EVEN PARKEEREN.

Het evangelie van de bekeering.

, , Bekeer mij, zoo zal ik bekeerd' zijn, want zijt de Heere mijn Go'd". Gij

Zoo bad! de Geest in het hart van Efraïm, bldde Hij in óns hart! zoo

Zoo p e r s o o n 1 ij k ! Gewoonlijk spreken wij over bekeeting'zelden in den eersten persoon. Zij moest meer gepredikt worden... aan de doo'digen en slapenden in de Gemeente. Zoo is bekeering meer een pfaatonderwerp dan een gebedszaak. Ei'raïm zélf bidt meer: „Heere, bekeer Manasse, hij is zeer oppervlakldg in zijn geloof en slordlig m zijn wandel". Wij zeggen en schrijven: Zelfonderzoek noodzakelijk... en onderzoeken allen onzen broeder! Maar de Geest in Efraïm bidt: Bekeer mij! Dat bidde de Geest ook in ons hairt: , , Bekeër mij, want, o mijn lieve Heere, ik heb het Z'Oo noO'dig!" Zoo afhankelijk! „Bekeeart U mij, Heere!" Het mieeste spi^eken over bekeering en onze meeste bekeeringen begimien in den mensch en eindigen in den m'ensch. Vaak zijn ör geen diroeviger boeken dan de veriialen met bekeermgsgescliiedenissen. „Adam, waar zijt gij? "

, , Hi'er, Heere, ik heb mij zoo juist bekeerd!" Dan komt de Verloren Zoon thuis en hij zegt zélf: Vader, ik, uw zoon was dood, maar ik ben wedei' levend gewo'rden, u krijgt een bekeerden zoon over de vloer! En hoe is het met mijn broeder, is hij nog zoO''n oogendienaar als vroeger? " Adi, menige verloren zoon ko'mt m'et wat te veel praats tilt het vreem'de land terug! Onze bekeerdlieid staat vaak zoO' aan onze bekeering in den weg. Dan 'roemt Efraïm in ziclizelf, maar de Géést bidt in zijn hart: , , Bekeer mij, doet U het, Heere!" Zoo ve'rzekerd ! „Zoo zal ik bekeerd zijn". Of, zooals wij ook kunnen vertalen: „ZoO' zal ili mij bekeeren!" Hoe stellig getuigt hier de Geest van de vastheid der belofte, terwijl juist 'dit stuk der bekeeiring vooi- ons een specifiek p'Unt van onzekerheid is. Ach, wij hebben onbewust de bekeering uit het evangelie verplaatst naar de wet. Tioen heeft de letter — dat is de wet, O'nbdaan van de belofte des evangelies — ons gedoo'd. Wij bekeeren ons niet! Heemeer wij praten over bekeering, des te minder bekeeren wij ons. Zelfs onder den donder der oordeelen persisteereu wij bij onze huwelijkszonden, onze kerlizonden, onze maatschapipijz'onden! Dat k-aii ook niet aiidefóv Daai" is nooit een waarachtige bekeerlng geweest, die aan het geloof is voorafgegaan. Er zal er ook nooit een zijn! Daarom dankt de Geest in Efraïm: „Gij zijt de Heere, m ij n God! Gij hebt miji aangenom'On, mij, onbekeerde man, mij, onbekeerde vrouw, mij, onbekeerde catechisant.

Dat hebt Gij gedaan, uit vrije giuist alleen, om 't eeuwig W'elbehagen! Hi ben van U, bekeer mij dan, Heere, mijn God!"

-.Efraïm! Efraïm!", zieggen zijn broedtersi, „j'edurft heel wat op je lippen te nemen. Mijn GO'd, komt je dat wel toe? Zou je niet éérst je bekeeren, die bekeering toetsen 'en beproeven en dan pas gelooven dat 'de Heere je God is? " Zoo' zeggen zijn broeders tot Efraïm en redeneeren zij*niet logisch en degelijk? Maar God antwoordt op dat bidden van Efraïm, op dat: „Heere, mijn God", met het wederwoord der liefde: ^, Dierbaar Idnd! Lieveüng! Ja, gij zijt van Mij! Ik zal Mij zekerlijlk uwer ontfermen!"

Zalig zijn zij, die Hij op 't spoor der godsVrudlit

wand'len doet!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen