Strafbaarstelling van aanvalsoorlog - pagina 8

6 criminaliteit in toenemende ma,te noodig en aanwezig is. Van internationaal strafrecht in strikten zin kan eer gesproken worden bij tractaten, die voor de staten de verplich1ing medebrengen om bepaalde feiten strafbaar te stellen, gelijk het verdrag ter beteugeling van de verspreiding van en den handel in ontuchtige uitgaven van 12 September 1923. Maar ook ·dit verdrrug, dat de competentie van den rechter afhankelijk stelt van de plaats van het misdrijf of de nationaliteit van den ,dader, laat ten slotte !hel naHonal'e karakter van stmtwetgeV'Ïng 'en strafrechtsp'l~n.g onaangetast. In den vollen zin des woords ma,g van internationaal strafrecht rw or: den gesprüken, bij het voorstel om !het beginnen van een aanvalsoorlog strafbaar te stellen en door een internationaal gerechtshof te doen bereclhten, en bij de andere voorstellen, die gedaan zijn om aan zulk een internationaal gerechtshof de berechting van bepaalde vergrijpen op te dragen. Donnedieu de Vabres gebruikt hier den term droit international pénal, en noemt dit een tak van het droit international public, in tegenstelling met het droit pénal international, dat tot het interne strafrecht behoort. Het streven naar zulk een nieuw internationaal strafrecht, naar een wereldredh'lspraalk over krachtens internationaal rec!ht strafba!l"e feiten, dankt zijn ontstaan aan den wereldoorlog. Gedurende den oorlog was de bestraHing van krijgshandelingen in slrij'Cl met hei volkenrecht, van delicten volgens het gemeene recht, die n~et kraahtens het oorlogsreoht straffeloac; waren, een brandende vraag. Van weerszijden werd telkens de aanklacht gehoord, dat zulke vergrijpen door de tegenpartij werden geduld of zelfs stelselmatig werden bedreven. Van vertrüuwen in de reahtspraruk van de tegenpartij was geen sprake. Het was dan ook 'g een wonder dat bij het evidente gevaar van een te ,to1.erant optreden tegenover vergrijpen van eigen onderdanen en een te vindicatief optreden tegenover die van vijandelijke militairen, die in krijgsgevangenschap waren geraakt, de gedachten, ook in neutrale landen, uitgingen naar een onpartijdigen internationalen rechter, aan wien de bestraffing van zoodanige vergrijpen zou kunnen worden opgedragen. In het ver>drag van Versailles vindt men een zekeren weerklank van die onbevredigdheid met den bestaanden toestand in de artikelen 228-230, waaITin de Duitsdhe regeering aan de geaHiëerde en ,g eassocieerde mogendheden de bevoegd!heid 'geeft

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen