Het rapport aan de Classis Middelburg.

Het zeer uitvoerige rapport — de omang is met bijlagen 48 bladzijden druks — dat door de Commissie, benoemd in de classical'e vergadering van 14, November 1917 om de Classis Middelburg van advies n voorstel te dienen in zake de quaestie-Ds. Netelenbos, is uitgebracht, is ook voor het publiek verkrijgbaar gesteld; zoodat iedef, die in deze quaestie belang stelt, hier op uitnemende wijze voorlichting kan vinden. V

Dit rapport, dat wel in hoofdzaak te danken zal wezen aan den rapporteur Dr. A. A. van Schelven, toont, hoe grondig de Commissie haar ni^t gemakkelijke taak heeft vervuld. Achtereenvolgens worden hier behandeld vooreerst enkele uitspraken door Ds. Netelenbos op de bekende Eenheids vergadering te L^trecht gedaan; daarna het optreden van Ds. I^etelenbos om een predikbeurt waar te nemen in de Nederlandsch Hervormde gemeente te 's-Gravenhage; en' in de derde plaats de instemming door Ds. Netelenbos betuigd met het gravamen door Dr. Buizer ingediend tegen Art. XXVII—XXIX onzer Belijdenis. En wel geschiedt dit dan zoo, dat eerst besproken wordt , de wi/ze van behandeling, door den Kerkeraad van Middelburg ten opzichte van elk dezer ' quaesties gevolgd, waarbij de Commissie niet onduidelijk te kennen geeft, dat de Kerkeraad h. i. wel ietwat beslister had kunnen optreden, en daarna zeer uitvoerig op de materie zelve wordt ingegaan, waarbij dan blijkt, hoe de Commissie, evenals de Kerkeraad van Middelburg, het optreden van Ds. Netelenbos in de Hervormde Kerk niet goedkeuren kan, verschillende oor hem gebruikte uitdrukkingen niet zonder bezwaar acht, en ook het gravamen door hem en Dr. Buizer tegen de Belijdenis ingediend, niet in Gods Woord gegrond acht.

Niemand, die dit rapport leest, zal ontkennen, dat het fortiter in re etsuaviterin modo is. Principieel is het beslist en krachtig; wat den vorm betreft is het gematigd en'kalm. Ook de conclusies, die e reeds vroeger hebben meegedeeld, 2ijn voorzichtig, gesteld en geven aan de Classis een uitnemenden leiddraad, hoe zij in dit moeilijke geval te handelen heeft. Vooral de raad cm. in zooverre dit geschil ook een dogmatischen kant heeft, het oordeel te vragen van de Hoogleeraren aan de Theologische School en de Theologische faculteit , der Vrije Universiteit verbonden, achten wij zeer wijs en geheel in overeenstemming met hetgeen ook vroeger in zulke gevallen door onze Kerken is gedaan.

Van, hét meeste belang is natuurlijk in dit rapport, hetgeen gezegd wordt over het gravamen tegen onze Confessie, waaraan dan ook de breedste plaats wordt toegekend, vifant hierover wordt gehandeld van blz. 23—39. Evenals ook door ons in onze artikelenreeks tegenover Dr. Buizer is betoogd, oordeelt de Commissie dat dit gravamen eigenlijk niet gaat tegen Art. 17 tot 29 van onze Confessie, maar tegen eeq verkeerde opvatting daarvan, wat dan met breede citaten vooral uit Calvijn wordt aangetoond.

Voorts wordt er op gewezen, dat de bezwaarden, al moge dit oppervlakkig niet zoo schijnen, inderdaad een wijziging in onze belijdenis verlangen, die — v/erd ze aangebracht — deze met de H. Schrift in botsing zou brengen. Terwijl eindelijk wordt aangetoond, dat de inhoud der gewraakte artikelen, mits zuiver geëxegetiseerd volkomen in overeenstemming is met de, H. Schrift. Wat dit laatste betreft, ontkent de coSimissie niet, dat de gewraakte artikelen wellicht gelukkiger hadden knnnen geformuleerd worden. Ze zegt:

Het komt niet in Uw deputaten op te beweren, dat de gegevens, die de H. Schrift omtrent de Kerk biedt, in de Confessie — in het afgetrokkene geredeneerd — niet op een duidehjker m.anier zouden kunnen worden onder woorden gebracht, dan het door Guido de Brés gedaan is. Hoewel zq voor een concrete poging om tot zulk een bevattelijker formuleering te geraken, op dit oogenblik al heel weinig zouden gevoelen — niemand zet immers een nieuwe lap op een oud kleed; en bovendien: zou onder de gegeven omstandigheden ons symbolisch geschrift door een dergelijke wijziging niet onvermijdelijk van een belijdenis, dat is van een uit den drang des geloofs geboren getuigenis, ^ tot een theologisch opstel ontaarden ? •— ontkennen dat een uiteenzetting van het onderhavige punt ware te geven, die op 't eerste hooren en lezen gemakkelijker verstaanbaar was, willen ze in geenen deele.

Maar, zoo merkt ze terecht op :

Maar het is heel wat anders: te beweren dat een geboden formuleering niet de gelukkigst denkbare is, èn: uit te spreken dat ze met Gods Woord in strijd is. En dat laatste is o. i. toch werkelijk niet met goeden grond te beweren.

Om dit aan te toonen, wordt dan er op gewezen, hoe in de Reformatorische Kerkbeschouwing vijf eigenaardige denkbeelden vallen op te merken, die ook dit stuk van onze Confessie beheerschen, en die, wel verre van met de Schrift in strijd te zijn, geheel daarmede overeenstemmen.

Voor dit rapport, waaraan zooveel arbeid is ten koste gelegd, zijn we dankbaar. Niets zou dan ook ons liever zijn", dan wanneer Ds. Netelenbos en Dr. Buizer verklaarden, overtuigd te zyn geworden, dat hun bezwaar niet juist was. Maar ook al zou dit niet het geval wezen, dan heeft dit rapport toch er toe bijgedragen, om de zaak zelve, waarover het gaat, tot meerdere helderheid te brengen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen