Schoolartsen.

Op. de vergadering vau het Gewest Groningen van het Geref. Schoolverband werd het vraagstuk van de Schoolartsen principieel behandeld. De heer A. Zijlstra, lid van de Tweede Kamer, wees opi de bezwaren en de gevaren, die er aan het instituut kleven, vooral in den vorm, waarin het zich nu aandient. Dr Jonkhoff daarentegen bepleitte het gioots nut en de onafwijsbare noodzakelijkheid van een goed ingerichten schoolartsendienst.

Gevaren en Ijezwareii' zijn er ontegenzeggelijk. Ons volk is in dit opzicht altijd wat huiverig, wanneer van overheidswege ingegrepen wordt in betrekking tot de gezondheid der kinderen. De vaccinedwang heeft in ons laiid een droevige vermaardheid en deze heeft niet meegeholpen aan de gewilligheid van de ouders, om hun kinderen maar lichamelijk 1; oe te vertrouwen aan ieder, die in naam der wetenschap, of in naam der volksgezoardheid optreedt. Er zou inderdaad door het instituut der schoolartsen wee.r een nieuwe schrede kunnen worden gezet op den weg, 'die ons afvoert van de ouderlijke verantwoordelijkheid. Verzwakking van dat besef kan slechts nadeelige gevolgen hebben. En nu juist, omdat het van bovenaf ingrijp-en geheel ligt in de' lijn van den mod'ernen staat, past ons de grootst mogelijke voorzichtigheid, vóór we mee ga, an vragen, om een aparten schoolairts voor onze kinderen. Heel raak' vond ik het besluit van een schoolbestuur, zooals werd meegedeeld op bovengenoemde vergadering, dat n.l. slechts dan zijn medewerking kon verleenen voior den . arbeid van den schoolarts in zijn school, wanneer het eerst wist, hoe .de instructie van bedoelden officiëelen schoolarts zou luiden. Het schoolbestuur treedt opnamens de ouders en het gaat eenvoudig niet aan, de ouders in deze belangrijke materie uit te schakelen.

Aan den anderen kant valt ook niet te ontkennen, dat de school voor die gezondheid van de kinderen gevaar oplevert. Dr Jo-nkhoff toonde dat door een serie plaatjes zeer duidelijk aan. En nu kan men dat wel overdreven vinden en de vraag stellen, hoe er toch één kind gezond blijft, maar dat neemt niet weg, dat ook de ouders weer verplicht zijn, degelijk kennis te nemen van en rekening te houden met de gevaren, die het kind in de school bedreigen. Geen goed Christen zal de hulp, afwijzen, die de wetenschapi in dezen biedt. Ook zij is hem een gave Gods en hij voelt zich verplicht, ze te gebruiken in het belang van zijn kind. En dan zijn er heel wat eenvoudige middeilen, die zonder veel moeite kunnen worden aangewend, - om besmettingsgevaar te voorkomen en ziekten te genezen. Maar men moet ze kennen en ziedaar, .een dankbare taiajc, toegewezen aan de schoolhygiène.

De algemeene gedachte zal dan ook wel zijn, zooals die op bovengeinoemde vergaldering trouwens ook gevoeld werd, dat wij met een enkel afwijzend gebaar hier niet kunnen volstaan. IDaa-n^oor gevoelen de ouders te goed', dat é& lichamelijke welstand der kinderen ook' tot het terrein van hun verantwoordelijkheid behoort. Maar ons volk heeft ook weer zijn vrijheid te lief, oin* zich een stelsel van schoolartsen te laten opdringen, waardoor de ouders en in hun plaats de schoiolbesturen zich op' zij voelen gezet. Als deel van het stelsel, waarbij de alles regelende staat oppermachtig optreedt, mag het instituut van schoolartsen niet worden aanvaard.

Wel moet er komen een goede samenwerking tusschen - de school en den gezondheidsdienst. Ongetwijfeld heeft de overheid een taak in betrekking tot de volksgezo'udheid. .Zij moet beschermen w.at verwaarsloosd en bedreigd wordt. Maar zij' mag niet treden in de rechten der O'uders. Daaro-m is de tijd gekomen, dat we met elkaar moeten uitstippelen 'de lijnen, waarlangs deze samenwerking zal loopen. Met handhaving van oarze beginselen, "die we in den schoolstrijd op velerlei wijze' en tegenover zeer verschillende vijanden hebben moeten verdedige-n, heblierr we toch de roeping te verstaan, wat iedere periode ons voor nieuws brengt. En 'dan aanvaarden we de voorlichting en de medewerking in het belang van den lichamelijken welstand onzer kindéren.

De tij'd is gekomen, dat we O'us in dezen hebben te beraden O'ver de vraag, hoe we het willen.

G. MFLMA.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen