Uit de Pers.

In Suriname is iets geschied dat niet zoo blijven mag.

Er is door het Gouvernement een verdrag gesloten met een Roomsche stichting om de melaatschen te verzorgen. Nu hier is niets tegen. Maar daarbij is verklaard, dat de melaatschen die niet Roomsch zijn, geen eigen godsdienstoefening mogen hebben. En dit nu is onrecht. Een onrecht waartegen ook wij protesteeren.

Reeds meer dan duizend personen hebben dan ook een adres aan de Koningin-Regentes opgezonden, om dit besluit te vernietigen.

De Hervorming zegt er van:

Het adres, door ingezetenen van Suriname aan de Koningin Regentes gericht, waarin zij hunne instemming betuigen met het adres der Protestantsche Kerkbesturen in zake het gesticht voor melaatschen, telde omstreeks half Augustus reeds meer dan duizend onderteekenaren.

In het schrijven over deze zaak in ons vorig numnj er werd gemeld, dat de Gouverneur, door gebruik te maken van Art. 50 van het Regeeringsreglement, de kerkbesturen was vóór geweest. Tot goed verstand der zaak laten wij hier dat artikel volgen:

»De Gouverneur kondigt de koloniale verordening, door hem vastgesteld, in den regel niet af, vóór dat hij bericht ontvangen heeft, dat bij den Koning geen voornemen tot vernietiging bestaat, of vóór dat, na de opzending aan den Koning, zes maanden verloopen zijn zonder dat de Gouverneur bericht ontvangen heeft, dat de vernietiging heeft plaats gehad of bij den Koning in overweging is.

Hij kan echter, indien naar zijn oordeel en dat van de meerderheid van den Raad van Bestuur spoed ve eischt wordt, eene koloniale verordening, door hem vastgesteld, vroeger afkondigen en invoeren."

De Gouverneur heeft dus gemeend, dat hier het geval aanwezig was, waarop de door ons gecursiveerde woorden wijzen.

Naar wij vernemen zou, zoolang het Regeeringsreglement bestaat, thans voor de eerste maal van deze exceptie gebruik zijn gemaakt.

Is het niet zonderling dat hier zoo buitengewone spoed noodzakelijk werd geacht, nadat tientallen van jaren ter verbetering van de verpleging van melaatschen niets werd gedaan ?

Die spoed staat zeker in verband met het feit, dat, toen de Staten op 2 Juli de verordening hadden overgenomen, terstond het bericht zich verbreidde: er gaat een adres aan H. M. de K.-Regentes. De dagteekeningen onder de verordening zelve en onder de publicatie zijn wel %eer vroeg gesteld, doch niet zóó vroeg, of de courant had reeds van het adres-gesproken .

Wordt hier eenig en alleen in het belang der melaatschen gehandeld, of zijn hier vraagt men zich af, belangen van zoogenaamd hoogere politiek in het spel?

En indien dit laatste het geval is — een vermoeden dat ook door andere handelingen van den heer Van Asch van Wijk, waarvan men fluistert, wordt bevestigd — gaat het dan aan, zulke teedere belangen, als het hier geldt, in dal spel te betrekken?

En mag het maar verder worden afgespeeld in onze kolonie Suriname?

Ook ons komt deze veihouding vreemd voor.

Toch vellen we nog geen oordeel.

Alvorens dit te doen, dient nadere inlichting afgewacht.

In de Bazuin plaatste de heer Van Kamp uit Heerenveen dit ingezonden stuk:

Was Ursinus, de medeopsteller van onzen Catechismus, wel Gereformeerd?

Deze vraag waag ik ter ernstige overdenking aan te bieden hun, die op grond van hetgeen «door Voor gangeren der Doleerende kerken in den laatsten tijd in het publiek is uitgesproken en geleerd omtrent de Wedergeboorte en den heiligen Doop", raeenen niet te kunnen meegaan met de tot stand gekomen Vereeniging. Ik leg hun ' daartoe eenige citaten uit het bekende schatboek (uitgave bij Casparus Lootsman Arastelredam 1694 lie deel) voor, in betrekking tot den Kinderdoop. En omdat de-algemeene opvatting van het Sacrament en van den Doop natuurlijk van groote beteekenis is voor den Kinderdoop, doe ik eenige citaten over die beide voorafgaan. Nog maak ik de opmerking, dat het mij niet te doen is om een strijd over de waarheid, de Schriftuurlijkheid van Ursinus' gevoelen: mijn eenig oogmerk is in het oog te doen vallen, welk een man, of beter gezegd welk •••' - »•••-; , : m!liwU—LLLIÜ-l-im . • g mannen (want Ursinüs staat onder onze oude Gereformeerde Theologen niet alleen) door de leiders van de beweging ter zoogenaamde voortzetting der Chr. Ger. kerk eigenlijk ongereformeerd worden geoordeeld. En nu de citaten m.et de cursiveering van mij:

De Sacramenten zijn eigentlick ingestelt om te zijn tekenen, de belofte des Evangeliums verklarende ende verzegelende, ofte om teeckenen te zijn des verbondts ende der wille Gods nevens ons, door welcke Hij be iuijght, dat Hij, als men dese tekenen wettelickgebruijkt, meteen ook de beloofde dingen geeft; ende alsoo on Geloove door de selve bevestight. Fol. 5, 2de zijde.

De Sacraraentelicke Vereeninge der teeckenen, ende der beteeckende saken bestaet in t'samenliche geving ende ontfanginge der teeckenen ende der beteecke saecke in een wettelick gebr-uyk, dewelck sonder ge niet en kan wesen. Fol. 8, 2e zijde.

Wien Godt niet en belooft in het Woordt, dien en verzegelen ook de Sacramenten niet, Gelyck een zeg aan eenen brief gehangen niet en verzegelt dan aan degene, aan denwelcken de brief de belofte doet. Alsoo en verzegelt Godt zijne weldaden niet met zegelen, dan aan degene, aan deiaelcke Godt ook d belofte doet in sijn woort; Nu Godt en belooft den Godtloosen niets in sijn Woordt, so langh als sij in hare ongeloovigheyt blijven: want bij alle beloften is de conditie des geloofs ende der boetveerdigheydt bijgevoeght. Daarom so en verzegelen noch geven d Sacramenten den Godtloosen niet met allen. Fol. 10.

Men kan den Doop ook aldus beschrijven: De Doop is een Sacrament des Nieuwen Testaments, door 't welck den geloovigen in den Name des Vaders, ende des Zoons, ende des Heyligen Geests_ gedoopt zijnde, de vergevinge aller sonden, de gevinge des Heyligen Geests, ende de inflantinge in het Lichaem Christi e in de Gemeynte verzegelt viort; ende door welcke z wederom belijden, dat se dese vieldaden van Godt d het geloove ontjangen, ende datse daarom voortaan Hem leven en dienen willen, endebehooren. Fol. 12, 2e zijde. *

Dear is tweederlei afwasschinge in den Doop een uytterlicke, die door het water geschiedt; ende een innerlicke, die door\het Bloedt en den geest Christi g schiedt. De inner licke wordt beteeckent ende verzeg door de uyttetlicke ende is met deselve altydt vergese schaft in het wettiggebruyk des Doops. Fol. 14.

De Doop is den geloovigen een seker teecken ende zegel der vergevinge der sonden, der wedergeboor ende des eeuwigen levens, Fol. 18.

De kleine kinderen is 'tgenoegh tot den Doop, da se van den JS Geest geheilight ende wedergeboren z ende haer geloof ende belijdenissen is, dat ze gebor worden van geloovige ouders. De kleine kinderen hoewel se metterdaedt niet en gelooven, noch niet hebbende bequame instrumenten, die tot het geloove van noode zijn, soo en kan men nochtans niet seggen'-, da de kinderen gantschelick ongeloovigh zijn ende ond ongüoovige te rekenen: maar achten dat dit onwaer achtig is. Want hoewel de kleyne kinderen der geloovige niet en konnen geseyt worden te gC looven metterdaedt, gelyck de volwassenen doen, door een dadelick ende vast geloof, welck is een kennisse en vertrouwen der belofte der genade, ioo moet men nochtans achten, dat se gelooven op hare maniere, die met hare jongheydt overeenkomt namelick door een genegentheydt om te geloove welcke genegenthei/dt voorwaer ofte een geloove i ofte een deel ende beginsel van het geloove Fol. 2

L. C. F. VAN KAMP.

Heemse.

De zaak is zoo helder als glas, en komt doodeenvoudig neer op de vraag, of de Heere onze God alleen door middelen op ons hart werkt, of wel ook onmidddlijk door den Heiligen Geest.

KUYPER.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen