Buitenland.

Engeland. De Ritualistische beweging wint in de Engelsche Staatskerk nog altijd aan kracht. Sedert 1882 is het aantal kerken, waar men Roomsche ceremoniën is gaan invoeren, verdubbeld en bedraagt thans voor Engeland met Wales - 5957. Vooral in de twee laatste jaren maakt |het Ritualisme groote vorderingen, dat is sedert de aartsbisschop van Canterbury bisschop King van Lincoln vrijsprak, nadat men hem beschuldigd had van het invoeren van Roomsche praktijken. Het is daaruit gebleken, dat vele predikanten in hun hart reeds de richting van Pusey volgden, maar alleen uit vrees voor de bestaande wetten, gelijk die tot 1892 uitgelegd werden, geaarzeld hadden om openlijk voor hunne beginselen uit te komen of ze in toepassing te brengen.

De zes punten, waarvoor de Ritualisten zeggen den strijd te voeren, zijn de volgende: i". De dagelijksche viering van de Eucharistie (Mis);

2". het gebruik van misgewaden;

3". het gebruik van wierook;

4", het branden van altaarkaarsen bij de mis;

50, het door den dienstdoenden geestelijke, keeren van het aangezicht naar het Oosten;

ó". afschaffing van het verhuren van zitplaatsen en het dagelijksch openhouden van de kerken.

Naarmate de Ritualistische beweging sterker wordt, schijnt de oppositie tegen het Romanieeren der Staatskerk altijd zwakker te worden. Het heeft ons trouwens steeds toegeschenen, dat et verzet tegen het invoeren van Roomsche ceremoniën in de Staatskerk altijd sedert het optreden van Pusey zwak geweest is, omdat het slechts de kreet aanhief: ^no poperij" (geen paperij), maar verzuimde de Gereformeerde leer in praktijk te stellen tegenover de insluipende Roomsche denkbeelden. Het is ook opmerkelijk, dat de Ritualistische bladen het niet meer de moeite waard achten om voor het recht van de richting die zij voorstaan een lans te breken; maar er alleen op uit zijn, om te verhinderen, dat men zich niet te ver in Roomsche richting beweegt. Zoo schreef men in ^de Ch-urch Times voor eenigen tijd: »Wij zijn overtuigd, dat het aannemen van Katholieke leeringen en gebruiken, thans niet zoozeer in den weg staat als de toenemende neiging van een deel onzer geestelijkheid om dingen in te voeren, welke in lijnrechten strijd zijn met het Book of Cotnmon Prayer. Nooit te voren had de beweging een sterke hand noodig, om haar voor gevaren van binnen en van buiten, en voor die welke door al te ijverige, vrienden veroorzaakt worden, te behoeden."

Niet lang geleden vond men in de Daily Chronicle vermeld, dat vele Anglicaansche predikanten zich met een smeekschrift tot Leo XIII hadden gewend, om daardoor te verkrijgen, dat een vereenigde Anglicaansche kerk ontstond naar de voorbeelden van de geünieerde Grieken en dergelijke gemeenschappen. De verzoekers durven verzekeren, dat vele aarzelende hoogkerkelijke lieden zich aanstonds bij zulk eene kerk zullen aansluiten. Nu is het wel waar, dat de Daily Chronicle wel alles van de hoogkerkelij ken mededeelt wat hen in discrediet brengen kan, om daardoor het pubUek te overtuigen, dat een geestelijkheid, die zoo papistisch en zoo weinig nationaal gezind is, niet anders verdient, dan om zoo spoedig mogelijk van Staatstractement beroofd te worden; maar het gaat ook maar niet aan om het bovenvermelde bericht voor een puur verzinsel uit te krijten. De hoogkerkelijke bladen durven dan ook het bericht niet ronduit tegen te spreken, en zeggen daarbij, dat het wellicht een half dozijn dwaaskoppen geweest is die tot het doen van zulk een dwazen stap zijn overgegaan.

De Ritualisten zijn de eersten geweest, die hebben geleerd, tegen het Erastiaansche stelsel, dat hij, die over den staat regeert, ook" de kerk moet beheerschen en dat de kerk van Christus eene van de staatsmacht onafhankelijke positie behoort in te nem.en. De Ritualisten deden dit niet in de eerste plaats uit beginsel, opdat de souvereinileit van Christus des te heerlijker over zijne kerk zou uitblinken, maar om te meer de vrije hand te hebben bij het invoeren van Roomsche ceremoniën bij den ceredienst.

Doordat den predikanten, die de plechtigheden van den Roomschen eeredienst gingen nadoen, allerlei processen werden aangedaan, die door den burgerlijken rechter moesten worden behandeld, ging men voor het denkbeeld van de onafhankelijkheid der kerk ijveren. Nu zijn er, die vreezen, dat wanneer ook de financieele band, die de Anglicaansche kerk aan den staat verbindt, verbroken wordt, alsdan het Ritualisme nog meer de overhand verkrijgen zal. Doch wij deelen die vrees niet. Wij houden er ons van overtuigd, dat, wanneer de gemeenteleden moeten zorgen voor de instandhouding van den openbaren eeredienst, de Ritualistische kerkenzullen verminderen. Wanneer de Heere geeft, dat met de voor de deur staande losmaking van den financieelen band, die de Anglicaansche kerk aan den staat verbindt, er mannen in de vrije kerken opstaan, die op het voetspoor van Spurgeon, de massa's bewerken en die trachten te voeden met de beproefde waarheden, die de Reformatie opnieuw aan het licht bracht, dan aan het Ritualisme den doodsteek gegeven wordt. In elk geval is het opheffen van het privilegie van de staatskerk eene zaak van gerechtigheid tegenover hen, die gemeend hebben, zich van haar te moeten losmaken.

Eenige weken geleden werd er te Londen eene »algemeene zendings-conferentie voor de Anglicaansche kerk" gehouden. Daarbij betoogde de voorzitter, de eerste kerkvorst van de Anglicaansche kerk, namelijk de aartsbisschop van Canterbury, dat de tijd aangebroken is waarin de groote zendingsgenootschappen er aan moeten gaan denken om zich te ontbinden, hun arbeid aan de kerk over te laten. Al is het ook dat den kerkvorst wellicht het ideaal van een congregatio de propaganda fide^ gelijk de Jezuïeten in de Roomsche kerk zijn, voor oogen zweeft, toch is het denkbeeld door hem aangegeven niet te verwerpen, en zal het denkbeeld, dat de aartsbisschop opperde, toch niet spoedig uitgevoerd kunnen worden. Het is opmerkelijk, dat daar waar het Ritualisme de overhand krijgt, de ijver voor de zending gaat verflauwen. De conferentie werd dan ook door een betrekkelijk gering aantal personen bijgewoond,

Rusland. Een nieuwe sekte. Er is in Esthland waar de meerderheid van de bevolking tot de Luthersche kerk behoort, sedert 4 of 5 jaren een nieuwe secte ontstaan, onder den naam van sde Prikokuden", Onbekende personen kwamen en predikten eene nieuwe leer, verwierven een niet onbelangrijk aantal aanhangers onder het^ landvolk en verdwenen weder gelijk zij gekomen waren. De bekeerlingen vereenigden zich in gemeenschappen en noemen zich »prii koggudus" of svrije gemeente", vandaar de benaming: sprikokuden". Men wordt lid van eene sprii koggudus" door den doop, welke niet met water geschiedt, doch waarbij een tekst voorgelezen en de naam gegeven wordt. Na den doop ontvangt hij, die in de gemeente opgenomen werd, het avondmaal, dat in den vorm van tarwebrood inroodenwijn gedoopt, uitgereikt wordt. In den zomer komen zij in het vrije veld samen tot het houden van godsdienstoefeningen, en 's winters vergaderen zij in de huizen der geloovigen. De godsdienstoefeningen hebben niet op vaste tijden plaats; de gemeente komt samen, wanneer de geest Gods daartoe drijft. Tevens wordt aan de gemeente noch de tijd noch de plaats der samenkomst bekend gemaakt. Of de gemeentelijke samenkomsten dikwijls plaats hebben, wordt niet gemeld. Bij de godsdienstoefeningen worden liederen gezongen, die deels ontleend zijn aan het gezangboek der Luthersche kerken, deels door leden der secte gedicht zijn. Daarna wordt een bijbeltekst gelezen door een van de oudsten der vergaderden, waarop een, die zich daartoe gedrongen gevoelt, opstaat om den tekst te verklaren. Een bijzonder predikambt kennen zij niet; een ieder die de verlichting ten deel valt, kan de Schrift uitleggen. Na de prediking spreekt een der broeders een gebed uit, dat allen geknield medebidden. Het ka'n gebeuren, dat zulk een gebed meer dan een half uur duurt. Bij het einde der vergadering wordt een lied gezongen, v/aarbij het geschiedt, dat een van de personen die dan bijzonder door den Heiligen Geest bezield schijnt te zijn, in geestverrukking geraakt, welke verrukking zich dan openbaart in springen en dansen. Dit noemen zij de jjumala roem" of de vreugde Gods. Deze vreugde valt slechts zelden een der leden ten deel; meest zijn het vrouwen of meisjes die de extase geraken. Het trouwen geschiedt door het voorlezen van een gedeelte van Gods Woord en doordat den echteheden de handen worden opgelegd. Bij het vieren van de bruiloft is het gebruiken van spiritualia streng verboden. De huwelijken worden bij de overheid bekend gemaakt, die daarvan echter niet de minste notitie neemt; de kinderen, die uit de Prikoduden geboren worden, staan dan ook als onechten te boek. De aanhangers der secte houden zich voor zondeloos, onthouden zich van alcohoHsche dranken en van rooken, toonen liefde te hebben tot hun naaste en zijn onderdanig aan de overheid; slechts van de kerk en haar inrichtingen willen zij niets weten.

Uit het bovenstaande ^ blijkt, dat deze secte sterk onder den invloed staat van de matigheidsbeweging die onder de bewoners van Esthland krachtig is, en van de Baptisten en s Springers", welke laatste sekte in Esthland tamelijk verbreid is en tot de Prikokuden in vriendschappelijke verhoudingen staat. Ook de 5 Springers" beroemen zich in bijzondere openbaringen geraken bij de godsdienstoefeningen in verrukking van

zinnen en onhouden zich van het drinken van brandewijn-, het rooken van tabak enz.

De sPrikokuden" zijn door de Russische overheid meermalen vervolgd, doch men laat ze ook dikwijls met rust, omdat zij geen rustverstoorders zijn.

Men rekent het getal der aanhangers dezer sekte op looo.

Hier en daar hebben zich centra gevormd, waaruit de propaganda gedreven wordt. Zij vertoonen veel overeenkomst met de sekte der ^Kwakers".

WiNCKEL.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen