De teleurstelling der wereld.

De dagen van nu zijn ajigstdagen.

Heel fiet leven is vol onrust en spanning.

De bange vragen om vrede en liclit vermenigvuldigen zich, en op die vragen poogt de wereld een antwoord te ^even. Zij spant alle krachten in, om de onrust tot stilte te brengen, en de . wanhopig-vragende menschen gerust te stellen, maar ach, de troost, dien zij biedt, is een holle, klank, en zij bedriegt zich imet den schijn der dingen. Al haar idealen stooten te pletter. op de harde rotsen der oordeelswerkelijkheid, en hiaar hoop gaat onder in hittere teleurstelling.

Wilt ge haar teleurstelling nader kennen?

Luister dan, naar wat Debora in haar lied antwoordt op de vroolijfce woorden van de „wijste" der staatsvrouwen.

De „wijste" der staatsvrouwen heeft uitgesproken.

Haar „wijsheid" heeft haax taak verricht, en wat is die wijsheid arm! Wat is haar troost leeg! Wat gluurt door ieder' woord het mooi-gemaskerde bedrog! Wat maaj ineens is Sisera's paleis verdwenen. Debora spreekt niet meer van de angstige moeder. Gij ziet nooh haar, noch haar hofdames weer, maar lals de „wijste" klaax is met haar „troöstredenen"^ hoort, ge plotseling de aangrijpende psalmtonen van Israel's profetes: Alzooi moeten •omkomen al Uw, vijanden, o Heere!

Vanwaar dit afgebrokene?

Waarom onttrekt Debora Sisera's moeder aaa ons oog?

Waarom hoeren we niet, wat er gebeurt na het woord der hofdames?

Wel, hier openbaart zich. weer de teerheid en kieschheid en fijnheid, van Debora's vrouwenziel, want wat had er op de vertroosting der „wijze" staatsvrouw moeten volgen? Niets dan bittere ontnuchtering. Niets dan ontzettende ontgoocheling als de. Tluchtelingen de droeve mare van den nederlaag .verspreiden, en door de straten de verpletterende tijding klinkt, dat Sisera gevallen is. En dat lalles spaart de dichteres ons. Zij teekent de moedersmart niet. Daarvoor heeft zij geen woorden. Die is ook niet - onder woorden te brengen, rnaar wel voelt ge in den uitroep: alzo o m' o> e t e n omkomen al Uw vijanden, p Heere!, wat Debora ziet.......

Zij ziet het einde vian dien dag in Jabin's residentie.

Zij ziet den avond, die een victorie-avond zou zijn.

Maar welk een einde, en welk een avond!

Daar komen, neen, geen bekranste overwinnaars, en geen triumfeerende Sisera, en - geen liefjes voor* de mannen, en geen rijke buit, en geen gestikte kleederen, en geen juichende menigte, m'aax vluchtelingen, en nog eens vluchtelingen. En als de moeder van Sisera door het venster schouwt, ziet zij de ellendigen, en hoort zij de kreten, dat het leger verslagen, en de veldheer gedood is, en...

Waar zijt gij nu, wijste der staatsvrouwen?

Wat zult gij nu tot deze gebroken moeder zeggen?

Welken troost biedt gij nu aan deze verscheurde ziel?

Zoo eindigt de troost der wereld in bittere teleurstelling.

Zoo hlijkt haar wijsheid dwaasheid te zijn, en een dwaasheid, die niet alleen de moeder van Sisera bedriegt, 'maar allen, die zonder God en zonder hoop leven, want „alzoo moeten om-• komen, al Uw vijanden, o Heere!"

Doen deze woorden, en vooral in den mond van een vrouw, niet pijnlijk aan?

We zouden eerder een bewogen hart en tranen verwaoht hebben, en deernis met die ongelukkige moeder, maar niets van dat alles. Wanneer Debora .den gevallen geweldenaar ziet, roept zij uit: "A1 z o o-ïnoeten omkomen pj!an een vrouw zoo spreken? Is dat taal van een menschenhart? Mag Debora Jaël verheerlijken? K'axi zij zich verblijden in den dood van Gods vijanden? Is de Bijbel niet hard en wreed, en botst zulk een vervloeking niet miet elk menschelijk gevoel?

Het schijnt zoo, do^ch vergeet niet, hoe DebO'ra de dingen beziet.

Zij spreekt deze vloekwoorden niet in zondige bitterheid.

Het is geen uiting van schuldige hiaat en wreede moordlust.

Debora aanschouwt hij [bet liclit des Geestes het lot van Gods vijanden, en dezen zullen oimkomen en niet gespaard worden. En zeker, dan is de daad van Jaël niet goed te praten wat betreft de wijze, w, aarop ze Sisera doodde, ma, ax deze vrouw treedt'toch op als instrument in Gods hand. Zij oefent de wraak des Heeren. Zij volvoert Zijn oordeelen, en Hij is en blijft heilig in al Zijn richten, en volmaakt in al Zijn straf.

En omdat het de eer des Heeren geldt, kan Diebora zoo spreken.

Zij zocht geen bevrediging van eigen , begeeren. wraak-

Zij ziet in Sisera den-vijand van Gods volk, die Jehovah en Zijn volk heeft gehoond, en nu onderwerpt zij haar vrouwelijk' gevoel aan Zijn eer. Zij buigt zich, en wij hebben haar daaxin te volgen, voor Zijn recht. Zij legt.alles, wat in ons onzuiver oordeelend menschenhart tegen . Gods oordeelen mocht opkomen, het zwijgen op, en in volle, volle overgave aan de eer des Heeren, roept zij profetisch uit: Alzoo komen om al Uw v ij a n d e n, o Heere!

Heb toch uw oogen open voor de teleurstelling der wereld;

Als ge maar rondom u ziet, aanschouwt ge in de bange ellende van deze dagen het bittere fiasco, waarop al haar verwaciiting en troost uitloopt. Haar wijsheid heeft niet geholpen, en haar techniek heeft geen redding gegeven, en lilaar liefdeprediking haatte niet, en al ihaar cultuurkracht stelde te leur, en haar. socialistische idealen stietten .te pletter, en alles zucht en klaagt bij de desillusies van stoute droomen.

Dat verwondert ons niet.

Wat afvalt van den hoogen God, m! O' e t vallen. Een wereld, die mOt den Heere niet rekent, en Zijn Woord vijandig is, moet bankroet slaan. Dat is geen grauwe theorie, die in het brein van een of anderen dweper is opgekomen, maar dat is de ontzaglijke werkelijkheid van deze dagen. Gods Woord wordt door de historie gerechtvaardigd, en zoo komen om al Uw vijan den, o Heere!

Hieraan kan niemand ontkomen.

Dit woord is niet hard, maar de werkelijkheid is hard.

Wie zich tnet den schijn bedriegt, zal reeds hier bedrogen uitkomen, én het ontwaken in de eeuwigheid zal bang zijn. De ontgoocheling voor. Gods rechterstoel is wel het schriklijkst fiasco. Te droomen van overwinning en geluk en liefde en vrede en welvaart, en de oogen op te slaan in de hel, is de ontzettendste teleurstelling^ die zich denken laat. En zij i s er. „Hoe worden zij als in een oogenblik tot verwoesting, nemen een einde, worden teniet van verschrikkingen! Als een droom na het ontwaken; als Gij opwaak't, o Heere! dan zult Gij hun beeld verachten (Ps. 73:19, 20).

Voor Gods volk is het anders.

Voor hen mag het zijn: Ik zal gedurig bij IJ zijn; Gij hebt mijn rechterhand gevat'; Gij zult mij leiden door Uw raad, en daarna zult Gij mij in heer-^ lijlcheid opnemen (vs 23, 24). Voor hen is er van geen teleurstellimg sprake. Hun zal de, helft niet zijn aangezegd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen