De Zending en de Wereldcrisis.

I.

Men stoote zich niet aan dezen ©enigszins sensaticneelen titel.

Immers, het spreekt toch wel vanzelf, dat de huidige crisis, die heel de wereld omspant, aan de Zending niet voorbijgaat.

Reeds finantiëel zijn de gevolgen voor menige zendingsvereeniging fataal. En met zorg denkt men er aan, wat het nog worden zal, indien het finantiëel debacle nog verder zal voortschrijden.

In ons land gaat het tot dusver gez©gend. Onz© kerkelijke zending kan de lasten nog dragen. En ook de Genootschapszending, wier adres te Oegstgeest is, is niet verder achterop als vorige jaren.

Maar het buitenland geeft veel droevigs te zien.

Prof. Richter schrijft met name over Amerika in het Neue AUgemeine Miss. Zeitschrift van September, waaraan wij enkele cijfers ontleenen.

D© Amerikaansche Zending is daarom een goed voorbeeld voor den invloed der malaise, omdat het zoowel wat de finantiën betreft als wat het getal der arbeiders aangaat, meer dan de helft der geheele Protestantsche Zending omvat.

Ongeveer 9 jaren geleden was het geheele zendingsbudget aldaar nog 40 millioen dollar, aJzoo 100 millioen gulden! En dan natuurlijk per jaar. Dit cijfer is nu gedaald tot nog geen 30 millioen dollar of 75 millioen gulden; dus een vermindering van, ' 25 pCt.

Zoo is de toestand in de meeste landen. En het ergst nog in Duitschland, omdat daar vooral d© middenstand het meest door de crisis is getroffen; te vreezen is dan ook, dat de Duitsch© Zending haar arbeid niet meer zal kunnen voortzetten naar de tegenwoordige behoeften. Ja, zelfs betwijfelt prof. Richter, of de Protestantsche Zending op den duur haar wereldomvattenden arbeid in denzelfden omvang en met dezelfde intensiteit zal Icunnen handhaven.

Hoe droevig het in Amerika is, geeft ook het volgende staaltje.

De bisschoppelijke Methodistenkerk is een der rijkste kerken in Amerika. Zij heeft een afzonderlijk© „Vrouwenzendingsvereeniging" met een inkomen van ruim 2 millioen dollar per jaar, en een algemeene zendingsvereeniging met een budget van 5: a 6 millioen dollar. En deze laatste zag in enkele jaren haar inkomsten verminderen tot minder dan de helft!

Op zichzelf is dit erg genoeg. En toch komen nog ernstiger berichten uit Amerika. Wij halen daartoe aan een gedeelte van een artikel, dat ook prof. Richter aanhaalt.

Er zijn drie groepen, die aan Zending doen.

De eerste groep omvat de orthodoxe, fundamentalistische leden der kerken, „wier gezichtskring beperkt is tot hun eigen kerkelijken horizont, en die zonder meer verwachten, dat ook hun zendingsarbeid in dezen geest en in deze vormen zal gedaan worden". Zij zijn „op hun manier vroom en dikwijls zeer offervaardig". En zij behooren voor het grootste deel tot de oudere generatie; de jeugd heeft zich van hen afgekeerd.

Tot de tweede groep behooren „de bezonnen, verziende zendingsleiders, die in het licht van een tweeduizendjarige ervaring weten, dat in eigen land en over zee de kerk van Christus slechts op den grondslag van het Bijbelsch Evangelie kan worden opgebouwd". Deze groep bezat zeer vele bekwame leidslieden, maar nu deze wegsterven, komen er maar zeer weinig nieuwe voor hen in de plaats, en die er nog zijn verliezen hun invloed meer en meer.

Tot de derde groep behooren de modernen. Bet zijn zij, die gaan vragen: kunnen en mogen wij dien arbeid steunen, met welks doel en methode wij niet instemmen? En deze vraag heeft tot een geweldige protest-actie geleid. Met kracht keeren zij zich tegen de orthodoxie, tegen het Evangelie zelf, en zoeken het heil in het zoogenaamde „Social Gospel"; de zending brenge dus verheffing van het sociale leven, geve cultuur, mak© aan allerlei misstand een einde, maar kome niet aan met „dogma's". Hun theologie is zuiver liberaal; Evangelie sociaal; haar methode vrij van den druk van het oude. En waar de sympathie voor de orthodoxe Zending vermindert, wil d© modem© Zending trachten die sympathie voor haar streven te winnen.

Men denke niet licht over deze moderne beweging. Een vooraanstaand man verzekerde zelfs prof. Richter, dat binnen niet vele tientallen jaren dit revolutionaire Jongamerika de kerken en de zending zou veroveren!

En als eigen oordeel, na nauwkeurig onderzoek, schrijft prof. Richter: „De strijd tusschen Fundamentalisme en Modernisme, welke gedurende mijn verblijf 1925/26 met volle hevigheid woedde, schijnt te zijn verflauwd. Het waarschijnlijk niet levensvatbar© ultra-orthodoxe Westminster Seminarium te Philadelphia is een droevig slachtoffer van dezen strijd. De probleemstelling is achterhaald door die van het radicale Saecularisme, dat zoekt een nieuw soort religie op te bouwen zonder God, zonder opstanding en onsterfelijkheid, zonder absolute zedelijke normen. Tegenover het „Social G-ospel" met zijn rozenrood optimisme heeft de vreeselijke maatschappelijke depressie van het laatste jaar en te gewichtig woord geplaatst; men staat voor de schreeuwende wanverhouding van den goeden wil en de harde werkelijkheid".

flet ziet er dus allesbehalve rooskleurig uit in Amerika! En Amerika is het land, dat meer dan de helft van den zendingsarbeid drijft!

Maar er is meer, dat aan d© wereldcrisis herinnert.

Behalve van het Saecularisme dreigt der Zending ook gevaar van de zijde der niet-Christelijke religies. Maar daarover een volgend maal, met de beantwoording van de vraag, wat der Zending t© doen staat.

(Slot volgt.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen