Nog eens: „Winkler Prins en de afscheiding"

Van de Redactie van De Reformatie ontving ik een schrijven dat haar was toegezonden naar aanleiding van mijn artikeltje: „Winkler Prins en de Afscheiding".

De schrijver, niet wetend wie de opsteller van het artikeltje was, schreef den brief aan Prof. Schilder, en deze zond het epistel door aan mij.

Gaarne - wil ik op de opmerking van den belangstellenden lezer nog ingaan.

Hij stemt toe, dat het mis is, dat van de Dordtsclxe Kerkenordening gesproken wordt bij Winkler Prins, waar de Nederlandsche Geloofsbelijdenis had moeten genoemd zijn.

Maar bij nadere beschouwing van mijn gezegde, dat het groote onzin is te schreven: „dat de Herv. Kerk zich aan wederkeering tot Gods Woord en de Formulieren van Eenigheid schuldig maakte, en dat dit reden zou geweest zijn voor de Afscheiding", vraagt de briefschrijver, of deze kwalificatie wel juist is. Hij is tot een andere conclusie gekomen, na bespreking met eenige collega's. Zou het ook zóó kunnen zijn, dat we dien zin moeten lezen als volgt: De Keikeraad van de Ned. Herv. Gemeente te Ulrum teekende de Acte van Afscheiding en (of, J. B.) Wederkeering d.i. Afscheiding van de Hervormde Kerk, daar deze zich schuldig maakte aan overtreding van artt. 28—29 en zich schuldig maakte aan overtreding van: wederkeering tot Gods Woord en de Formulieren van Eenigheid

Ziedaar een oplossing, die de inzender aan de hand doet en waarmede dan de eer van Winkler Prins op d i t punt zou gered zijn.

Maar ik vraag: wat is dat: overtreding van wederkeering? Men zou nog wel kunnen spreken van wederkeering vsn overtreding. Iemand heeft het gebod Gods overtreden; hij is Je perken door God gestold, te biu'ten gegaa.i, maar bii keert weer van dtn boozeu weg; dat is de bekeering des zondaars ook: terugkeer tot Gods Woord en Wet.

Maar overtreding van wederkeering, wat dat moet zijn dat snap ik niet. Dat is taalkundige onzin voor mijn besef, tenzij mij de redelijke beteekenis daarvan klaarlijk aangetoond wordt.

Als men per sé een oplossing van de toelichting van Winkler Prins wil, dan geloof ik, dat men het beste doet door wat onder het woord: , .Afscheiding" te berde gebracht wordt, te beschouwen als een puzzle, of als een legkaart, waarvan de stukken door elkaar geraakt zijn. En dan kunnen we er alleen iets goeds van maken, als we de zinnen als volgt lezen:

Toen (13 Oct. .1834) onderteekende de Kerkeraad der Ned. Herv. gemeente te Ulrum de Acte van Afscheiding of wederkeering, d.i. afscheiding van de Hervormde Kerk (EN WEDERKEERING TOT GORS WOORD EN DE FORMULIEREN VAN EENHEID) daar deze zich aan overtreding van de artikelen 28 en 29'van: (moet zijn) de Nederl. Geloofsbelijdenis, schuldig maakte, enz.

Zoo krijgt men een verstaanbaar geheel tenminste.

Maar men kan toch niet eischen dat een lezer de zinnen, die in de war gegooid zijn, eerst op de goede plaats deponeert.

Het is onbegrijpelijk, dat bij een uitgave als van Winkler Prins, een artikel zóó op zijn kop gezet kon worden. Men kreeg bij de medewerking - aan Kok's Christehjke Encyclopaedie, indertijd, drukproef en nog eens een drukproef, ter correctie een en andermaal.

De vraag blijft: was hier gebrek aan historiekennis m het spel, of verregaande slordige redactie?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen