PERS-SCHOUW.

Een lezer zond mij het volgend 'knipsel:

In de „Etoile Beige" stond, dezer dagen het bericht:

„De Duitsch-nationale partij in Lenz (Oostenrijk) heeft besloten tot afschaffing van den ctiristelijken. god, teneinde hem te vervangen door den god "Wodan, den ouden god uit de Germaansche mytliologie.

De president van de partij liet zich in de volgende woorden uit:

— De christen-god heeft het Duitsche volk verraden, want hij heeft het overgeleverd in de handen van zija ergste vijanden. Daarom moeten wij terugkeeren tot onze oude gaden. —

Die vergadering besloot daarop eenparig Grod af te zetten en hem te vervangen door 'Wodan.”

Kalme taal.

Dat de „Synodaleii" ook wel kajm en bezonnen, bijna waardeerend, over de afsdheiding en doleantie kunnen oordeelen, bewijst het volgend stukje in „De Waarheidsvriend".' Dit blad erkent, dat onze vaderen „naar hun eerlijk getuigenis deden wat ze moesten doen”.

De oude Vaderlandsche Kerk.

Wij zijn wel eens boos aangezien als wij een enkele maal die uitdrukking gebruikten „de oude V'aderlandsche Kerk"; maar tot ' onze Mijdschap gaan diezelfde nienschen, die blijkbaar nogal bezwaren hadden, nu ook die omschrijving van „de oude Vaderlandsche Kerk" bezigen.

Als wij spreken van „de oude Vaderlandsche Kerk" of „de Kerk onzer vaderen", dan bedoelen wij daarmede aan te geven, dat, naar Gods wonder bestel, de Hervormde Kerk, ook in haar tegenwoordigen vorm, woirtelt in de oude Gereformeerde Kerk, door den Heere in dezen lande geplant; in welke Kerk sinds gebleven is een zeer groot deel van het gereformeerde volk, dat aan die Kerk, als plantinge des Heeren zeer gehecht is. Die „oude Vaderlandsche Kerk" is wel zeer misvoi-md. Zij is ontluisterd. Zij is krank. Maar zij is niet geworden een v a 1 s c h © Kerk.

En ia de wijze van Kerkregeering èn in haar belijden èn ïn haar Sacramentsbediening èn in haar tuchtoefening is zij zeer verbasterd.

Maar zij is in wezen Kerk. niet een v a 1 s c h e

Zij is krank; ernstig ; , krank.

En dat voelt het gereformeerde volk, dat nog in de Hen^ormde Kerk gebleven is.

Een deel van dat volk is er uitgegaan in 1834, En weer een deel van dat gereformeerde volk is er uitgegaan in 188& . Zij hebben dat, naar hun eerlijk getuigenis, gedaan omdat ziji moesten.

Wij zijn gebleven én velen met ons; met een eerlijk getuigenis, dat het ons niet om de bevrijding , van een aantal gereformeerden te doen hioet zijn, maar om de vrijmaking van „de oude Vaderlandsche Kerk", waaraan ©en zoo wondere historie verbonden is en waarnaar een zoo groot deel van ons Nederlandsche gereformeerde volk uitziet.

Wij wandelen dus in een anderen w'eg dan onze vaders en onze broeders van 1834 en 1886.

W ij zijn welbewtet gebleven, waar z ij heengingen.

Wat natuurlijk vele moeilijkheden meebrengt voor ons.

Want zij zijn vrij in hun vrije Kerk; wij zijn niet vrij , in „, de oude Vaderlandsche Kerk", die zoozeer gedru'kt en gebukt gaat onder zlooveel wat èn in de Kerlcregeering èn in het belijden èn in de Sacramentsbediening èn in de oefening der christelijke tucht niet is naar de beginselen van de oude, gereformeerde waarheid.

Dat is in óns nadeel. Wat wij elk oogenblik pijnlijk ervaren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen