PERSSCHOUW

„Trouw” en het Congres.

Ds E. Th. V. d. Bom schrijft in „Ons Kerkblad":

Was „TROUW” trouw?

In het dagblad „Trouw" stond Zaterdag 3 April 1.1. een kort verslag van het te Amersfoort gehouden „Congres van Gereformeerden". Dit verslag kwam van één der redacteuren van het Dagblad.

Maar die dit verslag gelezen heeft, krijgt evenwel geen trouw beeld van „Trouw" van wat er is geschied.

Het gaat mij niet over de vraag of de gehouden onderwerpen met de daaraan verbonden discussies trouw zrjn weergegeven. Iedereen weet hoe moeilijk dat is. En iedereen, die een rede of referaat van zichizelf zag „verslagen", was zelf menigmaal verslagen van de wijze, waarop dat geschiedde.

Het gaat mij over de vraag, of datgene, wat het Congres (in zijn overgrote meerderheid) bewoog tot het aanvaarden en tot het publiceren van de twaalf conclusies trouw is weergegeven. Want daar komt het op aan.

Nu is in de aangenomen conclusies zeer duidelijk gezegd wat ons principieel bezwaart (zie conclusies 3 en 4), en ook is duidelijk gezegd, wat ons, wat de samenwerking betreft, ethisch bezwaart (zie conclusies 5—7). En tevens is op het Congres nadrulckelijk betoogd, dat het ons moet gaan om via de A.R.-partij — want dat is toch haar roeping — weer een poort te openen voor het Woord Gods tot ons ganse Nederlandse volk in deze tijd van ontzaglijke crisis (zie conclusie 1). Vandaar ook, dat de vraag onder de ogen is gezien of dit stuk van conceptie' „werelds" was of uiting van „geloofsgehoorzaamheid". Wat begeren wij? Wat gaan wij doen?

Wij begeren, zo is toen gezegd, niets anders dan het Woord Gods in de A.R.-partij te spreken, opdat wij als partij weer het Woord Gods spreken tot de ganse natie. En wij gaan nu, zo is daarna gezegd, tot hen, die van Gods wege onze naasten zijn (in casu het Centraal

Comité der A.R.-partij) en wrj vragen OM EEN LUISTE­ REND OOR. Wij zeggen HOORT ONS AAN, broeders. Deze dingen zijn liet die ons benauwen — conclusie 3 en 4 — en deze dingen zijn het, die" ons verschrikken — conclusie 5—7. Wij willen hierover met U praten in 's Heeren Naam en naar 's Heeren wet.

Eu bij het debat, toen enkelen opmerkten, dat deze dingen niet behoorden tot de competentie van het con-; gres, maar dat zij binnen het partij-verband en langs de organisatorische weg aan de orde moesten worden gesteld, is toen door Prof. Schilder duidelijk aangetoond, dat ieder in de gemeenschap der heiligen competent is om te spreken. Hij zeide: Iemand zal zijn dienstbode nog aanhoren, als zij maar spreekt in 's Heeren Naam, en naar 's Heeren wet. Ieder in de kring van de gemeenschap der heiligen is competent om te spreken. Hebben wij niet allen — vanwege onze zalving in Hem — een mond gekregen om te spreken? En als dan een dienstbode competent is om te spreken, zijn wij dan als congres van Gereformeerden niet competent, om te spreken binnen de kring van de gemeenschap der heiligen, waaruit ook de A.R.-partij opkomt? Het recht van spreken in dit geval wordt hier allereerst ontleend niet aan het partij-verband, maar aan het kerk-verband, aan de gemeenschap der heili'gen, Zondag 21.

En zo heeft dit Congres van Gereformeerden zich niet aangediend als een „politiek" congres, reeds op weg naar zelfstandiga partijformatie, wat de redacteur van „Trouw" zijn lezers suggereert, maar als een „Congres van Gereformeerden", dat zich openlijk heeft uitgesproken over wat den vergaderden bezwaarde binnen de A.R.-partij, en wat zij nu het Centraal Comité willen voorleggen.

En wanneer nu deze redacteur van „Trouw" alleen maar de conclusies had gepubliceerd bijv. onder een „kop" ZIJ VRAGEN GEHOOR, dan had ieder, die er kennis van wilde nemen, geweten, wat dit congres wilde. ' Maar dat heeft hij niet gedaan. Hij schreef een suggestieve kop POLITIEK CONGRES VAN GEREFOR­ MEERDEN (Art. 31 K.O.) met daaronder de nog meer suggestieve vraag: NAAR ZELFSTANDIGE PARTIJ­ FORMATIE? En hij publiceerde de volledige tekst der conclusies NIET.

En zo krijgen de lezers niet het Congres te horen, om nu uit de conclusies te weten, wat wij begeren, maar deze redacteur. En wel een redacteur, die in een zeer bepaalde richting suggesties doet. Want wie zoals hier gehoor vraagt, wie met zijn bezwaren komt van uit het geloof aan de gemeenschap der heiligen, zoals hij die belijdt in Zondag 21, wekt geen suggestie op van een zelfstandige partijformatie. Integendeel, hij wil alleen vragen of wij als A.R.-partij nog trouw zijn aan het Woord Gods, en hfl wil opwekken tot reformatie, opdat wij als A.R.-partij weer het Woord Gods spreken. Maar het is deze redacteur, die bij zijn lezers bepaalde suggesties wekt, en opwekt. Terwijl uitdrukkelijk gezegd is, en ook uit het stuk duidelijk blijkt, dat wij GEHOOR VRAGEN, dat wij KOMEN met onze bezwaren, stelt hij Ineens de tendentieuze vraag: NAAR ZELFSTANDIGE PARTIJPORMATIE ? En dat nog wel in de „kop". De , , kop", waarmee men immers in een krant de aandacht trekken wil? Waarmee men den haastigen lezers een eerste indruk geven vnl? Is dat geoorloofd, als ik uitdrukkelijk verklaar, dat ik naar Arnhem wil, dat een ander mijn verklaring aldus publiceert: Op weg naar Amsterdam? En zo mag hier de vraag worden gesteld: Is het geoorloofd als dit Congres in overgrote meerderheid uitspreekt: Wij gaan met onze bezwaren naar het Centraal Comité, hier volgen ze, dat een redacteur van „Trouw" dan den volke kond doet: Op weg naar zelfstandige partijforraatie? Ik meen: neen! ,

Eu had deze redacteur nu deze conclusies maar juist weergegeven. Maar ook dat doet hij niet. En wel op een zeer belangrijk punt. Als hij schrijft dat „door de kerkelijke vonnissen, die het karakter dragen van uitsluiten uit het koninkrijk' Gods, er een ernstige crisis is ontstaan", dan staat dat juist niet In conclusie 6. En zo suggereert deze verslaggever zijn publiek, dat het de kerkelijke vonnissen zijn, die de samenwerking onmogelijk maken. Maar er staat juist in conclusie 6, dat de synodocratische Gereformeerden de samenwerking onmogelijk maken, dpordat zij met deze kerkelijke vonnissen spelen, en er ook mee spelen in het partijverband van de A.R.-partij. En het was Prof. Schilder, die opmerkte, dat wij ook met de Synodalen kunnen samenwerken, als ze namelijk maar Synodaal waren, als hun ja maar ja was, en hun neen werkelijk neen. Maar zij zijn niet serieus, want „in woord en geschrift betogen zij, dat de bedoeling van de vonnissen niet was het uitsluiten uit het rijk Gods", maar onderwijl „weigeren zij hun vonnissen, die in strijd zijn met hun beweerde bedoelingen, terug te nemen". Wie zo met zijn naaste omspringt, verbreekt alle mogelijkheid van samenwerking. Als iemand U openlijk zegt: IJ bent een dief, maar daarna zegt: Het is niet zo bedoeld, wat rest hem dan anders om het eerste 'terug te nemen, vril hij zijn naaste nog serieus nemen? Dit is de ethische crisis, waarin wij gekomen zijn. En deze ethische crisis gaat ook de A.R.partij aan. Want het abc van alle samenwerking Is, dat men elkander serieus neemt. Deze dingen zijn uitvoerig ter sprake gekomen op het congres. Maar deze verslaggever laat er zijn lezers NIETS van zien. Hij suggereert zijn publiek, dat het de kerkelijke vonnissen zijn, die een ethische crisis hebben verwekt, terwijl het de men­ sen zijn, die met deze vonnissen een frivool spel spelen,

„De" feiten, zo gaat deze redacteur verder, maken het den Vrijgemaakten uiterst moeilijk binnen het partijverband mede te werken aan een bezinning. Neen, niet „de" feiten, maar „deze" feiten, genoemd in conclusies 5—7. Deze ernstige ethische crisis. Waarom mogen de lezers van „Trouw" niet precies weten, waar het over gaat? Waarom is hun de volledige tekst zelf onthouden?

Ik betreur het, dat deze redacteur van „Trouw" de grondgedachte, die al de vergaderingen van het Congres beheerste, niet heeft aangeroerd: Wij moeten binnen de A.R.-partij met elkander over verschillende principiële kwesties spreken, (conclusies 3 en 4), maar neem om 's Heeren wil, en om der broederen wil dè ethische crisis, die vele Uwer leden hebben opgewekt (conclusies 5—7) weg. Deze ethische crisis gaat de ganse partij aan, omdat zij de grond onder ons wegneemt voor elke samenwerking. HOORT ONS AAN, OPDAT WIJ WEER SA­ MEN HET WOORD GODS KUNNEN SPREKEN TOT HET GANSE NEDERLANDSE VOLK. HOORT ONS AAN NAAR PSALM 133.

Dat staat ook in het gepubliceerde stuk, maar in het verslag vind ik daarvan niets terug.

v. d. B.

Een officieel communiqué is gezonden, bij voorbaat aangekondigd. Beloofd werd het op te nemen. Het is niet geplaatst. Wel een stuk van iemand, die eigen-1 ij k niet was gerechtigd te komen.

K. S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen