Strafbaarstelling van aanvalsoorlog - pagina 26

24 Vollenhoven moge dien oorlog "Grotius-oorlog", rechtvaardigen oorlog, executie-oorlo,g noeme n, maar ov er de vraag of de oorlog aan de daarvoor te stellen kenmerken voldoet, beslist de staat, die hem voert, zelf. En voorts is door den oorlog, die statenonrecht moet keeren, als een straf.executie aan te duiden, ten sloUeeigenlijk niets gewonnen. De consequentie kan men toch niet aanvéllarden. Op de strafexecutie zal toch het oorlogsrecht van toepassing zijn. Grotius beweerde niet, da,t een staat, die onr,e cht pleegt, op één lijn komt te staan met een rooverbendej hij houdt niet op staat te zijn en de regels voor he,t oorlogvoeren blijven in den punitieven oorlog van toepassing. Alleen is de oorlog van zijn kant in strijd met het natuurrecht,een onrechtvàardige oorlog, en wie zulk een oorlog met bewustheid' voeren, zeg,t Grotius, zullen in het Koninkrijk der Hemelen niet ingaan, tenzij zij zich bekeeren, en dan ook het ,d oor hen gestichte kwaad herstellen. In de voorstelling van de Groot, dat het bedwingen van het statenonrecht strafrechtspleging zou zijn, is het aantrekkelijke, dat het optreden van het staatsg,e zag tegen onrecht binnen en buiten de grenzen onder één gezicht'spunt wordt gebracht. Het geschiedt ter uitvoering van een en dezelfde taak der overheid, het handhaven van het recht. De sterke arm, die binnenlandsche strafvonnissen ten uitvoer legt, voert hetzelfde zwaard, dat ook tegen onrecht van buiten wordt gekeerd. En evenzeer terecht wil de Groot in acht genpmen zien, dat de staat-onrechtpleger niet met den misdadiger op één lijn gesteld moet worden, omdat ,hij staat is, en naar zijn bevoegdhei.d op één lijn staat met den staat, dien Grotius als rechter laat optreden. Maar om die beide elementen tot hun recht te doen komen is het niet noodig om den rechtvaardigen oorlog ,a ls strefexecutie te construeeren, maar ligt het veeleer voor de hand hem te vergelijken met het handhaven van de binnenlandsche orde en rust door de politie. En om den aanvalsoorlog te keer te gaan, is niet het strafrecht met zijn wettelijkheid het middel, maar internationale regelingen van een politiek karaktf:er. Van dit gewapenderhand optreden van den staat tegen buitenlandsch onrecht geeft het grondverdrag van den Volkenbond een typisch voorbeeld in den oorlog, die krachtens art. 16 kan gevoerd worden tegen den staat, die in strijd met zijn volkenbondsverplichting de wapenen heeft opgenomen. In het Protocol van Genève werd de grondgedachte van art. 16 gepr,e ciseerd en in haar toepassing uitgebreid. Bepalingen van strafrechtelijken aard

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen