Tot zelfs in onze

Tot zelfs in onze politieke organen heeft et de aandacht getrokken, dat een onzer Kerken besloten zou hebben kerkelijke ensuur toe te passen op die leden onzer Kerk, die zich bij de Christelijke Socialisten hebben aangesloten. d

Natuurlijk laten zich gevallen denken, waarin een Kerkeraad op een Christen-Socialist tucht zou moeten uitoefenen. Oi^er bijzondere gevallen willen v/e dan ook geen oordeel uitspreken. De wijze waarop voor het Christen Socialisme propaganda wordt gemaakt; de manier, waarop men zich daarbij uitlaat over de sociale toestanden; het prikkelen van den klassenstrijd en andere oorzaken kunnen aanleiding geven, dat de Kerkeraad met vermaan en desnoods met afnouding van het Avondmaal zou moeten optreden. Ojk in geval een oneer predikanten zich publiek bij de Christen Sacia listen aansloot en zijn invloed ais predikant gebruiken ging om het C risten Socialisme te propageeren, zou de vraag kunnen op komen, of hier geen reden was voor censuur. Maar wel achten we het zeer bedenkelijk ivanneer een Kerk als algemeenen regel ging stellen, dat ieder, die zich bij de Christen Socialisten voegde, daarom reeds kerkelijk gecensureerd zou moeten worden.

De opmerking, dat het Christen-Socialisme in strijd is met onze Belijdenis, met name met Artikel XXXVI, waarin gezegd wordt, dat onze Kerken „verwerpen de Wederdoopers en oproerige mecschen en in het gemeen alle degenen, die de Oi'erheden er. Magistraten verwerpen en de Justitie omjtooten willen, invoerende de gemeenschap der goederen en verwarren de eerbaarheid, iie God onder de menschen gesteld heeft", is slechts ten deele juist. Oüze belijdenis aeeft daarbq het oog op oprosrige secten, die in de dagen onzer Vaderen slle Over-(leidsgezag revolutionair op zij wilden zetten en met geweld het communisme wilden invoeren en zeifs de gemeenschap der vrouwen dreven. Waar de Overheid onze Gereformeerde Kerkea met deze oproermakers op één lijn stelde en daarop tsn deele zelfs haar strafmaatregelen tegen de Gereformeerden grondde, moesten onze Kerken zich zoo beslist mogelijk uitspreken, lat ze niets met deze secte gemeen hadden. Maar deze verklaringen op de Christen-Socialisten toe te passen, gaat niet aan. tloezeer we tegen het standpunt dezer oroed^rs bezwaar hebben, men kan toch .liet zeggen, dat zij het Overheidsgezag verwerpen, de Justitie omver stooten willen, oiet geweld de gemeenschap der goederer> willen invoeren en de eerbaarheid van hel luwelijk in verwarring brengen.

Bovendien vergete men niet, dat onze i/aderea bij het uitoefenen van censuur over icergeschiüen altoos zeer voorzichtig zij» re werk gegaan. Men maakte daarbij steeds onderscheid tusschen ambtsdragers en ge jvone gemeenteleden, tusschen propagandissn, die met fanatiekea ijver hun beginselen (Verbreidden, en degenen, die van propaganda '.ich onthielden. Zoo heeft de Synode van Oordt, die de leer der Remonstranten als een gevaarlijke dwaling veroordeeld heeft, < vaardoor het hart der Gereformeerde be Qdenis werd aangetast, toch niet gelast, iat alle R< : monstranten nu door de censuur ouiten de Kerk ïiioesten worden gezet. Men h oiaakte onderscheid. Voor zoover de Reinonstrantsche predikanten weigerden de Canones van Dordt te onderteekenen, moeseen ze uit hun ambt ontzet worden. Maar uitdrukkelijk ontried de Synode om zulke strenge maatregelen te nemen tegenover gewone gemeenteleden, die meer misleiden dan misleiders waren. Wanneer men dan ook de kerkeraadsnotulen van dat tijdvak aagaat, ziet men, hoe weinig gevallen van censuur op gemeenteleden zijn voorgekomen. Men droeg de gemeenteleden, trachtte ze door onderwijzing beter in te lichten en aischte alleen maar, dat ze geen propaganda voor hun dwaling zouden maken.

Waar onze vaderen zoo handelden tegenover de Remonstraten, daar is zeker nog veel grooter voorzichtigheid noodig, ah men te doen heeft met broeders, die een or juist politiek beginsel voorstaan. Elke scbgn toch moet vermeden worden, alsof de Kerk het wapen der censuur zou willen gebruiken om in den politieken partijstrijd naar invloed te doen gelden. En al is di natuurlijk de bedoeling niet van degenen, die e voor deze censuur ijveren, en al willen ze e het Christen Socialisme alleen treffen, omdat het in hun oog tegen Gods Woord ingaat, men vergete niet, dat ook de schijn des kwaads moet vermeden worden. Bovendien, het martelaarschap dat daardoor in menig oog het Christen-Socialisme zou aangedaan worden, zou deze partij eer versterken dan verzwakken. Laat men veel liever in de publieke bediening desWoords en in de catechisatiën op grond van Gods Woord aanwijzen, waarom Christen en Socialist nooit saam kan gaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen