KERKELIJK LEVEN

Blijde Manken.

Van een ouderling eener „randgemeente" ontvingen we een schrijven, dat te beschouwen is als een weerklank op onze artikeltjes over de kerk in de groote steden.

Wat een „randgemeente" is, weet men algemeen.

Rondom onze groote (centrale) stadskerken ontstonden er in de nieuwe stadsgedeelten, waarin meermalen landelijke dorpjes werden opgenomen, nieuwe zelfstandige gereformeerde kerken. Vanwege hun woning „aan den rand" werden ze dan vaak „randgemeenten" genoemd.

Intusschen is in den loop der jaren dat „wonen aan den rand" ook maar weer betrekkelijk.

De grenzen van da kerk van Amsterdam-Zuid^ voorheen Overtoom ^^ hekend om zekere' historie uit 1926 — strekken zich uit tot midden in de stad.

Maar de meeste dezer kerken liggen dan toch óók aan den rand. Zoo b.v. „Amsterdam-West" (vroeger Sloterdijk); het genoemde „-Zuid"; dan „Amsterdam-Oost" (Watergraafsmeer) en „Amsterdam-Noord" (Buiksloot). Zoo heeft ook Rotterdam zijn onderscheiden „randkerken".

Welnu, uit een van deze randkerken bereikten ons goede berichten.

De gemeente (plm. 2600 zielen) heeft twee predikanten - en het terrein der kerk is deswege verdeeld in twee wijken.

In de ééne wijk bezocht de predikaat dit jaar (gelijk andere jaren) alle gezinnen, welke catechisanten (boven 12 jaar) konden leveren; althans die gezinnen, waar hij zulk een bezoek noodig achtte. Hij wekte op tot trouw catechisatie-bezoek. Resultaat: Alle jongens en meisjes, die in de termen vielen, kwamen op slechts EEN na!

In ide andere wijk verrichtten de ouderlingen, ieder in eigen blok, het bezoek-werk. Ook met zeer goed Jnesultaat.

Aan het einde van het cursusjaar zendt de predikant een opgave naar alle gezinnen, waaruit catechisanten kunnen komen, ongeveer als volgt:

„Dit jaar werden voor uw zoon (dochter) catechisaties gehouden. (Naam en getal ingevuld.)

„Uw zoon (dochter) was ... maal mèt en ... maal zonder keimisgeving afwezig.

„Ongeoorloofd verzuimde uw zoon (dochter) dus ... maai."

Verder worden de ouders ingelicht over ijver, over gedrag en over de kennis van hun kind.

Hejt .kaaitj© sluit met een algemeene vermaning. En het systeem werkt prachtig.

Zie, dit zijn blijde klanken.

Er kan ook in de groote stad véél gebeuren.

Nu vergeten we niet, dat de z.g. randgemeenten dit vóór hebben, dat ze kleiner, en dus overzichtelijker zijn; óók dat ze gevormd worden, voor een belangrijk (percentage althans, door hen, die nog pas (met attestatie inkwamen, en dus meeleven toonden.

Maar dit doet niet af aan het feit, dat we hier een model hebben, dat toont, hoe het kan.

Misschien kan het ook wel anders.

Wie vpiillen niemand een wet voorschrijven.

Maar in één opzicht zien we hier ook, hoe het moet.

In dit opzicht namelijk: de jonge menschen m o e-ten alle ter catechisatie komen.

En als dat maar geschiedt, dan zijn alle andere goede ; methoden vanzelf geprezen.

Als ze maar komen.

Want juist voor de jeugd is de groote stad zoo ontzaglijk gevaarlijk.

En juist de jeugd moeten we houden.

Want middelijkerwijs moet de toekomst der kerk het van die jeugd hebben.

„Cursussen”.

Dikwijls hoort men de klacht, dat het zoo moeilijk is irt de groote steden de jeugd op catechisatie te krijgen, tengevolge van allerlei avond-cursussea en avond-scholen.

Het schijnt intusschen toch mogelijk dit bezwaar te boven te komen.

Zie het geval, dat hierboven als voorbeeld werd genoemd.

Voorzoover wij kunnen oordeelen, hebben we hier te doen met jonge menschen, die in elk opzicht in dezelfde condities zijn als de andere stads-jongelieden.

En toch lukt het!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen