Gemengd Nieuws.

Aartshertog Nicanor hield bij gelegenheid van het feest, dat ter herdenking van de verovering door Chadskibey van Odessa gegeven werd, eene redevoering, waarbij hij zich een Rus van den Slavenstam noemde, doch de gebreken zijner landslieden onbarmhartig geeselde. Hij zeide o. a. het volgende: «Wij rijden een dorp binnen, waarvan wij niet weten, of het een Russisch of een niet-Russisch dorp is. Komen wij er binnen, dan zeggen wij aanstonds, zonder dat wij behoeven te vreezen ons te vergissen: »Het is helaas een Russisch dorp." Gaan wij een ander dorp bezien, dan weten wij aanstonds, dat het een Duitsch dorp is. Komen wij in een derde dorp, dan zeggen wij: »Het eene deel is Russisch en het andere deel is Duitsch." Hoe is dat mogelijk? Er zijn kenteekenen, die voor een Rus niet eervol zijn. Een Duitsch dorp is geregeld gebouwd; de huizen zijn flink en in denzelfden stijl opgetrokken, de tuinen zijn gezuiverd van onkruid en omzoomd met boomen; nergens vindt men een armelijke hut; geen enkel armelijk, wanordelijk en half vervallen huis treft men er aan. In de Russi sche dorpen heerscht daarentegen de grootste wanorde. De huizen schijnen hier en daar nedergeworpen te zijn, sommige zien er vervallen uit en behalve wanorde grijnst armoede ons tegen. Haast nergens ziet men een boom geplant. Dijken zijn bijna niet te bespeuren.

Vraagt men: «Worden de Duitschers dan rijk? ", dan luidt het antwoord door Russen gegeven; »Wij kunnen ons nog goed herinneren, dat zij arm herwaarts kwamen, tegenwoordig zijn zij welgesteld." Men behoeft niet te vragen: «Worden de Joden rijk? ", want in Odessa is dit gemakkelijk te zien. Vraagt men: «Worden de Russen rijk? ", dan luidt het antwoord: )> Ja, enkelen, de meesten niet." In vroegere jaren kon men beweren, dat de Duitschers vooruitkwamen, omdat zij voorrechten genoten van de regeering. Maar dat is tegenwoordig niet meer het geval. De Joden hebben nooit privileges gehad. Den grond van zulk een treurigen toestand moet men in zedelijke factoren zoeken, in het nationaal karakter."

Daarna wees de Grieksche kerkvorst er op, hoe de Duitschers, wanneer zij in een oude Russische kolonie land koopen. er aanstonds voor zorgen, dat zij een on derwijzer Itrijgen, zonder dat zij van buiten af daartoe aangezet of daarin gesteund worden, zelfs nog vóórdat zij een schoolgebouw hebben In hetzeUde dorp opent dan dikwerf de Grieksche geestelijke eene school, maar deze. wordt door geen enkel kind bezocht. Wel zijn dan in zulk een dorp geen kinderen tot de Grieksche kerk behoorende, maar ook uit de naastbijgelegen dorpen wordt niet één kind gezonden. Van de Duitschers, de Joden en de Mahomedanen bezoeken al de kinderen eene school. De Russische ouders verhuren hunne kinderen voor veldarbeid tegen een gering loon. Met moeite krijgt men ze van i Nov. tot I Maart op de kerkelijke Grieksche scholen. Er zijn ge vallen, dat de Grieksche geestelijke aanbiedt om de kinde ren zijner gemeente gratis in de school of bij zich aan huis of op feestdagen in de kerk te onderwijzen, terwijl de ouders desniettegenstaande weigerden hunne kinderen te zenden.

Welke toestanden !

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen