Buitenland.

Eng'eland. Een briefvanDr. White in zakedeconditioneele onsterfelijkheid. De kerk jder toekomst. Het zal onzen lezers bekend zijn, dat de Engelsche doctor Edward White schrijver is van een boek, waarin betoogd virerd, dat een eeuwig voortbestaan alleen gewaarborgd is voor hen die in Christus gelooven, terwijl de goddeloozen zullen verdorren als een blad of liever de vernietiging te gemoe't gaan. In Dr. White's leer is dus geen plaats voor de eeuwige hellestraffen. Het gevolg van het drijven eener dergelijke leer is, dat voor menigeen het gezicht in hetgeen de toekomst zal opleveren, minder donker geworden is, m. a. w. de vrees voor de eeuwige verdoemenis bestaat voor velen niet meer, want Dr. AVhite keeft zijn vernuft uitgeput om aan te toonen dat die . woorden der Schrift, welke door de kerk steeds werden gehouden voor bewijsplaatsen voor de eeuwigheid der straffen, niet daarvoor kunnen gehouden worden. En daar wil de mensch gaarne aan. De leer van Dr. White werd dan ook in tal van pastorale conferentiën en vergaderingen in Engeland en in het buitenland in bescherming genomen.

Maar Dr. White heeft kennis genomen van hetgeen in den laatsten tijd in het licht gegeven is en dan is het hem opgevallen, dat in de ' preeken van den laatsten tijd er niet op gewerkt wordt om de schrik der wet te verkondigen, als een middel om tot geloof te bewegen. Daartegen is hij in een brief in de Christian World aan het getuigen ge

gaan en op plechtige wijze verklaart hij in dat schrijVen, dat de wijze waarop de predikers, over het algemeen genomen, in dezen tijd het Evangelie verkondigen, niet in overeenstemming is met de roepstemmen tot bekeering die in de Schrift voorkomen. Hij zegt: »Hoe meer ik hedendaagsche preeken lees en hoor, hoe meer het mij opvalt dat er een wonderbaar verschil bestaat tusschen de moderne predikers en Christus de Heere, ten opzichte van »het toekomend oordeel". Zeker is het dat de tegenstand, veroorzaakt door de verschrikkelijke dwalingen van vroeger eeuwen, dit heeft uitgewerkt dat men afkeerig is geworden van het centrum van Licht en Waarheid. En nu vraag ik, met allen ernst, verlof uwen lezers voor te honden, dat de zonde in den mensch een euvel is, zoo diep en zoo kwaadaardig in hare eigen? chappen voornamelijk onder een ontwikkeld geslacht, dat men tegenwoordig vrees niet kan missen, wanneer men er voor ijvert »om de menschen uit het vuur te rukken, even> min als in de apostolische eeuw."

Dr. White schrikt dus terug voor de gevolgen van zijne leer aangaande de conditioneele onsterfelijkheid, maar tot onze spijt is hij niet tot belijdenis gekomen dat hij het Woord van God heeft wedersproken door te trachten het voor te stellen alsof er van de eeuwigheid, de straffen voor degenen die in hunne zonden sterven, in Gods Woord geen sprake is.

In de Independent troffen we een artikel aan, waarin een schets gegeven werd van de Engelsche kerk der toekomst, om te leeren kennen waarheen de strooming op godgeleerd gebied in Engeland gaat. Op den voorgrond wordt in dit artikel geplaatst, dat de eischen van den nieuweren tijd een rusteloos gevoel van onvoldaanheid hebben doen ontstaan met de oud kerkelijke inrichting. Daarom zijn de vragen aan de orde: Hoe moet het Engelsch Christendom georganiseerd worden? Welke vorm moet hare kerk aannemen?

Zeker is het volgens de Independent^ dat de kerk der toekomst geen staatskerk wezen zal. Tegenwoordig behoort de overgroote meerderheid der Engelsche Christenen tot vrije kerken, als men namelijk de bevolking der Vereenigde Staten van Noord-Amerika mede in rekening neemt. Alleen op het eiland Groot-Brittanje, vindt men nog een belangrijk stuk Engelsche grond, waarop nog staatskerken gevonden worden. Maar in Schotland en Wales tracht tnen zich van de staatskerk te ontdoen. Alleen in Engeland zal weldra een staatskerk gevonden worden. Doch de nieuwe Anglicanen hebben in hun boek, getiteld Lux-Mundi, waaruit blijkt dat ook in de rijen vari de Ritualisten voorstanders gevonden worden van de moderne critiek, eene houding aangenomen, waaruit blijkt dat zij van de vrijmaking der kerk niet afkeerig zijn.

Maar niet alleen zal de kerk vrij worden van den staat, maar nog meer door dat haar grens zeer elastiek zal zijn. Men zal'de leden die zich bij eene kerk willen aansluiten, niet dwingen, om enghartige of gestrenge geloofsbelijdenissen te onderteekenen. Twee teekenen wijzen hierop: de vrije Schotsche kerk werd tot hiertoe gehouden voor de haardstede van het meest onbuigzame Calvinisme, doch op de jongste algemeene vergadering 's gebleken dat hare muren wijd genoeg zijn om verlichte mannen als Dr. Bruce en Marcus Dods met de barsche bataillons van het Hoogland te bevatten. Men hield het er tot hiertoe voor, dat de Episcopalen zich hielden aan den ouden vorm van de Katholieke orthodoxie, maai er blijkt plaats te zijn, niet alleen voor den aartsdeken Denison, maar ook voor den heer Gore, 'schrijver van »Lux Mundi". Dus hebben zich de grenzen der kerken uitgezet om godgeleerden te bevatten, die in gevoelen zeer van elkander verschillen.

Welke eischen men in de toekomst stellen zal om lid der kerk te zijn, is moeilijk vooraf te zeggen, maar een. ding is zeker, de kerk van het Anglo-Saksische ras zal de kerk van Christus zijn; terwijl de Bijbelsche kritiek steeds meer beoefend wordt, de ernst der tijden toeneemt en het Scepticisme zijn invloed doet gevoelen, blijft er niets anders over dan ons te werpen op de groote en beslissende woorden van den Meester: »Indien iemand achter mij wil komen, laat hij zich zelf verloochenen, zijn kruis opnemen en mij volgen "

Dit is de voorwaarde, die Christus zelf stelt, waarvan de kerk niet kan afgaan. Men vindt die in de belijdenis der apostelen en die der eerste kerk. De kerk der toekomst zal dus waarschijnlijk een iegelijk met warmte welkom heeten, die belijdt, dat het zijn levensdoel is Christus te volgen.

Daarna vinden we ook aangeduid, dat de kerk der toekomst eene' vereenigde kerk zal zijn. Men ziet het reeds dat de leerstellige grenslijnen der kerken uitgewischt worden; men zal zich vereenigen om des te meer te kunnen inwerken op den vier4en stand.

Er ontbreekt nog maar aan dat men hoopt ook met de Roomsche kerk vereenigd te worden en daarna met Boedhisten enz. voeling te zoeken.

Waar gaat men heen!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen