de nederLandsche school?

Onder bovenstaand opschrift kwam een artikel voor in „De Nederlandse school", het onderwrjsorgaan, waaraan menschen uit de kringen van het Openbaar en Bijzonder onderwijs samenwerken. Die schrijver van genoemd artikel was in Engeland geweest en verteldte onder den indruk te zijn gekomen van het feit, dat alle werkers bij het onderwijs daar aan de overzijde van Het Kanaal spreken over oiu-educational system, ons opvoedingssysteem, onverschillig of ze werken bij het L.O., M.O. of H.O.

Hoe geheel anders dan bij ons! Hier is wel de Chr. school, de R.K. school en de z.g. neutrale-school. Maar —i-de Nederlandsche school voor het Nederlandsche Kind is er niet. De schrijver betreurt zulks ten zeerste.

Hij zegt: „Wij zijn toch allemaal Nederlanders. En als Nederlanders hebben we toch een gezamenlijke verantwoordelijkheid voor het Nederlandèche Kind. Zijn, wij dan geen eenheid? Zijn we alleen maar een verscheidenheid? '!

Ons Nederlandsche volk een eenheid! Wie zou zulk een ideaal niet toelachen! Wie zou zijn beate krachten niet wiUen geven om dat ideaal te verwezenlijken. De verdeeldheid van ons volk heeft immers zulke ergerlijke, vormen aangenomen, dat het eene volksdeel het andere niet meer verstaat.

(De vraag komt op: Hoe komt het toch dat ods volk zoo verdeeld, verbrokkeld en verscheurd uiteenligt; dat wij als Nederlandsche volk het tegenovergestelde beeld vertoonen van wat die Jeruzalemeche gemeente te zien gaf. DIaar was men één hart en één ziel. E!n wij?

Het antwoord vinden we in Handeiingen 4 : 32: n de menigte van degenen, die geloofden, was één hart en één ziel. Daar ligt de oorzaak van alle verdeeldheid! Ons volk gelooft niet meer! Let eens op, welke taal dè statistieken straks zullen spreken.

Tot welk percentage zou het getal der onkerkelgken nu reeds gestegen zijn! Als ons Nederlamische volk als één man den Heere vreesde, 2liöri Woord bewaarde. Zijn geboden hield, Zgn ordinantiën eerbiedigde, we zouden een gelukkig, een eensgezind volk zijn.

Omdat ons volk meer en meer van God afwijkt, en eigen gekozen wegen volgt, die van Hem afvoeren, daarom is het zoo verdeeld en verscheurd. Alleen tenigkeer tot den G!od der vaderen geeft waarborg voor een hechte eenheid!

Natuurlijk zijn er heel wat menschen, die dit volkomen oneens met me zijn. Zij zeggen: De godsdienst brengt juist de verdeeldheid. Ziet maar eens naar de Kerken. Daar is de gespletenheid nog het gruwelijkst. En lees de geschiedenis maar eens! Wat een godsdienstoorlogen, die een stroom van bloed hebben doen vloeien. Zoolang de menschen vasthouden aan den Bijbel en die willen beleven ook op het politieke terrein, wordlen we nooit één volk. De kerkelijke menschen zullen altijd de spelbrekers blijken. Natuiu-lijk staat hét ieder vrij om zijn religieuze gevoelens uit te leven, in huis en in de Kerk, maar in het jwlitieke ' leven moet men over zoo iets zwijgen. DIaar moet men de dingen-zakelijk bekijken. Dan is samenwerking zeer wel mogelijk. Precies als in Engeland. Daar is de verdeeldheid bij lange na zoo groot niet als hier, want daar worden dfe godsdienstige aangelegenheden niet op de spits gedreven. De heele kwestie is, of men wederzijds begrip heeft voor elkanders overtuiging; of men verdraagzaam is.

Wat zal ik op deze tegenwerpingen antwoorden? Niet veel! Wat helpt het, te argumenteeren tegen iemand', die niet begrijpt, dat elk schuldig is Gods geboden te eerbiedigen! Zoo iemand ziet ook niet in, dat juist de tegenstand tegen dat Woord oorzaak was van godsdienstoorlogen, geloofsvervolgingen en kerkelijken strijd.

En dat in Engeland de verhoudingen soepeler zijn, dan hier, komt natuurlijk hier vandaan, dat 90 pet. van het Engelsche volk de Kerk den rug heeft toegekeerd, zoodat daar van scheidslijnen, gegrond op godsdienstige overtuiging, weinig of niets meer te bespeuren valt.

En ja, ook dan kan een soort van eenheid ontstaan. Verregaande onverschilligheid' t.a, v. geestelijke aangelegenheden schept mogelijkheden tot samenwerking, maar aan de aldus ontstane eenheid gaat een volk te gronde.

Wil men ook'hier zulk een surrogaat-eenheid?

Onlangs las ik een verslag van een gemeenteraadszitting. Het ging over de in-williging - van een verzoek van het Bestuur van een Christelijke Kleuterschool om een jaarlijksche subsidie te mógen ontvangen. Een der leden van de fractie van dè P. v. d. A. zei geen bezwaar tegen inwUliging te hebben, o.a. omdat versfehülendfe onderwijzers bij het Chr. onderwijs lid zijn van de P. v. d. A. „Dit zijn de pioniers voor de doorbraak, die het moeilijk hebben in eigen kring", zei ze, volgens het verslag.

Merkt U wel? De grenzen tusschen deverschillen-

de volksgroepen moeten verdwijnen. Het Nederlandsche volk moet een gelijkschakelingsproces doormaken. Het moet worden één volk, dat in zijn publieke leven niet meer rekent met Gods ordinantiën. Hier moet komen, liefst zoo spoedig mogelijk, de Nederlandsche school voor het Nederlandsohe kind en reeds staan Christelijke onderwijzers in dienst van de P. v. d. A. om mee te werken aan de doorbraak.

Ouders, let op uw zaak! Houdt de belofte, afgelegd bij den doop van uw kind; waakt en bidt en strijdt mee voor het behoud van de Chr. school, die in gevaar is. Dat eenheidsstreven, dat zijn aanhangers ook in onze kringen vindt, bedreigt haar.

Jaagt naar de echte eenheid, door uw medeburgers voor Christus te winnen, niet in den weg van bruggenbouw, om op die bruggen allen hun meenigen te laten verkondigen, alsof ze allen van dezelfde kwaliteit waren. Wie zich Gods getuige weet, moet bedenken, dat de eer van zijn Zender gelijkschakeling met leugenprofeten niet verdraagt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen