Buiteuland.

Naar aanleiding van een tweetal brieven.

Wij ontvingen een broederlijk schrijven van prof. Jaeger te Emden om mede te deelen dat de Ref. Kirchenzeitung niet goed was ingelicht toen dit blad meldde dat Z. H. G. als „voorzitter" van de classis der Geref. kerken van Oost-Friesland en Bentheim het adres had geteekend, dat van wege de algemeene Presbyteriaansche Alliantie aan hare Majesteit de Koningin van Nederland bij hare troonsbestijging was aangeboden. Prof. Jaeger verklaarde niet te kunnen begrijpen, hoe men zijn naam daarbij had kunnen noemen, daar hij toch geen enkel stuk van dien aard haa , onderteekend, en hij ook tot de Algemeene Presbyteriaansche Alliantie in geenerlei betrekking gestaan heeft, als alleen, dat de secretaris der Alliantie, de heer Matthews, hem eenige statistieke opgaven omtrent de classis der Geref. kerken van' Oost-Friesland en Bentheim gevraagd heeft, welke door hem bereidwillig werden verstrekt. De vergissing van de Ref. Kirchenz. is dus een dubbele: vooreerst teekende prof Jaeger het adres niet en ten anderen is prof Jaeger niet, gelijk dit blad meldde, „voorzitter" van genoemde classis, daar deze kerkelijke vergadering geen permanent bestuur heeft. Op verzoek van prof Jaeger deelen wij, om alle misverstand weg te nemen, het bovenstaand mede.

Wij ontvingen mede een schrijven van den gewezen predikant bij de Ned. Herv. kerk den heer G. Bruna, die, gelijk bekend is, tot de Roomsche kerk overging. De aanleiding tot dit schrijven was de volgende. Wij hadden in het laatste nummer van de .^«•^aa/medegedeeld, dat de Parijsche gemeenteraad het verspreiden van het Evangelie van Johannes op het terrein van de wereldtentoonstelling verboden heeft, omdat hij niet gedoogen wilde dat „katholieke colporteurs hunne clericale propaganda" aldaar zouden drijven. Wij meenden dat de leden van dien gemeenteraad de Roomsche en de

Protestantsche propaganda niet van elkander hadden te onderscheiden, onder de rubriek „clericale" propaganda ook de pogingen van protestantsche zijde plaatsende, die worden aangewend om de Heilige Schrift zoo mogelijk onder het oog van allen te brengen.

Nu deelt de heer Bruna ons mede, dat de Parijsche gemeenteraad het beter in dit geval weet dan wij, omdat inderdaad speciaal het Evangelie van den H. Johannes veel door Roomsch Katholieken verspreid wordt.

Wij moeten erkennen, dat dit ons geheel onbekend was. Nog nooit hadden we iets vernomen omtrent het verbreiden van den Bijbel, of van gedeelten daarvan, door Roomsch Katholieken. Hoe meer Rome aan Bijbelverspreiding gaat doen, hoe meer wij ons zullen verblijden.

De heer Bruna deelt ons nog verder mede :

„De Kath. kerk verbiedt fiief het lezen van de door haar als zoodanig erkende en ook steeds bewaarde H. Schrift. Zij vergunt dat onbepaald aan wie een zekeren graad van verstandelijke en redelijke ontwikkeling hebben. Geestelijken en ontwikkelde leeken kunnen zeer gemakkelijk vergunning krijgen, ook alle niet-ofanti Katholieke Schriftuurvertalingen te lezen, en iedere Roomsche mag, zonder eenige toestemming te behoeven, den Bijbel lezen, mits de vertaling is goedgekeurd en de duistere plaatsen van kantteekeningen zijn voorzien.”

In hoofdzaak is hetgeen hier wordt medegedeeld, ons bekend. We houden het er voor, dat velen dit met ons zullen kunnen zeggen.

Engeland. Het verkoopen van predikantsplaatsen.

Trots de wet van 1898, door welke zekere misstanden in de Engelsche Episcopaalsche kerk moesten worden weggedaan, duurt het verkoopen van predikantsplaatsen en-inkomsten voort In de provincie Canterbury werden in het afgeloopen jaar 70, in die van York 6 predikants plaatsen verkocht, als waren het winkel affaires! Het eenige voordeel dat door de „Benefices Act" van 1898 behaald werd, is, dat dergelijke handelingen moeten publiek gemaakt worden, hetgeen in den vorm van een parlementair blauwboek geschiedt. Zoo is het dan geschied, dat een paar merkwaardige transactiën ter ken nis van het publiek werden gebracht. Er is een geval geweest, waarin een predikantsj laats gegeven werd tot onderpand van een geleende som gelds; want door betaling van een zekere som met de renten kan de predikantsplaats worden teruggekocht. Eerst waren bloedverwanten de schuldeischers; eindelijk ging het pand, d. w. z. de predikantsplaats, over in de handen van een notaris.

In een ander geval werd het recht op de predikantsplaats door een dochter of een anderen bloedverwant tegen een som gelds aan een bouwmaatschappij verpand; tegen betaling van 300 pond sterling met vijf percent rente kon de predikantsplaats vrij worden. Het schijnt ook nog voor te komen, dat predikantsplaatsen door predikanten vaa den patroon gekocht worden, ofschoon dit zoo veel mogelijk bedekt wordt. Zeer verdacht komt het ons voor, dat dikwijls vrouwen van predikanten voorkomen als koopsters van prebenden. Terecht merkt de Times op, dat eenvoudig het verkoopen van predikantsplaatsen moest verboden worden.

De kans dat de Episcopale kerk zal ophou den „staatskerk" te zijn, is, sedert de liberale partij geen meerderheid in het parlement meer ka.'-i zijn, zeer verminderd. Toch blijft „disestablishment" van de staatskerk op het programma van die partij staan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen