Buitenland.

Duitschland. Waarschuwing tegen dwaalleer.

De «Gemeinschaften» hebben zich met goed gevolg weten te verdedigen tegen het doordringen van de moderne Theologie, die in de landskerken van Duitschland zooveel verwoestingen aanrichtte; ook hebben zij zich gekeerd tegen een valsche heiligingsleer die in eigen kring gedreven werd, en evenzeer tegen de z. g. Pinkster-beweging die onder de leden dier «Gemeinschaften» voorstanders vond. Nu is van het «Deutsche Verband fik Evangelisation und Gemeinschaftplege» een getuigenis uitgegaan tegen de dwaalleer van verschillende secten. Deze waarschuwing luidt aldus: i> Uit liefde voor het Woord en het volk Gods zien \vij ons genoopt, tegen de volgende onevangelische richtingen en partijen, waardoor de zielen op verkeerde banein gebracht worden, te waarschuwen.

lo. De Adventisten, ook Sabbathisten genaamd, brengen de zielen onder de wet, van welke ons Christus verlost heeft. Vooral dringen zij op het hodden van den Sabbath aan. Hunne geschriften komen in de boekdrukkerij van het internationale tractaatgenootschap te Hamburg uit. Zij geven de Heraut der Waarheid, de Wachter Zions en de kleine Vriend uit. Het oordeel over het Adventisme spreekt Paulus uit in den brief aan de Galatiërs, vooral in hoofdstuk 3, 4, 5.

2o. De voorstanders van het Duizendjarig rijk beweren, dat wij bij het begin van het Duizendjarig rijk staan (1874—1914); in den aanvang komt de Heere onzichtbaar. Zij loochenen de onsterfelijkheid der ziel en de hel. De geschriften dezer secte worden in Bannen gedrukt. De zetel der secte, die door Ch. Russël gesticht is, vindt men te Alleghany (Vereenigde Staten). Hare valsche Schriftuitlegging vindt men in de tijdschriften Zions Wachttoren en in de Volkskansel.

3o. De Nieuw-apostolischen stellen de woorden van hun zelf-gekozen apostelen in de plaats van Gods Woord, en de apostelen in plaats van den Heere Jezus, over wiens bloed zij verachtelijk spreken. Het hoofdkwartier der Nieuw-Apostolischen in Duitschland is Chemnitz. Tijdschriften : Wachterstemmen uit Efraïm met het bijblad de Heraut., een maandblad.

4o. De Mormonen of Heiligen der laatste dagen vervangen den Bijbel door het boek Mormon. Zij voerden veel-svijverij in en zoeken daarom jonge meisjes naar Amerika te lokken.

So. De «Christian Scientists» leeren, dat zonde en krankheid niet wezenlijk bestaan; zij zijn slechts inbeelding, die men wegdenken kan. 6o. De Spiritisten, die het ernstige verbod om dooden te vragen (Deut. 18:9), niet achten.

7 o. De Theosophische vereeniging leert in plaats van de verlossing door Christus, de zelfverlossing. Hun leer is dus een veredeld Heidendom.

Wij verzoeken dringend geen geschriften dezer richtingen te koopen en te lezen, en met hare voorstanders, al treden zij nog zoo vroom en opdringend op, "en in het algemeen met vreemde, onbekende predikers en colporteurs, uiterst voorzichtig te zijn«.

Ook in Nederland kan men met deze waarschuwing zijn voordeel doen*

Engeland. Een crisis in het Enge 1-sche episcopaat.

Sedert November van het voorgaande jaar wordt geen - «'oord zoo dikwijls in kerkelijke kringen gebruikt als «Kikuiju». Deze plaats ligt in Britisch Oost-Afrika en daar kwamen in Juni 1913 60 zendelingen als vertegenwoordigers der verschillende in Engelsch Oost-Afrika werkende Zendingsgenootschappen onder voorzitterschap van de bisschoppen van Uganda en Mombassa samen, om te beraadslagen over iiet gewichtige vraagstuk van het stichten van een Christelijke Kei-k van inboorlingen.

Deze samenkomst bewees, dat het Zendingswerk zich snel had uitgebreid, en het mag voor een feit van beteekenis gehouden worden, dat de conferentie' eindigde met het opstellen van een door allen goedgekeurd schema, waarin de leer en de tucht van de te stichten kerk vastgelegd werden.

De Heilige Schrift, de apostolische geloofsbeUjdenis en de confessie van Nicea zullen regel zijn voor geloof en leven. De Schrift wordt in zijn absolute autoriteit als Gods Woord erkend, voornamelijk haar getuigenis omtrent de Godheid van Christus en Zijn verzoenend sterven als de eenige grond voor de vergeving der zonden. Doop en Avondmaal zijn de Sacramenteele kenteekenen der kerk.

Elk zendingsgenootschap blijft autonoom in eigen sfeer en moet helpen de inboorlingen-kerk tot parochiale en districtsorganisatiën te ontwikkelen, geleid door zendelingen, leeraars en vertegenwoordigers uit de gemeente, tot wier bevoegdheid in de eerste plaats behoort het onderzoek wie tot het Avondmaal en tot den Doop zullen toegelaten worden, en die geroepen zijn de tucht in eerste instantie uit te oefenen. Men zal zorgen', dat de Godsdienstoefeningen overal op dezelfde wijze gehouden worden; in hoofdzaak zal het «Book of Common Prayer» gevolgd worden. Vertegenwoordigers der Zendingsgenootschappen zullen een soort van hooger bestuur vormen. Alleen de Kwakers hebben hierin niet willen toestemmen, daar zij de Sacramenten niet als kenteekenen der kerk konden erkennen. Kansel-en Avondmaalsgemeenschap zal worden ingevoerd; ook inlandsche predikers zullen op de Kansels toegelaten worde». Den doop wil men door onderdompeling of door besprenging doen plaats hebben, maar steeds met de trinitarische formule. Iemand die in veelwijverij leeft, mag. niet gedoopt worden.

Dit zijn de grondtrekken van het ontworpen schema, dat door de verschillende genootschappen moet goedgekeurd. De Anglicaansche bisschoppen zijn er niet gemakkelijk toe overgegaan, met de zendelingen der vrije kerken van Engeland en Schotland mede te werken tot het stichten van eene vereenigde Christelijke inboorlingenkerk. Maar zij hebben dit gedaan in de overtuiging, dat alleen eene vereenigde kerk de steeds sterker wordende propaganda der Roomsche kerk en van het Mahomedanisme het hoofd kan bieden, en daarom namen z\] ook deel aan het gemeenschappelijk Avondmaal dat bij het eind der conferentie gevierd werd.

Als men gedacht heeft, dat in Engeland het plan der conferentie zonder slag of stoot zou aangenomen worden, is men bedrogen uitgekomen.

De bisschop van Zanzibar schreef een openbaren brief aan den bisschop van St. Albans, die in November gepubliceerd werd. Daarin klaagt hij met bittere woorden de bisschoppen van Uganda en Mombassa aan als ketters en scheurmakers'. Aan de eene zijde werd hij toegejuicht en aan den anderen kant scherp aangevallen. Bisschop Frank schreef, dat de Protestantsche kerkgemeenschappen door haar bestaan reeds eene openbaring van vijandschap zijn van de heilige kerk van Christus. Dit is natuurlijk koren op den molen van de Engelsche hoogkerkelij ken. Ten slotte grondt hij de aanklacht van ketterij en scheurmakerij hierop, dat de twee genoemde Anglicaansche bisschoppen deelgenomen hebben aan eene Avondmaalsviering in eene Schotsch-Presbyteriaansche Zendingskerk ! De klacht heeft hij direct ingediend bij den aartsbisschop van Canterbury.

Snel heeft de primus der Anglicaansche kerk hierop geantwoord, dat de beschuldiging van ketterij en scheurmakerij ongegrond was. Overigens zou op de in Juni te houden Lambethconferentie, waaraan ook bisschoppen van het buitenland zouden deelnemen, de zaak van de Unie der Oost-Afrikaansche Kerk en het Sacramentsvraagstuk ter sprake gebracht worden. Daarna zal de aartsbisschop uitspraak doen.

Inmiddels vertoeven de bisschoppen van Uganda en Zanzibar in Engeland en zijn druk bezig ieder het standpunt, dat zij innemen, te bepleiten.

De Islam in Afrika. Meer dan eens is in den laatsten tijd gewezen op het voortdringen van den Islam niet alleen in Midden-Afrika, maar ook in Zuid-Afrika. Met het oog hierop is te Johannesburg een vergadering gehouden van AngKcaansche geestelijken, die belang stellen in de beschavingsontwikkehng der inboorlingen. Een belangrijke discussie werd gevoerd over den in Afrika toenemenden invloed van den Islam. Enkele sprekers wezen op de Mohammedaansche propaganda in Kaapstad, waar de Maleiers in verschillende werkplaatsen enz. nieuwe aanhangers voor den Islam winnen. Andere sprekers wezen er echter op, dat het gevaar uit het noorden het ernstigst was, ernstiger dan wel vermoed wordt. Reeds is de Mohammedaansche invloed onder de Bantoes aan de Zambesie doorgedrongen.

De vergadering besloot den aartsbisschop op te dragen, een commissie te benoemen, die deze aangelegenheid zal onderzoeken.

De Ned. Ger. Kerk in Zuid-Afrika heeft sedert verscheidene jaren het middelpunt van haar zendingsarbeid juist in de zone waar het gevaar het grootst is, nl. langs de Zambesie, geplaatst, en wil men in Zuid-Afrika voorkomen, dat de Islam vasten voet krijgt onder zijn inboorlingen, dan is er, meent men, geen beter middel, dan om alle zendingswerk te concentreeren langs een cordon, dat van het Oosten naar het Westen in het gebied der Zambesie zou moeten worden gehandhaafd. Met ingenomenheid constateert men dp bereidwilligheid der AngUcaansche Kerk om zich op te maken tegen de voortschrijdingen der Mohammedaansche propaganda, die ook uit een politiek oogpunt

ongewenscht is. Om met gunstig gevolg te arbeiden, is evenwel onderlinge samenwerking der Christelijke kerken gewenscht en noodig. Alleen vereende krachten zullen kans van slagen hebben. Zuid-Afrika kan alleen weerstand bieden tegen den Islam, wanneer alle beschikbare Christelijke energie zich tot één strijdorganisatie weet te combineeren.

Te Kaapstad is de arbeid onder de Mohammedanen reeds aangevangen door de Moravische broeders. In een desbetreffend bericht wordt gezegd, dat deze arbeid van de grootste beteekenis is en de gemeenten ten goede komt, die in gevaar verkeeren, door het Mohammedanisme beïnvloed te worden.

Veel sneller dan het Christendom breidt de Islam zich in Afrika uit. In Duitsch Oost-Afrika waren voor ongeveer 20 jaren een 150, 000 Mohammedanen onder de Suaheli aan de kust; thans zijn van de ongeveer 7 millioen inwoners in de kolonie 2 millioen tot den Islam overgegaan. Tot diep in het binnenland reiken de nederzettingen der Mohammedanen; in Tago was de Islam voor 16 jaar zoo goed als onbekend ; thans bestaat er door de werkzaamheid der Mohammedaansche Haussa, die in de steden een belangrijk deel der bevolking uitmaken, het gevaar, dat zij, als reizende kooplieden zending drijvend, de bevolking islaminiseeren ; reeds zijn geheele stammen tot den Islam overgegaan. In Kamerun, waar de Islam heden de overhand heeft, heeft zich de ontwikkeling al voltrokken

Zoo gaat de stroom van het Mohammedanisme door geheel Afrika.

Waaraan zou het toe te schrijven zijn, dat de Islam zich in Afrika zoo snel uitbreidt? Alleen aan het feit, dat elke volgeling van den valschen profeet een propagandist is van den Islam Wanneer getuigd kon worden, dat elk lid van de kerk van Christus ook een ijveraar is voor de verbreiding van de Christelijke waarheid, dan zouden we slechts missionaire dienaren noodig hebben om leiding te geven aan den zendings arbeid, maar het werk zelf kon door de leden der kerk geschieden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen