwentie van het vegetarisme komen. Wanneer men om gezondheidsredenen zich aan alle dierlijk voedsel speent, valt hiertegen natuurlijk niets in te brengen. Wel tegen het vegetarisme als beginsel. In dat opzicht heeft „De Waarheidsvriend" gelijk:

Het vegetarisme d.i. die richting in onze dagen, die het eten van vleeschspijzen veroordeelt, verafschuwt, als zonde brandmerkt en verplicht tot het met plantaardige spijlen zich voeden, ziet over 't hoofd, dat we nu niet meer leven in den paradijstoestand en nog niet 'gekomen zijn in den nieuwen toekomststaat. Terug te grijpen naar den paradijstoestand, - die achter ligt of vooruit te grijpen naar den paradijstoestand, die vóór ons ligt, is beide dwaas en verkeerd en geeft groote verwarring.

Denk ook maar aan het socialisme. Met de zonde, met de werkelijkheid wordt niet gerekend. Men . wil zich, bewust of onbewust, niet bukken onder. ; den tegenwoordigen toestand en onder de ordenin-'• gen die God voor den tegenwoordigen toestand stelt. Men ziet des menschen toestand verkeerd en men wil zich niet eenvoudig schikken naar Gods Woord.

De Vrije Zaterdagmiddag.

De Kroniekschrijver van „De Ster" houdt het volgende pleidooi voor het behoud van den vrijen Zaterdagmiddag.

De vrije Zaterdagmiddag alzoo, blijft.

Zelfs de zwakke poging, om hem iacultatief te stellen en ten minste de mogelijkheid te openen, om des Zaterdags te werken als andere dagen, stuitte in de Tweede Kamer op groot verizet en het desbetreffend voorstel viel dan ook, zonder dat het ook maar eenige kans had gemaakt!.

Naar mijn bescheiden meening terecht.

En 't deed mij goed, dat aoowel uit de a.-r. als uit de c.-h. partij sterke drang kwam tot behoud van wat bezig is een nationale gewoonte te worden.

Zeker, — er wórdt misbruik van gemaakt....

Maar, eilieve! welk een misbruik wordt er niet van den Dag des Heeren gemaakt, en wie denkt er alevel over om, afgezien nu van het goddelijk g e - bod, om de Zondagsrust te gaan afschaffen?

Misschien is de vrije middag direct wat overdreven streng ingevoerd, dat laat ik er nu buiten.

Maar hij sloot zich aan bij de zeden des volks. 's Zaterdags, ook vroeger, hield men éér op.

In 't dorp, waar 'k als jongen woonde, waren de meeste valiede mannen van 's Maandagsmorgens vroeg „buitenaf" aan 't werk, — maar 's Zaterdags na den middag bracht boot en trein ae „aan den dijk" en ztHO tegen vieren trokken zé al. Uit'alle hoeken, gewasschen en geschoren, met 'r Zondags go, ed en melkwitte klompen dorpwaarts voor 'n praatje, voor familiebezoek, voor vrijage, — voor geoorloofde .... èn betreurenswaardige uitspanning. In vele bedrijven was 't al ^oo.

De fabriek, die zooveel mogelijk haar gebouwen en machines moet laten rendeeren, heeft hier invloed geoefend ten kwade, maar de Arbeidswet bracht met forschen zet het „weekend" in eero, — en zoo blijve het nu maar: desnoods op andere dagen dan maar harder en langer gewerkt!

Ook ik geloof, dat het zóó het beste is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen