Stilzwijgen.

Aaron zwijgt.

Het is na het sterven wan zijn zoaien, v^aaroiver we verleden 'week dachten.

God deed het hem zeggen door Mozes: Dat is het, wat de Heere gesproken heeft: in degenen, die tot Mij naderen zal ik geheiligd worden.

Zijn kinderen zijn dood nu.

God heelt ze zelf door Zijn heaielvnur gedood,

D'aar staat een man, een vader hijgde verkooilde lijken van zijn kinderenj en waiuneer hij zom do'en, wat hij als vader zou willen doen, dan zou hiji 't uitschreeuwen. Dan zou hij sdhreeuwen tegen zijn lot, schreeuwen tegen Gods oordeel, schreeuwen over voorbijgegane dagen van opvoeding en leiding voor zijn kinderen. De man, de vjader Aaron zou willen schreeuwen als met de stem van een gewond dier, een gebroken klank, die enkel gevoel, geen gedachte vertolkt.

Maar de vader is niet alleen hier.

Aaron is ook priester.

En de hoogepriester Gods staa, t hier, en hij aanschouwt het oordeel van zijn God over twee ongehoorzame menschenkinderen.

Overtreding van het heilig gebod Gods kan niet straffeloos geschieden. De priester a; anschouwt het.

Diaar staat' de priester des Allerhoogsten., Hij had moeten spreken in juichendö klanken van öods rechtvaardigheid en Gods goedheid, di© zóó ten aanschouwe van al Zijn volk Zijin Recht handhaaft, en die niets toegeeft aan de eigenwilligheid van de menschen. De Hoogepriester hald een dichter mo-eten worden, die in het klinkend loflied God verheerlijkt, omdat Hij volmaakt rechtvaardig èn goed is, ook in Zijn oordeel.

Maar de hoogepriester wordt géén zanger. Hij zwijgt., - „., ; , ; i .

Want de priester is de vader.

En de vader is de priester.

Het worstelt tusschen die twee.

En als de vader roepen wil van smart legt , de priester hem het zwijgen opi; en als de priester God wil prijzen belet de vader'hem te spreken.

„Doch Ajiron zweeg stil." De mensch Aaron zwijgt. ^ _ Dat is dan 't einde.

O ge kimt het wellicht verstaan, dat zwijgen? Hoe dikwijls is het niet geweest in uw leven, dat opeens • ge uw stem opheft om te klaigen over de slagen, die uw God op. u deed neerkomen? Het is ook zoo moeilijk niet uit te roepen van smart G'e zijt mensch.

Maar daar is het andere.

Ge weet zoo goed, dat Goid niet slaat uit lust tot plagen. Ge weet zoo gO'ed, dait Hij, die Zijn eigen Zoon voor u overgaf, toch zeker niet dulden zal, dat er iets anders ii overkomt, dan wat good voor u is. Ge weet, dat zelfs in uw pijn de liefdevolle hand uws Vaders bezig is, om u te genezen en te leeren. En in het oordeel over geslagenen zal Gods recht steeds schitteren en heerlijk worden.

Gé wéét dat.

En ge moest gaan zingen, priester, die ge zijt. 3Iaar het wil niet....

Ge zijt mensch óók. En uit die worsteling, van mensch en priester woidt dan geboren het uur van de stille overgave: Doch gij, mijn ziel, het ga zoo' 't wil iStel u gerust.... zwijg Gode stil.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen