De martelaren.

CXXIL.

ETIENNE POILLIOT VAN NORMANDIE.

Eiienne Poulliot was geboortig van St. Auberville nabij Candebii in Norrnandië gelegen. Toen hij zijne geboorteplaats verliet, begaf hij zich naar Mana in Brie, waar de vervolgers van de gefoovigen hem niet lang met rust Heten. Hij werd gedwongen zich naar I-.a Fere in Tardinois, 4 mijlen van Soissons, te begeven, waar hij door de verkondiging van Gods Woord velen ten zegen werd. Hier werd hij gevangen genomen en naar Parijs gezonden, Waar hij langen tijd in eenen ellendigen kerker moest zuchten. Toen het den Heeren van het parlement in den iiin kwam, werd hij verhoord en ten slotte veroordeeld, om levend verbrand te worden, nadat hem de tong zou uitgesneden zijn. Als hij den kerker uitging, voordat hem de tong was uitgesneden, riep hij: »Ach! Heerc, wat verkeert de wereld nog in duisternis; hoe weinigen kennen de waarheid!" Op de strafplaats werd hem een pak boeken op de schouders gelegd, waarmee hij stierf in de vlammen, op de place Maubert in Parijs.

JEANNE BAHAN

Den i3den September 1548 werd te I^angres, eene zeer oude bisschoppelijke stad, waar niet weinige geloovigen woonden, het doodvonnis voltrokken aan Jeanne Baiüy en zeven anderen, om geen andere reden dan deze, namelijk: omdat zij Gods Woord stelden boven menschelijke instellingen. Hare niedegenooten in den dood waren Jean Taffignon en zijne vrouw Jeanne Segournam, Guillaume Michant, Jacques Boulereau, Jacques Bietenau en Jeanne's echtgenoot Simon Marechal. Met standvastigheid beleden zij hun geloof. De meest beweldadigde dezer martelaren was Jeanne Bailly. Toen zij niet ver meer waren van de strafplaats, vermaande zij de anderen en met name haren man, tot volharding. Onder andere zeide zij tot hem: »Mijn vriend, indien wij door het huwelijk naar het lichaam met elkaar verbonden zijn geweest, bedenk, dat dat niets anders dan huwelijksvoorwaarden zijn; maar de Heere Jezus Christus zal ons ten dage van ons martelaarschap ten huwelijk nemen."

Daar zij de jongste van allen was, werd zij tot het laatst toe gespaard. De vijanden trachtten haar, onder allerlei schoone beloften, van hare standvastigheid af te brengen, maar zij, en hare medestanders ondervonden de hiilpe Gods, die hen deed staande blijven.

LEONARD DE PRE.

Armen en rijken, geleerden en ongeleerden heeft de Heere door alle eeuwen verwaardigd, om zijnen naam te dragen tot op het schavot, en daar te sterven. Ken der geleerden onder de martelaren is I., eonard du Pré geweest, die van I^imoges geboortig was. Wij vinden hem in de maand Juli 1547 in de stad Bar aan de Seine gelegen, in de herberg »Passetemps'' genaamd; daar werd hij door twee v.alsche broeders, die hem van Dyon gevolgd waren, verraden. Voor den baljuw der plaats onderzocht omtrent zijn geloof en onderscheidene punten, de religie rakende, antwoordde hij zoo beslist en onomwonden, dat de monniken, die met hem geredetwist hadden, voor de rechtbank van hunne domheid overtuigd, verplicht waren te belijden, dat hij de waarheid sprak. Desniettegenstaande werd de martelaar naar Parijs opgezonden, waar hij veroordeeld werd om verbrand te worden. Dit geschiedde in de maand Augustus, juist toen de groote vuren overal ontstoken waren, ter oorzake van de wreede plakkaten van Ivoning Frans I, die te voren bekend gemaakt waren.

SAINGTIN NIVET.

Zoo er in de lóe eeuw iemand geweest is, wiens hart bloedde bij het aanschouwen van het toenemend bederf in de kerk; zoo er toen iemand geweest is, die zich vrijwillig voor den Naam des Heeren aan den dood heeft overgegeven, dan is dit Sainctin Nivet, een inboorling vanileaux in Brie geweest. Toen de vervolging uitgebarsten was tegen de veertien martelaren van Meaux, over wie wij reeds gesproken hebben, trok hij zich met zijne vrouw terug naar Montbeliard, waar hij veilig was. Hij v/as daar echter niet nuttig, zooals hij meende (hij was te zwak, om veel te doen). Dus besloot hij naar het strijdgewoel terug te keeren. De predikant en zijne vrouw trachtten hem wel van dit plan af te brengen, maar hij volhardde. Hij begaf zich naar Meaux, waar hij spoedig herkend en in de gevangenis geworpen werd. De rechters wachtten niet lang met zijn proces, dat niet moeielijk te volvoeren was, daar de beschuldigde veel meer bekende dan de rechters hooren wilden. Onder andere dingen, die in dit geding der vermelding waardig zijn, behoort ook, dat, toen hij eenig punt der waarheid op de voorgrond plaatste, en de rechters, om hem at te schrikken, zeiden: »wilt gij dat staande houden", hij hun antwoordde: !> En gij, mijne heeren, zult gij dat durven loochenen, wat zoo waar is." 13ij vroeg ook geen genade, maar bad zijne rechters, zoo te Meaux als te Parijs, dat zij toch medelijden zouden hebben met hunne zielen. Ook bracht hij hen onder het oog, hoe zij, door het b'oed van onschuldigen te storten, dagelijks Christus en zijn Evangelie bestreden.

Wij behoeven zeker niet te zeggen, hoe weinig smakelijk deze woorden voor de heeren van het Parlement waren, en vooral voor den eersten president Lizet. Daar Nivet den rechter voorkwam, vrij war gevaarlijker te zijn dan de veertien reeds genoemden, werd hij naar Parijs gezonden, waar hij den marteldood ia gestorven.

DE GAAY FORTMAN.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen