Buitenland.

Engeland. Het ontstaan van het Ritualisme.

IV.

Het hooggerechtshof gaf in 1857 zoodanige bepalingen waaruit de Ritualisten afleidden, dat zij vrijheid hadden om alles in te voeren wat in 1549 in de kerk gebruikelijk was, en om de kerken zoo te versieren als het hun goed dacht, als de ornamenten maar niet voor den dienst gebruikt werden.

Daardoor werd voor hen die de Roomsche richting bewandelden een nieuwe weg van studie ontsloten. Men ging met ijver na, hoe in de tijden vóór 1549 de kerken waren ingericht, welke gewaden de priesters droegen; half vergane inventarissen van kerkgoederen werden ontcijferd; oude archieven van oude kerkgebouwen werden nagesnuffeld. Alles werd in het werk gesteld om de Engelschen te doen vergeten dat in de zestiende eeuw de reformatie had plaats gehad.

Teneinde elkander te steunen en het Ritualisme te bevorderen, richtte men eene vereeniging op die men de Church Union noemde „ter verdediging en handhaving van de leer en tucht der kerk." De Ritualisten hielden het er voor dat alleen de Anglicaansche kerk het recht had het Evangelie te prediken en de Facramenten te bedienen; de tegenstand der Nonconformisten werd sterker, men zou trachten de Episcopaalsche kerk op ééne lijn te stellen met de secten; men kon, ieder afzonderlijk strijdende, de zege niet behalen; eendrachtig moest men de handen aan het werk slaan.

Door geheel Engeland richtte men afdeelingen op; er werden vergaderingen gehouden waarin alles wat betrekking had op de beweging werd besproken. Men gaf zelfs concerten waarop beroemde kunstenaars zich deden hooren. Vele duizenden werden lid, waaronder honderde predikanten; het hoofdbestuur stelde al spoedig acht advocaten aan om advies uit te brengen, of men door het invoeren van de een of andere nieuwigheid ook gevaar kon loopen om in strijd met de wet te komen.

De Ritualisten. gingen zich beijveren om het Avondmaal zoo plechtig en Roomsch mogelijk te vieren, of liever om de mis op zoodanige wijze te bedienen, dat men, als men in een Episcopaalsche kerk komt, die door Ritualistische predikanten bediend wordt, zou zweeren den dienst in een Roomsche kerk bij te wonen. Opdat er niets van het brood verloren zou gaan (het brood toch verandert volgens den Ritualist in het lichaam van Christus) gaat men ouwels gebruiken. De wijn wordt niet onvermengd in den kelk gedaan, er wordt water bij gevoegd om de gemeenschap van Christus met de gemeente, of wel, het bloed en water dat uit de zijde des Heeren vloeide, aan te duiden. Over het brood en den wijn maakt de „priester" of Episcopaalsche predikant het teeken des kruises, daarna consacreert hij die, waardoor het brood in het lichaam en de wijn in het bloed van Christus verandert. Hij knielt dan voor hostie en kelk neder om daarmede te toonen dat hij waarlijk gelooft dat de transsubstantiatie heeft plaats gehad, en heft daarna den kelk op, om af te beelden de verheffing van Christus aan het kruis; om de stilte des grafs aan te duiden, doet de dienstdoende priester stille gebeden; hij rijst daarna weder op en gebruikt de teekenen. Zij die mede willen deelnemen, knielen rondom het altaar, het brood op de rechterhand ontvangende, die zij kruiselings met de linker-steunen opdat er niets valle. „Zorg er voor alles in uw mond te ontvangen, daar elke kruimel of druppel een wereld waard is, " roept men elkander toe. Handschoenen aanhouden of lippen met een zakdoek afvegen was zeer oneerbiedig. Wat er overbleef van brood en wijn moest door den priester met diepen eerbied genuttigd, valt er iets van de teekenen op den grond, die plaats moet afgeschraapt, met vuur uitgebrand en de asch naast het altaar bewaard worden.

Duitschland. Twee zendelingen in China aan den arbeid.

Hoe de ethische beginselen ook op het gebied der zending zich kenbaar maken en dreigen de Christelijke actie van haar kracht te berooven, blijkt uit het 14de jaarverslag van „de Algemeene Evangelisch-Protestantsche zendingvereeniging."

Genoemde vereeniging heeft op haar zendingsgebied in China twee mannen aan den arbeid. De eerste is Dr. Faber, een van de eerste kenners der Chineesche taal. In het jaar 1881 verliet ï"aber de Rheinsche zendingsvereeniging om zich te verbinden aan de meer modern getinte Algemeene Evangelisch-Protestantsche zendingsvereeniging, welke laatste hem volle vrijheid gaf, zoowel ten opzichte van het standpunt dat hij in geloofszaken inneemt, als in betrekking tot den arbeid die hij op zich had genomen. Hij heeft in het jaar 1898 een werk van zes deelen over Chineesche klassieken voltooid en ook nog zijn arbeid om eene Chineesch-Christelijke litteratuur te verkrijgen.

Te gelijk met hem arbeidt sedert 1892 de zendeling Krauz. Deze heeft een groot boek uitgegeven waarin de „voornaamste oogenblikken uit het leven van Jezus" worden beschreven en eene verhandeling onder den titel van: „De religie van de verlossing der wereld is de vervulling van het Confusianisme."

De Diffusion Society, , eene vereeniging die zich ten doel stelt om Christelijke en algemeene beschaving onder de Chineezen te brengen, heeft een catechismus van Krauz onder den titel van „voornaamste leeringen der Heilige Schrift" uitgegeven. Zij die boven alles verlangen dat zendelingen in hunne verslagen mededeeling doen van het aantal heidenen aan welke zij den Heiligen doop toedienden en van het getal gemeenten die zij vormden, zullen zich door deze mannen van arbeiden niet aangetrokken gevoelen. Wel kan deze wijze van werken op den duur goede vruchten afwerpen, wanneer maar in de goede richting gewerkt wordt!

Dat Krauz lijnrecht staat tegenover hetgeen de Christelijke kerk omtrent de verzoening door het bloed des kruises leert, blijkt uit het feit, dat Krauz in zijn catechismus van de leer der voldoening door het bloed des kruises niets weten wil, maar stelt, dat Christus door het offer van zijn leven de verlossing afsmeekt. God laat wel menschen toe om door gebeden invloed uit te oefenen op Zijn hart; hoeveel te meer aan zijn eeniggeboren zoon !

Evenwel is Krauz niet tot de modernen te rekenen, omdat hij het wonder niet loochent en zich in zijn catechismus aansluit aan de twaalf artikelen van het algemeen ongetwijfeld Christelijk geloof.

Ditaieemt echter niet weg dat wij het moeten betreuren, dat een zendeling op zulk een gewichtige post, een zendeling die ook als Buitscher zulk een grooten invloed uitoefenen kan, op een manier het Chineesche volk omtrent een hoofdpunt der Christelijke leer inlicht, waartegen een beslist modern geen bezwaar hebben kan.

Te meer betreuren wij dit, wijl de Duitsche zendelingen Faber en Krauz met de Amerikaansche en Engelsche zendelingen in gemeenschap leven. Dat die gemeenschap niet alleen ziet op maatschappelijke verhoudingen, blijkt uit de omstandigheid dat door 102 zendehngen in China, waaronder ook de Duitsche zendelingen Faber en Krauz een circulaire is geteekend,

waarin verklaard wordt f Het Christendom is niet zoozeer een systeem of leering, als een nieuw leven geboren uit den geest Gods, een leven van levende gemeenschap met God door den Heiland. Allen die door Gods genade dit nieuwe leven ontvangen hebben, zijn levende leden van Christus' lichaam en daarom één. Christus zelf is het laiddelpunt onzer eenheid." Dan volgt de verklaring dat men verschillende inzichten in zake de religie en ondergeschikte punten hebben kan, dat men verschillende methoden bij den Christelijken arbeid volgen kan, doch dat men ten slotte zich één gevoelt door het bloed van Jezus, onzen eenigen Heiland en Middelaar. Deze verklaring is door Methodisten, Baptisten, Kongregationalisten, Presbyterianen onderteekend.

Dat de verflauwing der grenzen ook zoo op het gebied der zending merkbaar is, dat men zich één gevoelt met mannen die het Christendom verklaren als eene vervulling van het confucianisme, en het bloed van Jezus Christus beschouwen als een middel om God te bewegen om den menschen genade te geven, dus als een dringend gebed gelijk ook een mensch wel dringend bidden kan, moet ons met bezorgdheid doen vragen: zullen deze dingen niet leiden tot eene algeheele vernietiging van den arbeid der zending, indien men niet wederkeert tot de wet en het getuigenis?

WiNCKEL.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen