Doodsteeken.

Die zijn broeder niet liefheeft”

Het is, alsof de apostel huivert om dat vreeselijk woord „haten" te zeggen, waartoe niettemin oen volgend oogenbiik de heilige consequentie 'hem drijven zal: " „een iegelijk die zijn broeder h a a t".

En toch is het goed, dat hij ons die afwisseling van „niet-liefhebben" en „haten" even hooren laat; want daarin leert ons de Heilige Geest, dat deze beide voor Gods oog éénzelfde beteekenis hebben.

Wij zijn zoo licht geneigd, om onszèlven van „haat" tegen den broeder - vrij te sprekeiL Wü mogen hem dan al niet liefhebben, hem minder sympathiek gezind zijn, — of welke gematigde uitdrukkingen we op dit gebied nog méér. weten te bezigen, — maar hem haat toedra gen, .... neen, allerminst. Zóó positief-afkeerig is onze gezindheid jegens hem niet. En met deie stillende redeneering brengen wij ons geweten gemakkelijk tot rust. Wij hebben het woord van Johannes „eèii iegelijk, die zijn broeder haat" de spits'ontnomen, én machteloos glijdt de pijl langs ons af.

Nu, dan moge ons herinnerd worden, dat „niet-liefhebben" voor God éénzelfde karakter en kracht heeft als „haten"; dat de Heere geen gemeenschap heeft met onze uitvluchten en gewetenstrucjes; en dat Zijn zwaard door het papieren schild van onze zelfgevonden onderscheidingen heengaat. Voor het oog van den heiligen God is degene, die zijn broeder slechts „niet-liefheeft", dezelfde als die zijn broeder in den vollen zin des woords haat.

Zijn broeder.

Ook hier moet dit woord, evenals in het vóórgaande, betrokken op de heilige gemeenschap dergenen die in Ohristus zijn. De apostel richt zich tot de Kerk des Heeren, en doelt op de in haar gelogde geestelijke betrekkingen tusschen de kden onderling. Wel zou dit woord ook zijne gevolgtrekkingen kunnen hebben voor den ruimerén. kring daarbuiten, maar men rekene toch vóór alles met Johannes' eerste bedoeling. En dan zien wij zijn blik gericht op de verhoudingen in de gemeente, des Heeren.

Maar dan wordt „haat" hier ook iets ontzettends. Want liij. geldt den „broeder", het lid van Christus' lichaam; hij geldt het heilig werk Gods in den mensch, het deelgenootschap aan Christus, het kindschap van den Vader in de hemelen. Dit wordt door Johannes zóó doordringend gezien, dat hij eene enkele maal bij de uitdrukking „broeder" het lidwoord weglaat, als om aan te geven, dat hij het individueele op den achtergrond zet,

m de heihge zaak en het heilig beginsel van bst', broeder-iri-Ghristus-zijn naar voren te brengen; ...-T-.: ^§, f|.. „broeder" niet liefheeft. " -

En dat, dat is het vreeselijk karakter van dezen haat.

— hij i'icht zicii op den arbeid van Gods sei< tde in den mensch.

Daarin is die iiaat zelfs duivelsc'li.

Immers, het woord door „doodslager" uvergezel zegt letterlijk „'menschen-moordenaar", en bevat daarin, volgens do ontwijfelbare bedoeling van den apostel, eens rechtsti'ee'ksche heenwijzing naar den mensohenmoorder van den beginne, den duivel.

Wie een hater is van het nieuwe leven uit God, van de genade des Heiligen Geestes, van den band met Christus, van geloof en bekeering, — ja, die staat aan de zijde van den booze, die is uit den vader, den duivel; en, met hèm in gemeenschap, kan hij niet anders dan, gelijk deze, zich in den afkeer van zijn harl verzetten tegen het herscheppend en verlossend werk Gods, en daarin den dood, ten diepste den eeuwigen dood van zijn naaste begeeren; - „een iegelijk, dip, zijn broeder haat, is een doodslager'"

Zietdaar de huiveringwekkende diepte van dezen haat. Het is dan ook volkomen verstaanbaar, dat de apostel van zulk een hater zegt, dat hij „blijft in den dood", en dat hij „het eeuwige leven niet heeft in zich blijvende" Hij draagt het teeken, dat hij nog altijd in den geestelijkeu dood is, waarin hij van nature ligt; en hij moge schijnbaar, in het midden der gemeente, deel hebben aan het eeuwige leven, — het is slechts schijn; hü is het niet waarachtig en onvergankelijk deelachtig

Ontroerend kentecken.

Het roept ons tot de vraag, hoe wij staan tegenover het genadewerk Gods in onze broeders ©a zusters. Als er in onzü omgeving iemand tot bekeering komt, of tot zekerheid des geloofs, — wat getuigt dan ons hart daarvan? Als wü de taal en de daden des nieuwen levens hooren en zien, — hoe zijn dan onze gevoelens daartegenover? Er zijn op dit gebied in de Kerk des Hoeren soms uitingen, die het doodsteeken dragen.

Eens kwam een blindgeborene door Jezus tot het eeuwig licht. En züne omgeving, ook zijne geestelijke leidslieden, gaven den indruk, alsof zij liever gezien hadden, dat hij maar blind gebleven was. Tenslotte hebben zij hem uitgeworpen. Zietdaar het doodsteeken.

Nog eens, — hoe staan wiJ tegenover het genadewerk in onze naasten?

Uw hart is er toch niet koel voor?

Een blinde, wiens oogen open gingen, en die van het licht gaat spreken, en in het licht gaat wandelen, —• hij is u toch niet lastig? hij past toch wél in uw gezelschap? hij was toch niet vroeger, in zijn blindheid, aangenamer omgang dan thans?

O, gü haat hem niet, — zegt ge; integendeel, — gij kunt waardeeren, dat bij

Mijn lezer, laat ons naar het begin terugkeeren, — en God make uw hart oprecht in deze zaak, — „niet-liefhebben" is „haten".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen