Voor Kinderen.

III.

DEN STRIK ONTKOMEN.

IN DEN STRIK.

III.

Uw Herder zal nietslaepen.

MARNIX.

Wij hebben den eling verlaten op het oogenblik, dat hij na van den zoon zijns toeomstigen gastheers afscheid te hebben genomen, ich voortspoedde naar Caldon-house. Hij had chter nog maar weinige schreden gedaan, toen en angstig geschreeuw, gevolgd door het brulen als van een woedend dier. waar tnssrh*» l' !«.^'»/.^? '' ^? ^^-^ klonk hem deedömzfö! e schemering belette hem duidelijk te onder! cheiden wat er gaande was; snel wendde Wj kwam.

Het was aantreft, was op weg naar den stal. OnvS wachts was een der dieren vooruitgerend, den weg op gesneld, en oogenblikkelijk door de honden achtervolgd, aangestormd op WiUian! den zoon van Richard Hainsley, die het wo^ dende dier te gemoet kwam. De jonkman d? te een kreet van ontzetting, die nog te goedM uur door Ruther vernomen werd. Reeds WM dl tier den jongeling op weinige schredenl^na' erd, toen de onverschrokken prediker v< x> ruit tok het dier een vreeselijken slag OD den op toebracht. Een oogenblik stoni h^t sm. ^A. u ''" .''°°.' •*? ^«"«^e^ voldoende om et de scherpe tanden in het lijf te slaan Mrt ulp van den herder en de beide anderen erd men den ontvluchte eindelijk weder meester.

Slechts een oogenblik had de gevaarliike toestarid geduurd, maar toch had w C zier goed mgezien, dat zijn leven aan een draad gehangen had. Zijn redder herhaaldelijk dank betuigend, stond hij er op hem thans naar de 3nnf'^^%K''°""«. '" vergezellen. OnderwÏÏ vond Ruther gelegenheid den jongeling hrt doel zijner komst mede te deelen, hoe hii in Caldon-house slechts.kort zou blijvin, om d^ Schotland te afkomen; hoe vriendelijk de Heere hem een wee daartoe geopend had, door het hart y^ Iel an, zoo vermogend als de heer Hainsley te n hf." K*"^". "° schuilplaats aan te bieden' n hoe het hem verheugde den zoon diens bewijzen.

William had alles zeer oplettend aangehoord slechts van tijd tot tijd had een uitroep S verwondering over 'tgeen hij vernam, d? r^ afgebroken. Toen' Ruth, r geëindigd had sprak hij trouwhartig.

„Hoor eens, heerschap, ge moogt'een ketter I Z /gy «"«bt mij 't leven "8 «jt is eveneens waar. Zoo gij bij ons wilt blijven, zal ik wel 3d hfnV' IdereilTgi maagd bidden u verder te geleiden.”

„Ik dank nog een beteren zal, antwoordde de prediker vriendelijk.

„En wie is dat? ”

Ruther wees naar boven; zijn reisgezel begreep hem; toen zeide de prediker ernstig:

„Zoo de wensch dien gij daar straks nit spraakt, mijn jonge vriend, ook de uwer hüL-' g^noo^»» «, dan behooren wij tot een ztll verschillende belijdenis, en mag ik te r^eer dankbaar zijn, dat de Heere mij bij u een schuilplaats heeft bereid, die ik niet , zoo ik alles geweten had”.

„Mijn vader behoort tot de Roomsche kerk sedert onze koningin op den troon zit, " was het antwoord; „vrees echter niets, ik zal inlfk geval zorgen voor u.”

Zoo sprekende waren zij Caldon-house genaderd, dat door zwaar geboomte omgeven in den avond zeer moeielijk door een vreSeUnJ zou gevonden zijn geworden. Door een hooee Een ofrTf^Pr' '""^ ^'' tweetal bS: Een oude bediende ontving hen, en ging him komst aan zijn heer bekend maken.

De eigenaar van het huis bevond zich in de groote zaal, de „hall" zooals men die noemdï Een helder vuur brandde gezellig onder den hoogen, breedenschoorsteenf terwijl dfkke wa° kaarsen een met al te helder licht in het ertrek wierpen, dat met huisraad, 'twelk bleek was.

Zoodra de gast binnentrad stond Hainslev op, om dezen te verwelkomen. Een kreet van verwondeiing kon hij echter niet onderdrukken toen hij zijn zoon bespeurde, die S S binnenkwam. Zich spoedig herstellend viïS verbazing heette de gastheer met gehu'cheX vriendelijkheid Ruther hartelijk welkorn^nzlSe woning en uitte den wensch dat zij e^nveXe schuilplaats zou zijn, totdat de vluchteH„g ê|! legenheid zou.vinden verder te trekken zooa!s hij waarschijnlijk voornemens was.

Ruther betuigde telijken dank en de hoop da uit zijn verblijf geen oneelegenheid voor zijn beschermers oStstaaSrou Eenige oogenbhkken later zat het dr*rtal aan een welvoorzienen disch vereenia^ »-••? William zich de gelegenheid'ten'S; .^«S om zi, n vader mede te deelen uit we? k een dreigend gevaar het den vreemde nriluk? "f-, , ^dden, waardofr zii gelijktijdig aangekomen waren. Toen de jonk^ drukke^^^H .T-'^'''^ ^'J" blijdscLp uU ï; drukken, dat hij gelegenheid had een ZM grooten dienst eenigszins met wederdienst^ vergelden, scheen het alsof zijn vader neUecS op zqn gemak was. Hij antwoordde kor? cï wërn'^ afllikonderwerp afinaken; - een omstandigheid die aan genheid, die bij alle betoon van gastSdrt toch zeer duidelijk in het gedrag val "en S Hainsley uitkwam. Wel wist de prediker daï hij geen broederen in het geloof voor zS ha? maar « ze^fs el wanneer hij beproefde een vriend vri«d-schappelijk woord te wisselen, was het herofSr. of dezen den mond gesloten werd. Ruther echter schreef dit toe aan de zeer verklaarbare vrees voor de gevolgen, die het verbergen van een fc!» hebben kon, èn was blfdë toen m« hem uitnoodigde ter rust te gaan, „daar hii van , 1^ lange reis wel vermoeid zou zijn, ”

Toen de vreemdeling naar de slaaokamer vertrokken was, bleven vader en zoon even hebben.? ”

„Weet ge wel, WiUiam, met wien we H»a zoo even het avondeten gebruikt der ketters”

„Zeker, vader, met Lawrence Rather rl^„ prediker der ketters.”

„Zoo, wist ge dat reeds? ”

„Hij heeft het mij zelf gezegd; maar vader k zou wel gaarne willen WM»« ^ ''' ewogen heef^ hem hTé , ë E c h u L " 'Z^ e vervolging; ik dacht....”

„Stil, William, " flaieterde Haiosley, „ik lal u alles zeggen, waot de tQd is kort en de zaak dringend. Luister”.

En de beklagenswaardige vader begon zijn zoon een verbaal te doen van de redenen, die hem bewogen hadden den prediker te ontvangen, en van de listige maatregelen die hij genomen had. Mocht hij zich wellicht een oogenblik schamen zijn kind te openbaren, tot welk een laagheid de vader komen kon, die schaamte was van kotten duur. Zou ook iemand die zich jegens kerk en vaderland verdienstelijk maakt, kunnen blozen over zijn handeliogen ?

Maar daar waren nog andere wetten dan die van Engeland, en nog andere inzettingan dan de geboden van Rome, en 't waren die welke begonnen te spreken in het hart van den jongen Hainsley, terwijl bij zat te luisteren naar het verhaal van de slimme wijs, waarop zijn vader zijn fortuin verbeteren en de maatschappij van een gevaarlijken vijand verlossen zou. Vreemde gedachten vlogen hem door 't hoofd, en sloten hem den mond tot vragen.

Eindelijk had zijn vader uitgesproken, terwijl William hem met strakke bukken, half wezenloos bleef aanzien.

Er rees bij Haiosley, een vermoeden op, dat hij misschien te veel gezegd had tot iemand, van wien hij niet geheel zeker was. Intus£clien de kogel was eenmaal door de kerk, en het woord weder opvattend ging de vader voort:

En nu, William, gedraag n als een man, en onze fortuin is gemaakt. Het geheim is slechts aan ous tweeën bekend. Morgenochtend vroeg zet gij u te paaid, en rijdt met mijn zegelring bij u, naar Durham. Gij zorgt dat ge te 7 uur, met de noodige mannen die het gerecht u leveren zal, terug zijt, en de vogel is gevangen. Het spijt mij slechts, dat gij de 100 pond v< i.n den aanbrenger niet verdienen kunt; maar ge zijt te na in de familiebetrekking met mij; dat gaat dus niet. Zorg dat ge morgen vroeg gereed zijt.”

HOOQKNBIRK.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen