personen of tendengen

Dr P. L. Bos (Vlaardingen) schrijft in „De Roeper" (25 Febr. 1950) een artikel onder het opschrift: „Weer naar elkaar toe". Hij geeft een verhaal over zijn vroegere houding: , , blij met de vrijmaking ben ik nooit geweest"; „toen anderen er allang mee klaar waren, bleef ik nog dwalen"; ., altijd ben ik blijven 'doleeren'". Dat wisten we al lang; en het kwam ook uit in-de brochures, die dr Bos destijds schreef; er stond veel goeds in, maar aan het slot werd vaak weer de onzekerheid aan het woord gelaten.

Maar nu iets anders. Hij merkt op: „zelfs de diepingrijpende schorsingen op zichzelf genomen" (hoe kan dat? ? ? K. S.), vormden voor mij het groote beletsel niet. Die waren soms (! K. S.) ook wel wat („wel wat!" - K. S.) verdiend door een optreden, dat weinig (! K. S.) behoudend was voor de kerkelijke gemeenschap".

We .ontleden dit zinnetje nu, maar niet. Het is, daar zijn we vast van overtuigd, niet goed. Een schorsing moet niet „wel wat" doch dubbel en dwars verdiend zijn. , , Op zichzelf genomen" kunnen schorsingen niet worden, bij elke schorsing moeten de, gronden nauwkeurig worden gewogen (reeds om de schorsers eerlijk te bejegenen). En een optreden, dat „weinig behoudend" is, is dan tóch „behoudend"; maar een scheurmaker scheurt.

Maar dit blijve rusten. We denken aan iets anders. Dr Bos heeft in Oosterbeek II publiek verteld, dat er van , , vrijgemaakte" zijde wel agitatie gevoerd was. Toen de classis Schiedam hem vroeg: bedoelt u personen of tendenzen, gaf hij — blijkens persverslag — geen antwoord. In zijn kerkeraad waren leden, die vonden, en zeiden, dat zoo'n beschuldiging moest worden waargemaakt of anders teruggenomen. Zij namen hem die uitlating kwalijk. Toen heeft dr Bos later in den kerkeraad verklaard, , dat hij geen p*-sonen, doch tendenzen bedoeld had. De conclusie Oosterbeek was daarmee van de baan geblazen (wat meer gebeurd Is, door de H.H. Volten en Toornvliet). Gevolg van dit zakelijk ontlirachten van zijn eigen verklaring was, dat nu enkele kerkeraadsleden zich bevredigd verklaarden en op dit punt niet meer hun bezwaren hsmdhaafden; ze gingen de gemeente opwekken, na deze bevredigende verklaring van den predikant hem op dit punt te déchargeeren. En dr Bos kreeg toen een positiewijziging in den kerkeraad, waarop aanstonds conclusies gebouwd zijn in 't openbaar.

Wat blijkt thans?

Dat dr Bos wel degelijk aan personen gedacht heeft. Want hij weet verschil te maken tusschen schorsing en schorsing. Soms waren ze , , wel wat verdiend" door een optreden „dat op agitatie neerkomt" („weinig behoudend voor de kerkelijke gemeenschap").

Conclusie: de kerkeraad heeft zijn positiewijziging (hoezeer begrijpelijk na die verklaring: geen personen bedoeld, doch tendenzen) laten geschieden op een grond, die thaijs door dr P. L. Bos zelf wordt weggeslagen.

Tweede conclusie: men weet niet wat een Oosterbeeksche „conclusie" nu eigenlijk waard is.

Opmerking: dr F. L. Bos geeft in vage termen een trap aan broeders, maar laat na uit de officieele stukken ook maar één letter te citeeren.

En als hij zegt: „persoonlijk onrecht had moeten worden geduld", dan stapt hij over op het standpunt dergenen, die een schorsingsgrond (die de heele kerk officieel normeert, en dus de schapen raakt) verdraaien tot een persoonlijk geval van een of ander herdertje. Dat is even misleidend als toen dr A. de Bondt van het boek van ds H. J. Schilder, die over de kerken van dr de Bondt schreef, verklaarde: ds Schilder schrijft een O'jek over zichzelf.

De duivel is op jacht.

Hij „speelt er mee".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen