Al weer vergaderingen.

De vraag wordt zoo hier en daar wel gesteld, of we voor onze schoolzaken niet te veel vergaderen: daar gaat maar een massa tijd en vooral veel geld mee heen. Aan de menschen, die met zulke twijfelzieke vragen voor den dag komen, verzoek ik wel eens, zich in te denken, hoe ons schoolwezen zich zou ontwikkeld hebben zonder de samenkomsten van onze mannen, die uit verschillende deelen van het land samenkomen en, nauwgezet de belangen van het onderwijs overwegen. De geheele ontwikkeling van het vrije onderwijs in Nederland staat daarmee in het nauwste verband. Waar de zaken van boven af geregeld worden, waar het onderwijs een tak van staatsdienst is, kan het volk maar afwachten. Waar evenwel de school in nauw contact met het gezin gezet is, daar moet ook de invloed van de ouders tot zijn recht kunnen komen. En dat kan op de vergaderingen, die gehouden worden door de ouders op onze kleinste dorpen, waar de belangen van onze kleine scholen worden behartigd, tot op de groote Jaarvergaderingen, waar de organisaties samenkomen en , waar de zaken in breede trekken worden besproken. 'kHeb zoo het idee, dat de vergaderingen op de dorpen en in de steden, waar de eigenlijke schoolvereenigingen samenkomen, nog te weinig bezocht worden. Daar moet eigenlijk allereerst en allermeest de polsslag gevoeld worden van het meeleven der ouders met de school. Van daaruit gaan de afgevaardigden naar de meerdere vergaderingen in het Gewest en in het Land. Zoo komen we tot onze vergaderingen van Unie en Schoolraad, van Chr. Nationaal Schoolonderwijs, Geref. Schoolverband en Chr. Volksonderwijs.

Wanneer deze vereenigingen ieder op eigen terrein arbeiden en ' in haar onderafdeelingen goed functionneeren is niet noodig, dat er nog een aparte organisatie komt van de ouders onzer schoolgaande kinderen. Daar had de heer Lens het over in het laatste nummer van „De School met den Bijbel". Van die ouders zou dan de voortgaande propaganda voor de Chr. School moeten uitgaan. Mij dunkt, als elke school haar ouders goed doet meeleveii, dan is dat de beste manier om overal propaganda te maken.

Ik wou nu nog iets zeggen over enkele vergaderingen, die we weer achter de rug hebben. Van het zilveren jubileum van Gereformeerd Schoolverband, van het feest ter gelegenheid van het veertig-jarig bestaan van de Vereeniging van Chr. Volksonderwijs, van de Jaarvergadering van de Vereeniging voor Chr. Nat. Schoolonderwijs zwijg ik nu maar, omdat de bladen van die goedgeslaagde vergaderingen uitvoerige verslagen hebben gegeven. Iets meer wou ik zeggen van de Pinkstervergaderingen van onze Christelijke onderwijzers in Hilversum. Dat waren daar goede dagen. Wie de smaad en de minachting mee doorgemaakt heeft van vroeger dagen, dankt in stilte zijn God voor de genade en de eere, die nu aan' ons Christelijk Onderwijs, ook van Overheidswege, wordt bewezen. Het Gemeentebestuur van Hilversum ontving het Hoofdbestuur op het Stadhuis en noodde het aan een noenmaal.

Ook de vergaderingen zelf waren verkwikkend. Op de eerste samenioanst kwam een bij uitstek belangrijk onderwerp aan de orde: „De Chr. School en het anti-militairisme". Het werd ingeleid door Prof. Rutgers van Amsterdam.

Het was noodig, dat men zich over dat punt eens kon uitspreken. Door het geval-Schurer kwam bij menigeen de vraag boven: Hoe staat het met de propaganda voor het anti-militairisme toch in de Chr. School? D© voorzitter kon gelukkig aan de debaters ruime gelegenheid bieden, om zich uit te spreken. En Prof. Rutgers had gelegenheid om rustig, zakelijk van antwoord te dienen, 't Werd zeer duidelijk, dat wij allen de oorlog zoo ver mogelijk van onze grenzen willen houden, maar dat gevoelsargumenten niet beslissend zijn, wanneer de nood aan de man komt. Het onverantwoordelijke van velerlei propaganda op dit gebied, het oppervlakkige en ondoordachte van vele predikers van de vrede kwam duidelijk uit.

Het tweede onderwerp over afleidbaarheid, door den heer Van Aalten ingeleid, plaatste ons weer te midden van de schoolpractijk. Bij vele paedagogen komt de neiging op, het kind maar te laten gaan; het heeft zijn aandacht bij iets anders, het is moe, laat het nu maar. Duidelijk kwam het funeste van die houding aan het licht. Wij moeten het aandurven, het kind te dwingen tot luisteren, tot arbeiden, tot een opgegeven taak. Natuurlijk, het moetgebeuren met tact, maar het moet dan toch gebeuren, men moet het durven.

De heer Stemerding van Rotterdam sprak over de invloed van de Chr. School op het gezin. Gewoonhjk gaat het over de omgekeerde verhouding: gezin en school. Maar de spreker van de laatste middag plaatste ons voor de vraag, of de invloed van de school op het gezin altijd wel goed is. De school wordt een groote macht in de wereld, is in het leven van ieder kind een groote macht. Daarom past ons ook in dezen gedurig beziiming. Gaan we er de goede kant mee uit? En dan valt met dankbaarheid te constateeren, dat de invloed van menige school, van vele Chr. onderwijzers op het gezinsleven een gezegende is. Maar zeer zorgvuldig moet gewaakt, dat de school geen inbreuk maakt op het gezin. De spreker wees nog al scherp op het overdreven huiswerk, dat op vele scholen aan de kinderen wordt gegeven, wat soms in de derde schooltijd weer in school onder toezicht moet worden gemaakt, anders komt er niet veel van terecht. Te veel boet de jeugd daar haar speeltijd bij in.

Opnieuw werd er de aandacht op gevestigd, dat de school moet meeleven met het gezin. Leed en vreugd moeten over en weer worden gedeeld. De onderwijzer weet waar ziekte en nood heerscht en helpt naar vermogen lenigen. Bij feesttijden en gedenkdagen leeft hij ook mee met de gezinnen, waaruit de school haar leerlingen betrekt.

Rijk en heerlijk zijn onze beginselen. Ze zijn zoo waard, dat wij er ons voor beijveren, ze in 't leven ill toepassing te brengen. Daar zullen we zelf wel bij varen, dat zal ook onze arbeid meer klem geven, daar zal onze God de eere van ontvangen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen