Buitenland.

Daitschland. Uit den Hamburgschen kerkelijken strijd.

De Hamburgsche kerkelijke strijd is, doordat de „Kappellengemeinden" de parochiale regeling voor haar niet bindend verkkard heeft, uit het stadium der overwegingen, verklaringen en protesten uitgekomen. Het bestuur (Vorstand) der Anscbarkapel heeft zich bij de beweging echter niet gevoegd, wel enkele van zijn leden. Daar echter de predikant van St. Anschar, Glage, tot de onderteekenaars behoort, zoo zal het praktisch zijn, alsof het bestuur van die gemeente met de beweging medegaat. Ook blijkt uit een geschrift van den predikant Glage, dat het bestuur van zijn kerk gelijk met hem gezind is. Zouden er echter sommige leden zijn, welke, nu het op een stap aankwam, die tot een breuk met de landskerk leiden moet, daarvoor zijn teruggeschrikt? De kerkeraad, het hoogste bestuurslichaam der Hamburgsche landskerk, heeft verklaard dat ambtelijke handelingen, die niet „ordnungsmüszig" verricht zijn, ongeldig zijn. De handschoen die toegeworpen werd, is opgenomen. De Kapelgemeenten houden de gedachte vast, dat zij tot de landskerk blijven behooren, omdat zij hare belijdenis beamen; Ihet kerkbestuur zegt: gij behoort niet meer tot onze kerk, omdat gij onze verordeningen niet opvolgt. Een liberale courant, de Hamb. Nachrichten, schreef over deze zaak: „Wanneer men in de Landskerk blijft, dan zal men er zich toe moeten beperken om den kerkeraad te verzoeken, dat hij een uitweg uit het labyrinth wijze; want hij is daartoe geroepen. Maar het komt niet in ons op, in deze ernstige zaak een der par'ajen met hoon en spot te overgieten, gelijk dit door een pers geschiedt, die er aanspraak op maakt voor tolerant en liberaal gehouden te worden. Het is een zuivere gewetenszaak, en wij zijn niet geroepen ons als hartenkenners of rechters op te werpen." Wij verwachten niet, dat de kerkeraad een modus vivendi of een uitweg zal wijzen, waardoor het mogelijk wordt dat de gemeenten, die trouw willen blijven aan deEvan> gelische kerk en hare belijdenis, ook officieel tot de Landskerk zullen blijven behooren. Ook is het opmerkelijk, dat tot dusver alleeen de Kapellengemeenten die önantieel onafhankelijk zijn, dat is, die voor hare dienaren geen staatstractement ontvangen, de gehoorzaamheid aan de verordeningen van dsn kerkeraad of het Opperbestuur der Landskerk, hebben opgezegd. Ongeveer vijftig predikanten hebben een protest tegen de bevestiging van den ultra-modernen predikant Heydorn onderteekend. Zullen allen nu zich met de Kapellengemeenten solidair ver» klaren?

Engeland. Vermindering van ledental in de Methodistische Kerken.

In de Weslyaansche Methodistische Kerken van Engeland is ook in het afgeloopen jaar het droeve feit te constateeren geweest, dat haar ledental afnam. Zij telden in het begin van 1912 2646 leden minder dan het voorgaande jaar; daarvoor verloor men 3028 leden en daarvoor 3389. In de laatste zes jaren verminderde het aantal Methodisten met 15, 575 belijdende leden. Wanneer men nu in aanmerking neemt, dat deze cijfers gepubliceerd werden door eene kerk iie zulke ernstige pogingen in het werk stelde om het volk te bereiken door middel van hare groote centrale zalen in verschillende deelen van het land, dan rijst de vraag: „zijn de nieuwe methoden die men toepaste, beproefd gebleken, of is de neiging van deze eeuw zoo vijandig aan den Christus, dat zonder deze werkzaamheden de vermindering nog veel grooter zou geweest zijn ? « De Methodist Recorder zegt hiervan: „alleen is heil te verwachten, wanneer zulke droeve mededeelingen ons met smeeking en geween op de knieën brengen".

Wij ontleenen deze mededeelingen en opmerkingen aan The Christian, een blad met sterke Methodistische sympathieën. Wij voor ons werden versterkt in de overtuiging, dat de toegepaste nieuwe methoden in geenen deele blijken meer vruchtbaar te zijn dan de oude en beproefde middelen, die sedert eeuwen werden aanbevolen, maar helaas niet altijd getrouw werden toegepast.

Doch niet alleen de Methodistische kerken zagen haar ledental verminderen; bijna alle kerken hebben hetzelfde treurige verschijniel te constateeren.

China. De nieuwe president over vrijheid van religie.

De president der Chineesche republiek hield dezer dagen een toepraak voor den Senaat die te Peking vergaderd was, waarin hij een schets gaf van de hervormingen die in het HïmHlsch rijk onder het nieuwe régime zoudea ingevoerd worden. Na eerst over de firüintié» en o/er de ontwikkeliug der nijverbeid te hebbee uitgeweid, kwam hij lot het onderwerp van Ac rehgis. Hij 2eide, dat de Chiseesche republitk voüedi^e godsdienHtvrijheid zou haDd'^a-'cn en riat daa'nm ^et land open was voor de zendelingen 'au iet Cnristendom. Vreemdelicgeo moesien met vrieo delijkheid en welwillendheid ontvangen worriea. Wanneer men weet dat de president Jocan-Tsi-Kai zelt de Christelijke Zending welwillend ge (ind is en dat bij zijn eigen kinderen m Zendingsscholen laat onderwijzen, dan heeft zijn woord nog grooter beteekenis. De tijd is voorbij, dat men een zendeling beschouwde als een „vreemde duivel", dien men aan den moedwil van Boxers of andere fanatieken moest over geren. In toongevende kringen wil men kennelijk breken met het verleden. Er is een krachtige deur in China geopend. Mochten nu de Christelijke ketken hare roeping verstaan en bereid zijn om de noodige zware offers te brengen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen