S.S.R. EN DE GRONDSLAG DER DRIE FORMULIEREN.

IV.

Heeft dus ieder gereformeerd studfent de-taak, getuige te zijn van Jezus Christus, dit kan niet de-taak zijn van de S.S.R. en zeker niet in haar hedendaagsche constellatie. Trouwens evangelisatie is de-taak van de Kerk. Ik ben zelfs van overtuiging, dat • dat de doodsteek zou zijn voor de S.S.R. Juist vanwege haar zoogenaamde „interkerkehjkheid".

Want evangelisatie mag nooit z.g.B, „interkerkelijk" zijn. Beter: niet-kerkelijk-gerlcht z^n.

Aan de wereld den Christus brengen, en iEJeni, ; tege-. lijkertijd lossdheuren - van Zijn lichaam, ; de .r"I? erk, is dwaasheid. Bovendien, wij vergaderen de Kerk niet; maar Christus vergadert Zich van.het begin der wereld tot aan haar einde een gemeente, de Kerk. Wij moeten en mogen daarin Zijn mfedearbei-

ders; 'Zijn getuigen zijn. Als Hij Zich Zijn Kerk ver-, gadert, wijst. Hij natuurlijlc die Kerk ook een .adres • aan hier op aarde, in Leiden, in Amsterdam, in Groningen, in Kampen. Daar en daar hebt gij U te verzamelen, om Mijn Woord te hooren, om in Mijn Naam samen te zijn. Aan die Kerk heeft Hij gescihonken „engelen", d.z. predikanten, ouderlingen en diakenen; kortom een organisatie om haar in stand te houden, om haat te weiden. Het is absurd om te denkeri, dat Hij gewild zou hebben, dat in één en dezelfde plaats 3 groepen ambtsdrag^s - zouden zijn, waarvan de éène den roep zou doen uitgaan: „komt, en stelt U onder ons opzicht, geloovigen"; en een andere groep: „neen, luistert niet naar hen, maar voegt. U onder ons opzicht"; en de derde: „geen van die beide anderea heeft gelijk, geloovigen, maar hier moet gij zijn!" Geen 5 minuten gezond verstand zijn noodig om in te zien, dat een aldus opgevatte phxrifonniteit der kerk, gewoonweg absurd is. Heeft de organisatie der kerk, die Christus Ihaar door Zijn ^Heiligen Geest geschonken heeft, in Herders en Lieeraars, Opzieners, Diakenen, enz. eenigen zin, en heeft Zijn bevel eenigen zin, toen Pij zelde: „dat zij allen één zijn", dan kan het niet anders, of in één en dezelfde plaats kan maar één groep ambtsdragers zijn, die wettig samenroept, die de wettige, de ware kerk vertegenwoordigt! Al de anderen zijn onwettige, valsehe samenroepers, die de schapen, de geloovigen van d« wettige, ware vergadering afhouden; en alzoo niet vergaderen, maar verstrooien!

Het kan daarom niet anders, dan dat de verschillende kerken, ook als zij evangelisatie bedrgven, int. w^sen lijnrecdit tegenover elkaar moeten staan; al doen zij o*> ^ verder nog zoo hoffelijk tegen elkaar. Want wat wij gelieiven, nog „pluriformiteit" te noemen, • is niets anders dan in-en inzondige verscheurdheid, eigenwillige godsdienst, vrucht van ongehoorzaamheid;

U voelt echter ook, dat, zoo S.S.R. aan evangelisatie gaat doen, zóó als Christus dat eischt, mét aanwijzing van het adres der wettige kerk, in Groningen, in-Leiden, in Kempen, de S.S.R. in h? iar leden zichzelve ga^t bestrijden.

Wil de S.S.R. blijven bestaan om zich te wijden aan een speciale taak, aan een beperkt^ taak, aan een beperkt deel van de opdracht, die Christus aan alle geloovigen geeft, dan moet zij zich als Organisatie verre houden van evangelisatie. Dan moet zij eveneens geen enkel verband aan willen gaan met een „studehtenpredifeant" van eenige kerk. Zou zij dit tóch doeuj dan' geeft zij zichzelve in w^zen den doodsteek!

Nu - wij zoover gevorderd zijn in ons betoog, komt als vanzelf wéér naar vopen, de gebrokenheid van het protestantseh-christelijk leven.

Het is goed, dat wij daar een open oog voor hetben.-Dat behoedt ons ook voor zelfoverschatting. Wij meenen vaak reeds zoo veel te doen in ónze dhristelijke organisaties, - wij zijn zoo gauw geneigd onszelf voldaan op de borst te kloppen en zelfvoldaan God te danken, . „dat Hij ons tot zóóveel in staat stelde"; maar, a's . wij even afsteken naar de diepte, wat is al ons werk dan hoogst gebrekkig. Wat komen er dan een diepgaande barsten-allerwege openbaar!

Wij zeiden boven, dat de S.S.R. tot taak heeft, het gereformeerd studentenleven te bevorderen; maar wat brengt de S.S.R. ervan terecht, zóó als zij nu is; en wat KAN zij ervan terechtbrengen, zóó als zij nu is? !

Niet veel; want oogenblikkelijk komen diepgaande verschillen openbaar, die moeten leiden tot principieel verschillend handelen.

De grondslag der S.S.R. is goed; in theorie. De grondslag: Gods Woord en de 3 formulieren van eenigheid. Maar de S.S.R. bestaat uit leden van vleesch en bloed; de S.S.R. is niet alleen maar iets bjrpothetisch, iets fictiefs, iets ongrijpbaars; zij bestaat uit leden, waarvan de één zus denkt over de 3 formulieren, de ander zóó. Kerkelijk samenleven bleek toöh niet meer mogelijk tusschen leden van kerken, die alle zeggen te staan op de basis van Gods Woord en de 3 formulieren!

Dat zijn de feiten; die kunnen wij vervelend en ellendig - vinden en voor mijn part: ook goddeloos; en ik ben. het er zelf mee eens; maar feiten zijn het, die geen sterveling ontkennen kan. Men zou willens en wetens zijn oogen dicht moeten knijpen, als men die feiten niet zou willen zien.

Dus samenwerking is onmogelijk? En de S.S.R. moet maar uit elkaar?

Deze - vraag - willen wij tot slot nog wat nader bezien.

Ik schreef reeds in Libertas, dat ik de 3 formulieren acht t« zijn, HETT groote, klassieke erfgoed van de Groote Reformatie der 16de eeuw.

Een geloofsschat, - waar wij God niet dankbaar genoeg voor kunnen zijn; waar wij ons dagelijks meer in te verdiepen hebben! Waar wg ons leven naar te richten hebben, willen wij getroost leven en eens zaUg sterven.

U zult dus begrijpen, dat ik er niet gauw voor voel, een grondslag van een vereeniging, als die is: Gods Woord èn de drie formulieren van eenigiheid, los te laten.

Die grondslag blijft dan ook, m.i. mogelijk; maar, onverkort, alleen voor vereenigingen, die haar leden reeruteeren uit één kerkelijke gemeenschap, welke ook op dlenzelfdeh grondslag staat. Alleen zulk een vereeniging vormt op dien grondslag een werkelijke eenheid; alleen zuUc een vereeniging kan vanuit dien grondslag konsekwent verder bouwen aan de taak, die zij zich in haar Statuten gesteld heeft. Alleen zulk een - vereeniging verdient m.u terecht het adjectief te dragen van „Reformatprum".

Maar elke vereeniging, die haar ieden reci'uteert u!t de verschillende kerkelgke gemeenschappen, die zich uit de gereformeerde kerkelijke gemeenschap der 16de eeuw-ontwikkeld hebben, draagt in zich, de scheuring die zich in die kerkelijke gemeenschap in de volgende jaren en eeuwen geopenbRard hesft. Die kau ^.^., ., _A meer ten voile , , i-eformatoi-uin " ncarnsii.

Die moet zich gaan noemen Luthersch, of : ^arthiaansch, of synodooratisch, of gsrelormserd, of dcoKSge'zind of vrijzinnig, enz. Of, die vereeniging moet zich welbewust een grondslag ontzeggen en zichzelve alleen een doel stellen; b.v. het doel, om te komen tot het geloof, dat zijn inhoud put uit den Bijbel en de 3 formulieren.

Alleen maar, zulk een laatste vereeniging acht ik practisch onbestaanbaar. Ten eerste zal de belangstelling voor zulk een vereeniging niet bar groot ziijn. Als ik mij niet vergis, is de belangstelling in de S.S.R. voor de belijdenis der 3 formiilieren toch al niet bijster groot. Ik zou wel eens een eerlijke enquête onder de S.S.R.-leden in willen stellen naar hun geestehjke ligging; ik zou wel eens - willen weten, hoevelen zich dan zouden moeten uiten als een volmaakt of vrij vergaand indifferent ten opzichte van de belijdenis der 3 formulieren; ik zou wel eens willen weten, hoevelen deze belijdenis bewust den rug hebben toegekeerd en afgeweken zijn op het Barthiaansche pad. Ik geloof, dat de doorwerking van het Barthianisme, die wij groot achten, mogelijk nog veel grooter zou blijken te zijn. Ik zou wel eens willen weten, hoevelen geïnfecteerd zijn door de oecumenische gedachte, de moderne eenheidsbeweging op kerkelijk gebied, die eveneens haar duizenden verslaat. Ik zou wel eens willen weten, hoevelen van onze jonge studenten, eerste en tweede jaars, erom uitgelachen - willen worden door de ouderejaars, omdat zij alleen willen gaan leeren belijden wat in de 3 formulieren vervat is; die zg misschien voor nog geen 10 % kennen!

Ik zou wel eens Willen weten, hoever de S.S.^. r^s , afgezakt is van het reformatorisch christendom, aasj-• als dat beleden werd door de groot© reforinatoren, als Calvijn en Beza en Guido de Brés.

Want het interesseert mij in klimmende mate, ia hoeverre de S.S.R., in plaats van een veilig toevluchtsoord voor onze jongens en meisjes, die gaan studeere», te zijn, geworden is tot een vereeniging met veel gevaren.

Een van de grootste gevaren is zeer zeker, dat deze jongens en meisjes geïnfecteerd zullen raken met een kerkelijk indifferentisme, dat direct al in strijd brengt met de belijdenis in haai-art. 27 t-.ê.m. 29; eenmaal daarmee geïnfecteerd; leidt de weg zoo spoedig naar het oecumenische terrein; men-haat niet meer, wat God haat (waarom de Heere de gemeente van Pergamus prees, die de leer der Nicolaieten haatte), maar men-gaat in elkaar-verdragen, , hetgeen < ïod in ons niet verdraagt! En zóó worden joiige meiischen opgekweekt door een vereeniging, die zegt te staan op den grondslag der 3 fonnnliéren, en deswege vertrouwen'zoekt-en-wekt b5 het gereformeerde volk; jonge menschen, die na eenige jaren yaiL lidmaatschap vaak beter thuis zijn in de leerstellingen .van het socialisme dan in die van het Calvinisme. Öoeveej S.'S.R.léden hebben, bfl de jongste verkiezingen mogelijk wel

gestemd op dè Partij v. d. Arbeid? Wat moet ik ervan denken, als ik wijdingsdiensten zie aangekondigd en aanbevolen door de N.C.S.V., de V.C.S.B. en ook door de S.S.R. en den Calvinistischen Studentenbond? Waar spreekt een vrijzinnig, remonstrantsch studentenpredikant, als Ds N. v. Gelder? Wat zoekt de S.S.R. daar, bij een vrijzinnige, als zij zelf haar I geloof krachtig reformatorisch belijdt in de 3 formulieren ?

En zoo weinig voorzichtig en getrouw de S.S.R. tegenwoordig is, als het gaat om het uitnoodigen van , sprekers, zoo weinig getrouw is zij in het aannemen van nieuv/e leden. Er zijn afdeelingen, waar Luther-• scihen, vrijzinnigen, en ^eet ik al niet wat, lid kunnen worden. Schreven Baas en Hey niet eenigen tijd geleden, dat lid in vollen rechte van S.S.R., óók mocht zijn, „die in z\jn studententijd met de Gereformeerde levensbesohouvring ook Christus heeft ver-; worpen"!! (13de jaarg. No. 10-11, pg. 7). Wie zijn kinderen heden ten dage lid laat worden van de S. S. R. wéét in de verste verte niet meer in welk milieu zij terecht komen.

En alsof dit nog niet erg genoeg is, komt daar ook nog bij esn ernstig verschil van^meening als het gaat om cultuurwaardeering. Terwijl velen meenen, dat bepaalde vruchten van cultuur voor ons verboden zijn; terwijl verscihillende anderen zeggen een ernstig onderzoek in te stellen naar het al-of niet verbodene van sommige, of ook van DE cultuurvruchten, trekken zeer vele anderen zich van de bezwaren der eersten niets aan, denken er niet aan het onderzoek der tweede groep af te wachten, maar gaan alvast met een gerust, wijl nog nooit ontwaakt geweten, die vfuchten aan het eten. Ik denk aan schouwburg, aan de film; vooral ook aan den dans; en men bedenkt niet eens, hoe vanuit de vereeniging voor sexueele hygiene, die via haar huisbezoeksters een diep ; Inziclht krijgt in de verwording van onze maatschappij i en in sommige van de oorzaken daarvan, in dit geval speciaal die oorzaken, die liggen op het gebied van het sexueêle leven; ik zeide, hoe vanuit die verfteniging juist zulk een ernstige waarschuv/ing uitging tegen den modernen dans, juist omciat die vaak zoo intens hypersextieel van karakter is!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen