PERSSCHOW

Baka.

Dr V. d. V a a r t S m i t schrijft in de „'Zwijndrechtsohe Kerkbode" over dit onderwerp het volgende artikel, dat we hier overnem.en:

Men vroeg ons wat „Ra'ka" nu eigenlijk beteekent. De vraag ontsproot uit het hooren van een preek van schrijver dezes. Het is 'dus van eenig algemeen belang te achten, op 'de vraag 'hier antwoord te geven.

Ik geef eerst 'de omschrijvmg van den tekstinhoud (Matth. 5 : 22), •gelijk dr 'H. Bavinck die in zijn dogmatiek 'geeft (deel III, blz. 154), n.l. aldus: Tegenover de ou'den - die zeiden, dat eerst de zondige daad, de eigenlijke doodslag, schijldig en strafbaar maakte bij het plaatselijk gericht, zegt Jezus, dat niet eerst de daad, maar reeds de eerste op-wel ling van onrechtmatigen toorn, ook al uit hij zich nog niet in een woord, bij-dat gericht schuldig en strafbaar maakt; dat wanneer die toorn zich uit in een klein, o n w i 11 i g w o o r •d, de zonde reeds zoo •groot is, dat zij behandeld moet worden door het sanhedrin: n •dat zij, wanneer de toom in een smaad woord zich uit, in eens, zonder vorm van proces, het h e 1B c h e vuur waardig is".

Tot zoover dr Baviack. We spatieeiden enkele woorden.

De zaak in 'den tekst is deze, dat voor het plaatselijk •gericht (met „gericht" in •den tekst is de laagste rechtbank, het plaat solijik gericht .bedoeld) als moord in den gewonen zin zou moeten gelden, indien •het ging naar het recht van 'het 6e gebod, de eerste opweUing van onrechtmatigen toorn, die •geheel in het hart besloten 'blijft; van welke niets naar buiten komt. Dat moord in 'den ergsten graad zou moeten heeten, zóó, dat - de hoogste rechtbank, het Sanhedrin, er aan te pas zou moeten komen, de opwelüng van onrechtmatigen toorn, die eenigermate naar buiten zich uit, •zonder •dat het nog een smaadwo'ord wordt. Dat aan het helsohe vuur vervallen is, aan de eeuwige straf, hij, die nog verder gaat, die n.l. 'den onrechtmatigen toorn iu een smaadwoord, al is het dan ook nog maar een betrekkelijk licht smaadwoord als „gij' •dwaas", tot uiting brengt.

En al wat dan verder nog erger is dan het eerste onrechtmatige smaadwoord?

Dat zou niet meer •kunnen bestaan, want immers, indien het naar Gods recht ging, ware de mensch al lang uit dit leven verdaan, weggenomen en verworpen, vóórdat hij ook maar één schrede verder zou •kunnen gaan. Wat er op de wereld nog gebeurt boven het eerste onrechtmatige smaadwoord, in zonde tegen het 6e gebod, gebeurt alleen, omdat Gods lankmoedigheid den •dood van den zondaar niet wil, doch hem tijd geeft, 'den t ij d zoo onbegrijpelijk veel misbruikt en toch zoo onbegrijpelij'k lang over den zondaar verlengd.

Hoe is het nu met „Raka"?

De Statenvertalers vertalen dit woord niet, om de eenvoudige reden, dat 'het onvertaalbaar is. Het is wèl een uiting; •de naaste merkt iets van den toornigen onwil, die zich tegen hem verheft; maar 'eenig smaadwoord is het nog niet.

De kerkvader Ohrysostomus, die de Arameesche en Syrische taal 'der landbevolking goed 'kende (raka is een Arameesche uitdrukking) zegt: „Dit raka is niet een woord van zware beleediging, maar veelmeer een uitdrukking van minachting en geringschatting. Gelijk wij soms tot bedienden of arme heden, dien wij een bevel geven, zeggen: jij, ga heen; jij, doe dit of dat... zoo zeggen zij; - die de Syrische (of Arameesche) taal ikennen raka, dat zü 'dan in de plaats van dit jij en jou gebruiken".

Augustinus verklaart, dat 'het „niet een woord is, •dat iets beduidt, maar alleen een idting welke eenigerlei toorn van het gemoed doet bemerken"; op een andere plaats sluit Augustiaus zich btj' •de verklaring van 'Ghrysostomus aan, erkennend, dat •deze het meest deskundig ter zake geacht moest worden.

En zoo doet men in het algemeen ook na Ghrysostomus en Augustinus tot op heden.

'Onvertaalbaar is Raka zeker. Men kan 'het niet door eenigerlei smaadwoord vertalen; want •dan legt men er teveel ia. Toch is het wel een uiting van opkomende on-wil. De beste vergelijking is nog altoos 'die •der kerkvaders, die 'het vergelijken met die geringe vergro-ving in de woordenkeus, welke er intreedt als twee menschen in woordentwist beginnen te geraken en 'de rustige beleefdheid van het aanspreek-woord U bijv. vervangen wordt door jij en jouw. Dan is er nog 'geen smaadwoord, maar er is toch wel al eenige vergroving te oonstateeren, uit toorn geboren. We zeggen 'daarmee niet, (noch ook de kerkvaders) dat alle jij-en-jou-zeggen derhalve zonde tegen •het 6e gebod is. Dat ware natuurlijk onzinnig. Die elkander liefhebben zeggen ook jy en jou tegen elkander, zonder •dat dit zonde is, integendeel.

Men moet het — evenals alle dingen — goed be^igrijpen. Maar — goed begrepen — krijgt men dan dus •dit, dat het gebrui^k in 'het Syrisch of Arameesch van dit woordeke Raka als aanspraak, •dezelfde vergroving van de verhouding aangaf (zonder op zichzelf nog eenigerlei smaadwoord te zijn) als in onze taal geschiedt, wanneer twee nienschen in opkomenden toorn de rustige beleefdheidsvormen laten varen en elkander eenigermate geringschattend met jij en jou gaan aanspreken. Dit heet — als het om deze redenen en op •deze wijize in onrechtmatigen toorn gebeurt — •in het xeoht van God (Matth. 5 : 22) zonde tegen het 6e gebod in den ergsten graad, zóó, dat •het Sanhedrin er bij.te pas zou 'moeten 'komen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen