KERKELIJK LEVEN.

De komende zittingen der Asser Synode.

Een opwekking om op', den volgenden rustdag in onze kerken de zittingen der voortgezette Synode in het gebed te gedenken, mag zeker wel overbodig heeten.

Het laat zich niet indenken, dait één Dienaar des Woords den hoogen C'mst van deze zittingen niet zou verstaan.

Van de voorgaande ouderlingen in de leesdiensten mag dezelfde verwachting worden gekoesterd.

Gelukkig zijn er vrij groote deelen van ons land door de kerkelijke kwestie onberoerd gebleve^n.

M.aar ook daar, wij zijn er zeker van, wordt meegeleefd.

Aan het |: 'rachtige gebed in onze kerken is voor de Synode veel gelegen.

de Synode veel gelegen. Wel onttrekt zich de invloied daarvan aan waarneming en berekening.

Doch schriftuurlijke mystiek voelt het aan.

De belofte Gods ligt er.

Dat geeft, een beteren wajairboirg dan statistische cijfers.

Soms kan de gedachte beajigstigen of er in deze zaak geen schromelijk tekort laan geb-ed onder ons is.

Moge toch op den a.s. Zondag het gebed voor de Synode de stuwing van den bexgstroom hebben!

Dat het niet bij een enkel bidden blijve!

Dat hfit een waarachtig pleiten worde op-het onwankelbare verbond onzes Gods!

Dat de zalving van den Heilige in de gemeenten openbaar worde!

Dat de leiding van den Heiligen Geest in de Synodale vergadering haxtelijk van den Koning der kerk worde begeerd!

Stellig gaan we de zittingen, welke eerstdaags worden gehouden, niet met zxük eien spanning tegen als toen de Synode voor het eerst samenkwam.

Maar dit mag geen gebedsverflauwing over ons brengen.

Want dat zou weleens oorzaiak' kunnen worden, dat de Heere onze Synode minder licht gaf dan zij behoeft.

Overigens is deze voortgezette Synode gewichtig genoeg.

Er zullen één of meerdere gxavamina worden ingediend.

Ernstig zullen de^ gronden, waarop' die Yusten, moeten worden overwogen.

Vooral het' Schriftbewijs, dat toch de kern van elk gravamen moet uitmaken, zal nauwgezet onder-1 zocht moeten worden.

Wat de gevolgen der daar te nemen beslissingen zullen zijn, mag de beraadslagingen niet beheerschen.

Wel mogen en moeten zij onder de oogen gezien. Doch, als wij den weg 'des Heeren klaar aangewezen zien, kunnen wij de gevolgen gerust in de hand onzes Gods geven.

Op het oogenblik, dat wij dit schrijven, is er nog geen officieel agendum verschenen.

Slechts uit de bladen weten wij van het een en ander, dat ter tafel zal - worden gebracht.

Of alles ontvankelijk is, valt op dit moment nog moeilijk na te gaan.

Daarom onthouden we er ons van te bespreken, wat vermoedelijk op' het agendum zal komen.

Over een week is, zoo God wil, er meer van bekend.

Wij hopen dan onze reeks „Synode-indrukken" te vervolgen. '

Worde het der Synode gegeven met voorzichtigheid en beslistheid, te handelen.

Met voorzichtigheid!

Want het geldt hier ons allerheiligst geloof en de - eenheid der kerk. Beide zijn teedere zaken. Met beslistheid!

In onze dagen, waarin de religieuse twijfel wordt vertroeteld, hebben wij èn in ons belijden èn in ons kerkelijk leven vastheid noodig. ». '

Al blijven er voor ons geloof veel open vragen bestaan, er is toch een ten deele kennen. En kennen sluit zekerheid in zich.

De vastigheid van den gordel der belijdenis mag niet tot losheid worden.

-^ Provisoir gesloten.

Dezer dagen lazen we in een overigens uitnemend artikel, dat de Generale Synode verdaagd was.

Dat nu is niet juist.

Verdagen doet men, wanneer om de een of andere reden een zaak niet kan worden afgehandeld, maar men die op een later tijdstip, wenscht af te werken.

Bij verdagen staat het vast, dat een vergadering weer zal saamkomen.

Hiervan nu was op de Synode van Assen geen sprake.

Men maakte het volstrekt niet van tevoren uit, dat nog eens moest worden vergaderd.

Integendeel ging men van de onderstelling uit, dat de Synode was afgeloopen.

Ze wei; d dan ook niet verdaagd, maar gesloten.

Alleen maar, men hield er rekening mee, dat er zich omstandigheden konden voordoen, waaxdooï het samenroepen van een Synode opnieuw noo'dig werd.

Nu kO'U men twee' wegen volgen.

Of de Synode definitief sluiten. Mochten dan de omstandigheden, welker mogelijkheid zich ernstig deed gelden, zich inderdaad opdoen, dan konden itwee Partikuliere Synodes de roepende kerk verzoeken een buitengewone Generale Synode uit te schrijven.

Of men kon de Synode provi/soir sluiten. Wanneer bovenbedoelde omstandigheden uitbleven, zou de 'Synode niet worden voortgezet en de volgende Synode zou de definitieve sluiting betee-' kenen van de vorige. Werd de overwogen mogelijkheid echter werkelijkheid, dan heeft het moderamen in last de Synode opnieuw saam te roepen.

Welke van dc'ze twee wegen als aangewezen moet worden beschouwd, is met een beroep op de Schrift niet uit te malcen. De Schrift zwijgt hierover.

Wat hier beslissen moet is het profijt van de kerken.

Een algemeene regel valt hiervoor niet - op te stellen.

Men zal elk geval afzonderlijk hebben te beschouwen.

Wil nien een heel algemeene lijn hiei-voor uitstippelen, dan kan gezegd, dat, ook al worden de omstandigheden voorzien, waarin binnen den gewonen tijd een Generale vergadering onzer kerken noodig zal zijn, toch de Synode Jelinitief, be-

hoort te worden gesloten, zoo die omstandigheden niet samenhangen met eenige zaak, waarover ter Synode beraadslaagd is.

Stel, er wordt door een classis of particuliere Synode een procedure gevoerd van ingrijpend karakter. Alles wijst er op, ' dat het geschil door deze meerdere vergaderingen niet beslecht, kan woirden en dat er een beroep zal worden gedaan ' op een Generale^ Synode. Maar al zou er nu hangende dit geding een Generale Synode juist vergaderen, ZOO' zou naar het ons voorkomt, deze Synode niet recht handelen, wanneer zij met het oog . daarop, niet tot definitieve, maar tot provisoire sluiting overging. Het geldt hier een geheel nieuwe zaak, w.aarmee de zittende Synode niets uitstaande heeft. Jn dat geval moet men het dan ook op een buitengewone Synode voor déze aangelegenheid laten aankomen.

Ook kan het zijn, dat een Synode er zich van bewust is, dat een zaak, waarin zij een beslissing heeft genomen, daarmee nog niet tot rust zal zijn gekomen. Doch is zij van oordeel, dat die onrust niet zulke afmetingen zal aannemen, dat niet tot een volgende Synode zou kunnen worden gewacht, dan zou provisoire sluiting niet verantwoord zijn.

•Geheel anders staat het echter, waaneer het een belangrijke zaak betreft, die wel op de Synode is geweest, maar waarvan.bijna te voorspellen valt, dat zij een nasleep zal hebben, , welke den vrede in de kerken ten zeerste bedreigt.

Dan verdient provisoire sluiting ongetwijfeld aanbeveling.

De afgevaardigden der kerken naar de Synode, die in de zaak geheel in zitten, kunnen het best over het verdere beloop oordeelen.

Nieuv? e afgevaardigden zouden zich schier van voren af aan moeten inwerken, wat een niet geringe stagnatie zoii geven, de Synode zou ophouden, de kerken langer dan noodig was van den arbeid der ambtsdragers zou berooven, de beslissing zou vertragen, om van de aanzienlijker kosten nu niet te spreken.

Onder drieërlei beding achten wij provisoire sluiting alzoo geoorloofd, ja min ol meer geboden:

lo. wanneer op de eventueel voort te zetten Synode uitsluitend over een zaak zal gehandeld worden, welke in haar eerste stadium op dezelfde Synode is geweest. ^

2o. wanneer deze zaak zeer urgent is. •

3o. wanneer zij een vitale kwestie voor een kerk, of een deel der kerken of de kerken in het algemeen raakt.

Dat deze drieërlei voorwaarde in het onderhavige geval aanwezig is, woxdt door de overgroote meerderheid in onze kerken niet betwijfeld.

Daarom zijn èh de provisoire sluiting èn do voortzetting van de Synode van Assen volkomen gewettigd.

Wij staan hiermee niet vooi iels nieuws.

Ook de Synode van Utrecht in 1923 werd provisoir gesloten.

En dat met het oog op de onrust, waaraan de kerk van Utrecht ten prooi was.

Toen ging het dus om één kerk.

Thans gaat het evenwel om de beroering in verschillende kerken, om de positie van meerdere predikanten, om de belijdenis, welke gemeen ak-, kooTd is van al onze kerken.

De redenen zijn thans zooveel gewichtiger dan toen.

Waar toen geen bezwaren tegen provisoire sluiting rezen, zijn ze thaiis nog minder op hun plaats.

Maar hebben wij niet te waken tegen het gevaar, dat op die manier de Syno'de weleens een lichaam kan worden, dat drie jaar lang bestaat?

Wanneer aan het drieërlei beding wordt vastgehouden, zeker niet.

Er bestaat voorzoover wij zien kunnen, in onze kerken niet de minste neiging om ook maar ©enigszins op een driejarige in plaats van een driejaarlijksche Synode aan te sturen.

De Synode van Utrecht in 1923, hoewel provisoir gesloten, werd niet voortgezet.

. Ook de geest van Assen is met zulke bedoelingen niet besmet.

De afgevaardigden zijn er waarlijk niet tuk op om opnieuw saam te komen.

DaarvooT meenen wij hen genoegzaam te kennen.

Zij brengen een offer do'or weer naar Assen te gaan.

Indien de omstandigheden niet zoo drongen, zouden zij er zich niet zoo willig voor laten vinden.

Een situatie, als waarin onze kerken thans verkeeren, is natuurlijk uitzondering.

Daarom behoeft' men niet bevreesd te zijn, dat provisoire sluitingen tof regel zullen worden verheven. • ' •

Daarbij komt nog iets.

Onze Synodes benoemen voor zaken, welke zijzelf niet kunnen afhandelen en toch voortgang moeten hebben gedurende den .tijd, dat er geen Synode zit, deputaten.

Toch is het ten allen tijde het streven geweest om met deputaatschappen zoo zuinig mogelijk te zijn en haar opdracht, zooveel het kan, te beperken.

Ook nu zijn er deputaten voor advies benoemd.

Op hen rust een zware verantwoordelijkheid.

AVaar deze deputaten zelf onze kerkelijke vergaderingen geraden hebben om een voortgezette Synode aan te vragen, mag dit niet anders dan gebillijkt worden.

Daarmee geven zij blijk' va; n al wat iia.ar machtsusurpatie zweemt, afkeerig te zijn..

Liever laten zij de Synode beslissen, dan dat zij zelf in elk zich voordoend geval tot ingrijpende maatregelen adviseeren.

Daaruit spreekt gezond Gereformeerd besef.

In de huidige omstandigheden is het beter, dat de gezamenlijke kerken in Synodale vergaderingen af en toe oordeelen, dan dat dit aan Deputaten, ' hoezeer zij ook het vertrouwen der kerken hebben, wordt overgelaten.

Daarenboven kunnen deputaten nooit gravamina gegrond pf ongegrond' verklaren.

Dat kan alleen een Synode.

Heeft men nu met een gravamen te doen als indertijd tegen een zinsnede in artikel 36 werd ingebracht, waaiover in onze kerken vrijwel een communis opinio bestond, dan kan dit wel eenig uitstel lijden.

Maar een gravamen, dat ten nauwste verband houdt met een beroering in ohzo kerken, mag niet sleepend worden gehouden.

Om al deze redenen is dan ook provisoire sluiting en voortzetting der Synode meer dan gerechtvaardigd.

-^ De Haagsche Synofle over „buurtgemeenten".

Ook in de Nederlandsche Hervormde Kerk werd van verschillende' zijden de vorming van „buurtgemeenten", O'f gelijk wij zouden zeggen van parochie-of wijkkerken als wenschelijk gevogeld.

De Haagsche Synode nam de beletselen daarvoor weg.

De reglementswijzigingen, daar aangenomen, zullen nu aan de goedkeuring der classicale besturen worden onderworpen.

„De Waarheidsvriend' schrijft; „Het complex voorstellen, ingediend door de Commissie, die de moeilijkheden der grooie stadsgemeenten moest onderzoeken, is in zijn geheel voorloopig aangenomen. De commissie', die bestond uit de h.h. Prof. Slotemaker de Bruine, Ds G. H. Wagenaar, Dr H. Schokking, Ds D'. van Maanen (van Heerlen), Dr G. Oorthuys en Dr C J. Nicmeijer, is dus wel gelukkig te prijzen. Want het lot van zulk werk is gewoonlijk, dat de paperassen" natuurlijk onder veel lof en met A^eel dankbefuigingen, verwezen worden naar de prullemand. Men weet, dat deze voo'rstellen het mogelijk willen maken de groote steden te verdeelen in buurtgemeenten; iets, wat op zichzelf genomen heel prijzenswaardig is, daar de massa-gemeenten veel schade moeten lijden doordat alles veel te groot is eii veel te uniform, maar wij vreezen, dat, hoewel er O'vereenstemming verkregen is tusschen mannen als Dr Oorthuijs en Dr Niemeijer — om nu geen andere namen te noemen — deze voorstellen toch, straks definitief aangenomen en wet .geworden (na eerst op de a.s. Classicale Vergaderingen te zijn besproken) een doode letter zullen zijn in ons kerkelijk wetboek; een reglement, waarvan geen gebruik zal worden gemaakt. Waarom? Omdat in onze Hervormde Kerk door de ellendige richtingskwestie deze en dergelijke dingen eenvoudig onmogelijk worden in uitvoering. Hoe wenschelijk dat ook wij het parochiestelsel (beter dan „buurtgemeenten") achten, zoo gelooven we toch dat er in onze Hervormde Kerk weinig mee aan te vangen is, zoolang de toestanden, wat de belijdenis en de leer betreft, zoo blijven als zij nu zijn. Maa, r we zullen afwachten!"

Het slot klinkt niet erg optimistisch. Doch het blad twijfelt er niet aan O'f het voorstel wordt straks definitief aangenomen. Dat het aanvankelijk zulk een gunstig onthaal mO'Cht vinde'U is overigens voor de rijping der geesten ten gunste van het wijkkcrken-stelsel niet van beteekenis ontbloot.

Dr H. Schokking, een der voorstellers, drukt zich in „De Gereformeerde Kerk" zeer omzichtig uit. „De „buurtgemeenten-wijzigingen" komen op de classis. Wij zullen daarover nu nog maar niet schrijven; ik wou wel graag, dat in de , , Kerkbodes", plaatselijk, deze zaak gO'ed voorbereid werd. Wat nu voorgesteld is, is een schikking tusschen degenen, die er vóór, - en die er eigenlijk tégen zijn —; maar zoo staat het immers mét die zaak? — En dan lijkt mij een compromis nog zoo kwaad niet. De groote verbetering m.i. is, dat er tot nu toe een groote meerderheid vóór moest zijn om tot de centralisatie van het werk in de groote gemeenten te komen, en volgens het nieuwe voorstel zal alleen een groio-te meerderheid het tégen kunnen houden".

Blijkbaar heeft Dr Schokking er meer verwachting van.

Hoe dit zij, de idee wint ook in die kringen veld.

Moge het de eer van onze Gereformeerde Kerken zijn, de idee het eerst op belangrijke schaal te verwerkelijken. ,

De beletselen, welke „De Waarheidsvriend" voor de praktijk in de Ned. Herv. Kerk pessimistisch maakten, bestaan bij ons niet.

-^ Cursus in journalistiek voor a.s. tlteologen.

In de Theologische Fakulteit der Berlijnsche Universiteit zal in dezen winter een cursus worden gegeven over Protestantsche journalistiek.

De' directeur van het Evangelische Presseverband. Lic. Hinderer, heeft de leiding daa.rvan op zich genomen.

Dé colleges zullen zoowel een theoretisch als een praktisch karakter dragen.

Is dit niet een denkbeeld, dat ook te "onzent ovei'weging verdient ?

Het percentage van predikanten, dat wekelijks in kerkelijke bladen schrijft, woidt steeds groO'ter.

Zij moeten echter in deze zich een eigen weg banen.

Aan voorlichting ontbreekt het hun ten eenenmale.

Wie zelf voor de pers arbeidt heeft dit, vooral aan het begin van de jO'Urnalistieke loopbaan, als een groot gemis gevoeld.

Ook de journalistiek is niet iets, wat iemand aanwaait.

Natuurlijk kan de gewone opleiding voor het predikambt in deze behoefte niet voorzien.

Deskundige leiding is hier zeer gewenscht.

Een cursus zon ook hier uitkomst bieden.

Niet, dat wij behooTen tof de klagers over de kerkelijke pers en speciaal de kei^kbodes. ' ^

Onze predikanten slaan er zich, over het geheel genomen, prachtig door.

Maar 'het zou treurig met ons gesteld zijn, indien wij niet wilden toegeven, dat ook op dit gebied verbetering is aan te brengen.

HEPP.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen