Buitenland.

Frankrijk. De Roomsche van St Raymond. Academie

Het is een opmerkelijk verschijnsel, dat, terwijl het liberalisme en radicalisme bezig zijn met door onderlinge twisten zich te verwoesten, men denke slechts hocvele ministeriën de Fransche republiek reeds heeft versleten, en dat, terwgl de Gereformeerde kerken een proces van ontbinding ondergaan, de-Roomschen zich organiseert!».

Er is in Parijs eene Academie van St. Raymond de Pcnnafort, van welke stichting de aartsbisschop van Parijs, de kardinaal Richard, het hoofd is.

Deze Academie stelt zich ten doel om het kerkelijk bewustzijn onder de Roomschen te verlevendigen. In het verslag van de werkzaamheden dier stichting over het jaar 1891, lezen wij de volgende woorden: »Hoevelen > an de onzen zien in de kerk slechts eene vereeniging om te bidden en goede werken te doen, eene vrome broederschap, die geen andere rechten heeft dan die welke de souvereine staat haar wil verleenen? .... De leer van de kerk als eene volmaakt souvereine, onafhankelijke gemeenschap, wordt als eene nieuwigheid begroet."

Hoe daartegen in te gaan? Op deze vraag antwoord de secretaris der Academie: sDoor aan allen te doen begrijpen wat de kerk is, door dit wezen, de goddelijke constitutie, de maatschappelijke roeping der kerk, uiteen te zetten .... en door aan de geestelijkheid een meer degelijke kennis omtrent het publiek en sociaal recht der kerk te gcven."

En hoe tracht de Academie, die pas een of twee jaren bestaat, het voorgestelde doel te bereiken ? In de eerste plaats door colleges te doen geven in het kanonieke recht.

Daarbij wil de Academie zich niet verliezen in het uitsluitend bestudeeren van het verleden.

»De historische methode bepaalt er zich toe, om de oudste teksten op te sporen, om de oudheid boven het gezag te stellen, waardoor het geschreven recht of het recht dat door de gewoonte geworden is betwist wordt. Zij wekt wantrouwen en brengt min of meer het gezag der bisschoppen in gevaar." Dus wil de Academie het in de Roomsche kerk geldende recht uiteenzetten, zonder er zich veel over te bekommeren, hoe het daarmede ia het verleden gesteld was; immers de kerkelijke vergaderingen van vroeger tijd hebben bewezen dat zij slechts een onvolmaakte wetenschap bezaten.

Daar de Fransche geestelijkheid in vervlogen tijden meermalen trachtte om hare zelfstandigheid tegenover den Paus te bewaren, is men zeker bevreesd, dat de studie der historie het gezag van de bisschoppen, als zijnde van den Paus afgeleid, zal in gevaar brengen. Trouwens is de Gallicaansche richting in het Roomsche Frankrijk, door de Ultramontaansche overwonnen.

In overeenstemming hiermede leverde de heer Fédon in het afgeloopen jaar eene verhandeling over de kerkvoogdijen van de Fransch-Roomsche kerken. De schrijver geeft daarin een overzicht van den oorsprong en de voornaamste bepalingen van het decreet van 1809 en wijst daarbij aan, welke voorschriften dat decreet behelst, die in overeenstemming zijn met het recht der kerk, en welke bepalingen inbreuken zijn van de zijde der overheid in zake het beheer van de kerkelijke goederen.

Ook trad de academie meermalen als commissie van advies op. Van alle zijden werd de academie geraadpleegd in gevallen waarmede de kerkelijke autoriteiten geen raad wisten.

Bij de heropening der lessen aan de academie van St. Raymond hield de abt Pillet, hoogleeraar in het kanoniek recht, eene rede over: „De gevolgen van de opheffing van het concordaat." Daarin sprak genoemde ambtsdrager in de Roomsche kerk ongeveer het volgende : »Het concordaat, dat voor de Katholieken gemaakt werd, is niet meer voor de Katholieken. De Staat heeft langzamerhand de kerk beroofd van de voordeelen, die hij haar waarboigde. De geestelijkheid, die te veel venrouwen stelde in de goede gezindheid van de elkander opvolgende regeeringen, en die te zeer er op uit was om in goede verstandhouding met de burgerlijke macht te leven, heeft van het concordaat geen voordeel weten te trekken, en verstond niet hare rechten tegen de machtsoverschrijding van den staat te verdedigen.

Is het nu wenschelijk dat het concordaat gehandhaafd blijve? . Ja, antwoordde de heer Pillet, want als het concordaat, waarbij de staat op zich neemt om de ambtsdragers der Roomsche kerk te bezoldigen, werd opgeheven, zou de staat al de voordeelen behuuden die in die overeenkomst zijn, of die men beweert dat daarin gevonden worden, en zou hij zich alleen ontdoen van den last die hem door het concordaat zijn opgelegd. »Onder voorwendsel van zich te verdedigen tegen de machtsoverschrijding van het clericalisme, zou de staat slechts de ketenen vermenigvuldigen waarmede de handen der kerk reeds nu zoo ruw gebonden zijn. Dit zou eene verfijnde vervolging moeten genoemd worden, die niet doodt, maar verhindert te leven."

Werd het concordaat verbroken, eene financieele crisis moest er het gevolg van zijn, die een harden slag zou toebrengen aan de vrije Roomsche scholen, aan de werken van barmhartigheid enz. Maar zou het een doodelijke slag zijn? Neen, zegt de abt Pillet. Men zoude in de kerken slechts alle weelde moeten afsnijden. Zou het zoo jammer zijn wanneer wij in onze kathedralen de suisses (kerkelijke bedienden) met hunne schitterende pluimen te huis lieten? De God van Bethlehem zou er zeker niet over bedroefd zijn, als Hij ons naar het altaar ^ag gaan met een versleten kleedi

dat wij in onze armoede, die altijd minder is dan de zijne, niet konden vernieuwen. De priesters die fortuin bezaten, moesten dan maar geen tractement willen hebben en zoo mogelijk minder bevoorrechte broeders ter hulpe komen Arme kerkvoogdijen behoorden dan door rijke te woiden gesteund.

En wanneer de Staat het mocht bestaan om de vrijheid van het woord aan banden te leggen, dan moest men eenvoudig weigeren te gehoorzamen. »St. Petrus heeft de goedkeuring van Nero niet afgewacht om in Rome zijn bisschoppelijken zetel op te richten."

Dit is van Roomsch standpunt mannelijke taal. Jammer dat men van Gereformeerde zijde zulke woorden niet verneemt.

Ons komt het voor dat in de toekomst de Academie van St. Raymond van beteekenis zal blijken.

Eene waarschnwing.

Daar Nederland nog al eens de eer geniet om door collectanten bezocht te worden, dunkt het ons niet verkeerd om eene waarschuwing uit een Duitsch blad over te nemen. Er trekken eenige Syrische en Armenische mannen door Europa, om geld voor liefdadige doelemden te verzamelen; doch de zendeling L. C.

Högbergi die te Tabris in Perzië arbeidt, waarschuwt voor die mannen. Hij verzoekt dezulken nooit te vertrouwen, maar de gaven die men voor de zending ouder Syriërs, Armeniërs, Perzen en foden overheeft, te zenden aan de zendinggenootschappen die hun ar beidsveld in den Kaukasus hebben.

Volgens mededeeling van Högberg, hebben sommige lieden in Syrië en Armenië, het collecteeren in Europa als een middel om te bestaan aangegrepen; het volk noemt die lieden «IlatjakofF, " dat is kruisroovers. In Rusland treden die bedriegers op als pelgrims uit het Heilige Land en verkoopen aan de bij geloovige boeren, relequiên van het kruis van Chris tus enz In Protestantsche landen geven zij voor dat zij gelden rerzamelen voor inrichtingen van weldadigheid. In het verloopen jaar heeft een zekere Kascha Mosche voor een niet bestaand reddingshuis gecollecteerd; deze man leett thans van het aldus gestolen geld met een Duitscher, die hem de noodige «berichten" schrijven moet. Een zekere Rabo Benjamin, een man van niet de minste ontwikkeling, die in zijn vaderland voor een dronkaard bekend staat, is weder op reis gegaan om de kennismaking met zijn hoog geplaatste Protestantsche vrienden te vernieuwen Van het geld dat hem vroegere collecte reizen opbracht heeft hij een huis gebouwd en prachtig laten inrichten. Een Syriër, Simon geheeten, kon een door hem gekocht stuk land niet betalen, daarom ging hij in het vorige jaar voor de «vervolgde Syriërs" collecteeren. Een ander Koscha Georgis genoemd, heeft met gecollecteerde gelden een tuin gekocht, waarvan hij thans goed leven kan. De goedmoedigheid der Europeesche protestanten wordt beloond door de spottende opmerking van de «Kruisroovers", dat het rijkelijk genot van de zuivere melk van het Evangelie hen tot eenvoudige kinderen gemaakt heeft.

WiNCKKL,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen