Gemengd Nieuws.

In een Duitsch blad vond men eenigen tijd geleden een bericht omtrent den toestand van de zending in onze O.-Indische bezittingen. «De »Evangelische pastor'" zoo heet het, vermag nóch iets tegen den Islam, nóch iets tegen de Heidenschc afgoderij uit te richten. De meerderheid derEvangelischen in dezen Archipel zijn schijn-Christenen, welke zonder eenige schaamte de voorouders vereeren, ja, op Letti en de naburige eilanden worden nevens den God der Christenen oude Heidengoden, Opolere (Vader de Zon) en Oponusc (Moeder Aarde) vereerd. Weken lang worden er ter eere van "de afgoden naast de pastorie offerfeesten gevierd, en op zijn minst is de verdraagzaamheid te bewonderen, waarmede de predikant die afgodendienst, welke onuitroeibaar schijnt, ziet drijven. Dat is de uitkomst van de Evangelische zending van onderscheidene eeuwen. Anders is het gelegen met de Roomsche zending, welke in handen is van de HoUandsche Jezuïeten. Deze werken minder op de volwassenen. »De Roomsche zendeling heeft den strijd met deze zeer verdwaasden terecht opgegeven als geheel nutteloos. Veelmeer tast hij het kwaad in den wortel aan en strooit het zaad van het Christelijk geloof in het ontvankelijk hart van het kind. Zoo worden in twee inrichtingen kinderen door Jezuïeten en Nonnen opgevoed en niet 2onder goed gevolg. Ik heb zelf gelegenheid gehad, in beide plaatsen de v, 'elopgevoede dorpsjeugd waar te nemen en vergelijkingen met die te tnaken, die ik ontmoette in dorpen, waar Evangelische predikanten werkten. De zegen der Jezuïtische opvoeding blinkt niet alleen hierin uit, dat de kinderen de afgodendienst hunner ouders tegenwerken, ja, zelfs hunne afgodsbeelden wegnemen, maar eenige hunner leerlingen laten zich ook opleiden tot hulpzendelingen.

Het Duitsche blad waaruit wij deze mededeeling ontlecnen zegt, dat bovenvermeld bericht) nog bevestiging en verklaring noodig heeft. Jammer genoeg wordtin het bericht niet gezegd, in welken geest de «Evangelische" zendelingen werken, daar men daarover bij de beklagenswaardige kerkelijk; toestanden in Holland toch in twijfel zijn kan. Wij denken, " dat de berichtgevers de werkzaamheid van moderne predikanten in oude-Christengcmeenten, die weer zoo goed als geheel in het Heidendom verzonken] zijn, op het oog heeft. Het spreekt wel vanzelf, dat moderne predikanten niet in staat zijn om die diepgezonken kerken, die alleen nog sommige vormen der Christelijke kerk overhielden, tot eene vernieuwde belijdenis van den Christus te brengen.

Toen voor ongeveer een jaar te Madrid eene Engelsche Episcopale kerk zou geopend worden, brak er een storm van verontwaardiging in Spanje los. Toch werd den 23sten September Aosa lord Plunker, den Anglicaanschen bisschop te Dublin, de nieuwe kerk «ingewijd"; tegelijk wijdde hij een Episcopaalschen bisschop voor Spanje. Aan de godsdienstoefening, waarin dit geschiedde, namen vele Engelschen, die te Madrid hun verblijf houden en ook een groot aantal Spanjaarden deel. De Roomsche aartsbisschop van Toledo, kardinaal Monescillo verklaarde in een herderlijken brief het oprichten van eene Protestantsche kerk in Spanje, in strijd met de Spaansche grondwet.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen