De Martelaren.

CLXXIX.

ANGERSIN156 2.

Te Angers (in Anjou gelegen) was het aantal Gereformeerden vrij groot. Daarom konden zij, gedurende eenigen tijd, de Roomschen beletten in de stad het hoofd op te steken. Een grooten steun hadden zij hierbij aan den heer de la Faucilli, commandant van het kasteel. Doch de Roomschen berustten niet in dezen toestand. Zij wendden zich tot den hertog de Montpensier, om hulp voor zich, tegen de Hugenooten. Deze zond Jean de Leomond de Puygaillard, die zich binnen korten tijd van stad en kasteel meester maakte, in verbond met die partij, welke van geen verdraagzaamheid tegenover den Gereformeerde wilde weten. Nu was de rust, die van den sen April tot den sen Mei door de Hugenooten was gehandhaafd, voorbij. Puygaillard begon den 8en Mei met aan alle huizen dergenen, die van de religie waren, beslag te leggen op hunne woningen, personen, wapenen en goederen. Om aan deze daad een schijn van recht te geven had hij kort te voren een bevel uitgevaardigd, dat alle wapenen aan het stadhuis moesten worden uitgeleverd.

Onder andere kwamen Puygaillard's aanhangers aan de woning van eenen koopman, met name Pierre Richard, waarin zich eenige Hugenooten hadden verborgen. Den eisch om de deur te openen werd beantwoord mét de verklaring, dat men 'het bevel omtrent de wapenen jvel zöuöSe jCeböör^anren, zöntfef dÉct ëf Mözfcfekïög gtesehifeyöfe-.

Daar werd onverwachts de brandklok geluid, en terstond werd het huis omsingeld. Zij, die binnen waren, ontvluchtten. De vijanden drongen in het huis, plunderden het en namen twee jonge mannen, die gewond waren, meê naar de gevangenis. Toen ging het op de woning van den ontvanger der voorposten, Mathurin Boujer, die nog eenigen weerstand bood, ten einde 's konings penningen te verdedigen. Doch Puygaillard en de zijnen gingen met geweld naar binnen, doodden een drietal huisgenooten, onder welke zekere Ie Berger, heer Beauregard, diaken der Gereformeerde kerk. Niets was voor de indringers heilig, zelfs 's konings zilver niet, waarvan 9 è. 10.000 francs verloren gingen. De ontvanger zelf en vier anderen werden naar het kasteel gevoerd. De dochter des ontvanvangers ontkwam nog, door zich uit een venster in de rivier te werpen, en deze over te zwemmen.

Daar bij dezen overval aan de zijde van Puygaillard een kapitein gewond en een zwaardveger gedood werd, gaf men hiervan de schuld aan de Hugenooten. Zelfs beweerde men, dat dezen het eerst de rust verstoord hadden, door de wapenen niet over te geven.

Eenigen van de compagnie van Richelieu, die den bijnaam van den monnik had (omdat hij te voren het monnikenkleed had gedragen) gingen het huis van een koopman binnen, waar zij verscheidene bijbels vonden. Hiervan maakten zij in het midden der stad een vuur. Slechts een groote bijbel, verguld op snee, werd door hen van den brandstapel gered. Doch alleen om denzelve boven op een hellebaard te steken onder den uitroep: iDaar hebt ge de waarheid der Hugenooten, de waarheid van alle duivels! Daar zal de sterke God, de Eeuwige in preken". Op deze wijze op den brug gekomen, wierpen zij het heilig boek in de rivier, weer herhalende: jEfear ziet ge de waarheid van alle duivels!"

Daarop begonnen de opstandelingen over de gevangenen het vonnis te strijken, als over misdadigers, die zich aan gekwefstfe majëgteït hlaödën ^dnildig gfemaakt Eten der eersten, die gedood werd, was Pierre Richard, van wien wij reeds gesproken hebben, 's Avonds om tien uur werd hij bij fakkellicht opgehangen voor zijn huisdeur.

Den i3en Mei kwam de hertog de Montpensier in de stad, gevolgd door verscheidene edellieden en officieren met hunne compagniën. Nauwelijks was de hertog aangekomen, of een advokaat, met name Jean Boursaut, bood met eenige anderen een verzoekschrift aan, waarin gevraagd werd om de uitroeiing van alle Hugenooten. De Montpensier antwoordde, dat er streng recht zou gedaan worden. Maar ach, waar liep dat strenge recht op uit. De ongelukkige gevangenen werden in het kasteel gebracht, en daar gevonnisd, zonder dat men acht gaf op de beschuldigers, de beschuldigingen, de getuigen, of de verdedigers. De rechters zouden niet anders hebben durven doen, daar zij omgeven waren van edellieden, die hen met de wapenen in de hand controleerden. De kinderen werden gedood en de vrouwen naar de mis gesleept, na meestal te voren op de vreeselij kste wijze mishandeld te zijn.

Dagen achtereen duurde de vervolging der Hugenooten. Zekere Julien d'Ivry, die ernstig krank was, werd uit zijn bed opgenomen en op een stoel naar de schandpaal gebracht. Den i7en Mei wejden wederom 7 mannen opgehangen, midden in den iacht, op het kasteel.

Een pasteibakker, van wien beweerd werd, dat hij eene hostie in de kerk van St, Maurice had doorboord met een pertizaan, werd opgehangen.

Den sen Juni werd Pierre Gobin onthoofd. Deze was een aanzienlijk koopman en ouderling der kerk. Een kanunnik beschuldigde hem valschelijk, dat hij in zijn huis gestolen had. Doch toen de man dood was, hadden zijne vijanden daar zeer veel spijt van, aangezien zij zijne onschuld ingezien en zijn innig gebed op het schavot gehoord hadden.

Dat deze bittere vervolging ook sommigen tot afval bracht, kan ons niet verwwideren. Doch God verliet dezen niet - ten minste niet all^. Daar hebben we Macé RaVjüin, Hij was van dfe Waarhfeid^afvallfg gewöfdén, en ha: d zelfs meegedaan, om anderen te vervolgen. Toch ontkwam hij hierdoor den dood niet, want hij werd beschuldigd, en overtuigd, dat hij eenige reliquien had aangenomen van de soldaten tot vergoeding van de voor hen gemaakte kosten. In het begin zijner gevangenschap, lasterde hij God vreeselijk, om zijn leven te redden. Maar toen hij zag, dat hij toch sterven moest, beleed hij zijne zonden en stierf onder aanroeping van den naam des Heeren. Eene dame van 70 jaar, du Plessis de Cherre, die pas uit Geneve was teruggekomen, werd gevangen genomen en naar de kerk St. Maurice gebracht onder vloeken en tieren. Daar men van haar niet had kunnen verkrijgen, dat zij den Christus vloekte, bracht men haar naar den hertog de Montpensier, die haar ter beschikking stelde aan zijn handlangers. Dezen sloegen haar dood en wierpen haar in de rivier. Maanden achtereen duurde deze moord. De hertog de Montpensier was niet al dien tijd in den stad. Slechts eenige dagen toefde hij er. Toenhij vertrok gaf hij toestemmmg allen te dooden, die eenigen wederstand boden.

Onder de vele slachtoffers van den hertog de Montpensier moeten wij nog noemen Charles d'Albiac du Plessis, predikant van Angers. Hij was in Juli 1558 door de kerk van Geneve gezonden aan die van Tours. De kerk van Blois vroeg hem toen aart die van Tours ter leen voor drie maanden. Daarop werd hij predikant van Angers.

Bij de komst van Puygallard verliet hij de stad over den muur, slechts door één man vergezeld. Kort daarna werd hij evenwel gevangen genomen, en beroofd door drie menschen, van welke een zelfs een groote belooning kreeg. Niemand der moordenaars werd door den menschelijken rechter gestraft. Doch den Heere is het bloed zijner gunstelingen dierbaar,

DË GAAY FORTMAN.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen