Buitenland.

Duitschland. De Gemeinschaften en de oorlog.

Bekend is het, dat vele belijders des Heeren in Duitschland, die in de landskerken geen bevrediging vinden van hunne godsdienstige behoeften, »Gemeinschaften«, opgericht hebben, zonder zich van de landskerk los te maken. De Voorzitter van het Duitsche Gemeenschapsverband schreef het volgende aan zijn leden :

»Dat er nood is, ontkent niemand. Onze dappere krijgslieden aan het front, ons volk, da: t te huis bleef, is in gevaar. Onze vijanden hebben het plan, ons uit te hongeren, niet opgegeven. Zij zijn besloten ons te vernietigen.

En achter hen staat nog een erger, machtiger vijand »Groote macht en veel Hst is zijn gruwzaam wapentuig*. En aan zijn list is het toe te schrijven, dat een geest van moedeloosheid en onverschilligheid in ons volk zoekt in te dringen. Wie thans vrede zoekt tot eiken prijs, is verblind en bedenkt niet, dat hij van den regen in den drop komt, als zijn wensch in vervulling gaat. Wij weten dat onze Heere Jezus Christus den Satan overwonnen heeft. Hij kan ook ons Duitsch vaderland redden. Hij alleen. Dat ons volk dat niet erkent, is zijn ongeluk. Christenen rekenen met God en met Jezus. De Heiland zegt: »Uw hart worde niet ontroerd; gijlieden gelooft in God, gelooft ook in Mij*. Zeker buigen wij diep onder onze en onzes volks schuld, maar dit zal ons niet verhinderen, dag en nacht God aan te roepen om kracht, moed en geduld, ten einde vol te houden tot een beslissende overwinning over al onze vijanden behaald is. Wij willen een muur rondom ons volk zijn.

Wij treuren om onze verloren zendingsvelden en koloniën. Zij branden op ons hart. En toch gelooven wij, dat God voor ons Duitschers nog een groote taak weggelegd heeft, en wij willen ons bereid houden, om die ter hand te nemen wanneer de tijd daarvoor gekomen is«.

Ten slotte staat er in dat stuk eene vermaning om te bidden voor de redding van Duitschland en zijne koloniën en verbonden volken; voor den Keizer en de verbonden vorsten, voor den rijkskanselier en de overheid in het vaderland en de ezette gebieden, voor leger en vloot, voor verbanning van den geest van leugen, van zelfzucht, van den Mammon, dien men in de vijanden veroordeelt, ook uit het eigen vaderland.

Het is duidelijk, dat de Gemeinschaften zich iet los gevoelen van het vaderland, maar dat ij in de vreeselijke tijden die Duitschland oorleeft, den nood van land en volk voor den roon der genade brengen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen