Belgische reis.

VI. (Slot.)

De laatste dag. Woensdag, werd wederom aangevangen met een bidstond, des morgens om half negen. Bedenkt men nu, dat vele leden vrij ver van Jumet hun logies hadden, dan mag men aannemen, dat zij vroeg op moesten. Het is hard werken geweest voor velen hunner. Nu kwam het eerst aaai de orde het rapport van de Commissie van Advies inzake het gedrukte rapport van het Protestantsche weeshuis te Ucole. Dit weeshuis is in 1865 gesticht en het zevenenvijftigste rapport was in handen van de leden der Synode. Bij de discussie, die op het uitgebrachte rapport volgde, kwamen vooral in bespreking belangen, die den geneeskundigen dienst raakten.-Daarin mengde zich ook de vader van het weeshuis. Een zwaar en gezet man, die op mij een gunstigen indruk maakte en die mij een verstandig man leek, wat mij! vooral bleek uit hetgeen hij opmerkte in verband met een voortdurende controle en een nauwkeurig onderzoek van de gezondheid, waaraan sommigen wenschten, dat de kinderen van het weeshuis zou­ den worden onderworpen. Hij merkte mijh.s inziens terecht op, dat men ook diende te vóórkomen, dat de kinderen tóch niet alles, zouden voelen, waartoe zulk een herhaald onderzoek van den geneesheer zoo licht aanleiding zöu kunnen geven. Het leeken-element trad bij de behandeling van deze zaak nog al eens op den voorgrond, wat in het wezen van dezie aangelegenheid lag."

Hoewel de tijd drong om zich te bekorten, merkte men van de zijde van hem, die de leiding had, geen zenuwachtige gejaagdheid. Ik spreek toch niet te lang ? vroeg een der leeken, die in debat kwam-Gaat uw gang was het rustige antwoord van ; den voorzitter.

Wij konden deze vergadering niet tot het einde bijwonen tot onzen spijt. Den volgenden morgen moest ik reeds vroeg zijn ter classikale vergadering te Zaltbommel en daartoe, om nog "thuis te kunnen zijn, den middagsneltrein hebben van Charleroi naar Brussel (Zuid). Zoo konden wij dan niet hooren de rapporten van de „Société d'histoire du protestantisme beige", noch dat van de , , Société beige de missions protestantes", welke gedreven wordt in de Kongo. Te meer heeft mij dit gespeten, omdat geen gedrukte rapporten dienaangaande door mij werden ontvangen; naar all© waarschijnlijkheid bestonden die ook niet. De zoon van den bekenden Kennedy Anet is, wat ik het beste kan noemen, Zendings-Director.

Uit de rekening en verantwoording van de kas voor het pensioen voor weezen en weduwen van „arbeiders" der Zendingskerk bleek hoe gering de inkomsten daarvoor waren. De giften en collecten klonunen nauwelijks tot de vijfduizend frank. Nog niet tot de hoogte van wat één e weduwe gemeenlijk in onze Kerken ontvangt. De kas wees een tekort aan van 2000 frank. De Renningmees-•ter zou wenschen, dat ide total© inkomsten zouden klinamen tot 10.000 frank. Ik deel dit mede, opdat wij niet vergeten de wonder-groote weldadigheid, die de Heere aan ons bewijst. Mij' dunkt als wij zoo 't een en ander eens aandachtig nagaan van wat wij alzoo opmerken bij' onze naburen, ook met betrekking tot het kerkelijk leven, dan moeten wij wel klein worden onder hetgeen de Heere ons in deze landen schenkt in het'kerkelijk leven. Ik kan mij niet ontworstelen aan den iu: druk, dien ik te Jumet ontving, dat het kerkelijk en geestelijk leven in de Zendingskerk ©er kwijnt dan bloeit. En als ik' dan vraag: is er oorzaak? Dan meen ik die t© moeten zoeken in het steeds verder afwijken van de waarheid, die de vaders dier Kerk nog van harte omhelsden en beleden.

Gaarne had ik het laatste punt, 14° van het Agendum, gehoord: de bo odschap "van de Synode.

Doch toen waren wij al vertrokken! Zoo kan ik dan niet mededeelen wat die inhield. Wij zijn met den stillen trom vertrolcken.

Ik bedoel: ons werd geen gelegenheid gegeven een woord tot afscheid te Spreken. De vriendelijke secretaris deelde mij mede, dat dit geen gewoonte was, en de tijd was zoo kort en het fagendum nog niet afgewerkt.

Zoo namen wij dan afscheid van net Moderamen. Gaarne hadden wij nog even - het woord ten afscheid genomen. Wij wilden een „getuigenis" doen hooren. Nu het echter géén gewoonte is om d© afgevaardigden uit den vreemde tweemaal het woord te geven, zal het misschien goed zijn, dat eventueele afgevaardigden voor het volgends jaar naar de Synode, die te Luik, zoo God wil, zal worden gehouden, daarmede rekening houden in hun toespraak tot de vergadering.

Thans onthoud ik mij den generalen indruk, dien wij ontvingen, meer breed of meer gebonden weer te geven. Naar aanleiding van een schrijven uit Brussel, heb ik op een zaak terug te komen in verband met de Commemoration du Ier Juillet 1923 a la mémoire d'Henri Voes ©t de Jean van Esschen. De herdenking van deze beide martelaren, te Brussel in 1523 verbrand, is kort weergegeven in een klein boekje.

Op bladzijde acht worden in noot één, de Kerken, Corporaties enz. uit binnen-en buitenland genoemd, die daaraan hebben deelgenomen. Nu heb ik in één van mijne artikelen medegedeeld, dat ik in mijn toespraak tot de Synode de verwondering heb te kennen gegeven, dat onze Kerken niet zijn uitgenoodigd geworden. Daarop is niet geantwoord. Van officiëele zijde weten wij dus niet, waarom wij zijn gepiasseerd. Terloops moet ik opmerken, dat deze gedachtenisviering niet rechtstreeks-uitging v.an ide Belgische Zendingskerk, maar van de Société d'histoire du protestantisme beige; dat deze vereeniging echter in nauw verband staat met de Belgische Zendingskerk, blijkt wel uit het feit, dat het twaalfde punt van het agendum der Synode luidt: rapport de la 'Société d'histoire du protestantisme beige. Hadden wij bij; de voorlezing daarvan nog ter vergadering kunnen zijn, dan hadden wij daarbij' kunnen vragen waarom men onz© Kerken voorbij is gegaan. In verband nu met het een en ander is het ons niet recht duidelijk lioe in genoemd gédachtenisgeschriftje het volgende kon worden gedrukt:

„Dans eet 'ensemble - de toutes les forces protestantes 'du pays, il y a lieu de regretter rabsenc© de la 'Gereformeeridè Kerk' van Brussel, qui a fait paraitre 'la note suivante dans Ia .presse hollandaise. De Gereformeerde Kerk van Brussel heeft aaar die opfenbare betooging geen deel genomen, vooral ook omdat het grootste aantal van de leiders daarvan het modernisme is 'toegedaan, en dus niet kan gerekend worden te behooren 'tot het geestelijke nakroost der martelaren."

Het vreemde toch is-, dat men mij uit den kring van 'de Gereformeerde Kerk te Brussel schreef: „Noch 'deze vereeniging (Société etc... bovengenoemd, K.) noch 'de Belgische Zendingskerk hebben onze Kerk bij die herdenking uitgenoodigd. Onze Kerk heeft dus geen weigerend antwoord kunnen zenden."

Ik heb mij' gewend tot den Secretaris-Generaal en 'hem op deze mededeeling gewezen. Misschien heb ik nog wel eens gelegenheid om hierop feritg te komen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen